Siyah İnci Kitabın Ana Fikri Kahramanları Ve Özeti

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

- İnanılmayacak kadar büyük!

demiş ve çevresinde dönüp durmuş

Balık heyecanı yatışınca midyenin önünde durmuş

Söze ilk midye başlamış:

- Demiştim

Kapkara bir taş işte

- Bunca deniz gezdim

Bunca inci gördüm

Ama bu kadar büyük ve parlak olan siyah inci görmedim

- Doğru mu söylüyorsun?

- İnan bana doğru söylüyorum

Bu çok güzel bir inci

Hem de çok değerli…

Sevinçten midyenin kabuğundaki sedef daha çok parlamış

Midye kendisine huzursuzluk veren utanç duyduğu kara taşın gerçekte çok değerli bir inci olduğunu öğrenince şaşırmış

Midye nereden bilsin? Böyle bir taş çevresindeki diğer midyelerde de yokmuş

Daha önce inci görmediği için değerini bilemezmiş

Utanarak balığa teşekkür etmiş

Balık siyah inciye bir süre daha bakmış

Sonra:

- Gözlerimi alamıyorum

Çok güzel

Senin güzelliğini yansıtıyor olmalı

Şimdi gitmem gerek

Sonra yine gelirim

demiş ve midyenin yanından yüzerek uzaklaşmış

Balık gözden kaybolunca midye hemen ağzını kapatmış

Çevresindekilere göğsünde beslediği siyah inciyi göstermek niyetinde değilmiş

“Anlamazlar ne olduğunu” diye düşünmüş

Birden bire içini korku kaplamış

“İşte bu çok kötü

Kara taşın değerini bilmezken yalnız huzursuz oluyor onu gizlemeye çalışıyordum

Ama yine de yaşam güzeldi

Şimdi bir korku girdi içime

Siyah inciyi elimden almalarından korkuyorum

Sonra balık gelip siyah inciyi görmek isterse ona gösterememekten korkuyorum” demiş kendi kendine

Balık yokken midye göğsündeki kara taşı özenle korumuş

Onu herşeyden herkesten sakınmış

Balık gelip de siyah inciyi görmek istediğinde midye kabuğunu açıp tüm güzelliğiyle parıldayan siyah inciyi ona göstermiş

İncinin kocaman olması kendisini pek mutlu etmiyormuş ama balığın dolu dolu gözlerle inciye bakmasından hoşlanıyormuş

Balık bir keresinde:

- Bu güzelliği sonsuza değin izleyebilirim

dediğinde midye mutluluktan göz taşlarını tutamamış

Midye sonsuza değin siyah inciyi nasıl koruyacağını bilmediğinden balığın ona sonsuza değin bakamayacağını düşünmüş

Midye sonsuza değin yaşamayacağı için bir gün yaşamının biteceğini ve incinin de kendisiyle yok olacağını anlayıp: “Bu inciyi sonsuza değin koruyabilmeliyim” demiş

Sıradan günlerden birinde herşey sıradan sürüp giderken birden olağan üstü bir olay olmuş

Bir dalgıç kayaların arasında yüzüyormuş

Midye onu görünce “Dalgıç inciden anlar

Beni yakalayınca inciyi korur

Benim yaşamım biter ama inci ölümsüzleşebilir

” diyerek hemen ağzını açmış

Kabuğun içindeki parlak sedef dalgıcın gözünü almış

Dalgıç midyeye doğru bakınca göğsündeki inciyi görmüş

Bunu sezen midye kabuğunu sıkıca kapatmış

Dalgıç hemen çelik bıçağını çıkarıp midyeyi kayalardan koparmış

Onu belinde asılı duran torbanın dibine bıraktıktan sonra “Belki başka midyelerde de inci vardır” diyerek çevredeki tüm midyeleri bıçağıyla söküp torbasına doldurmuş

Bu arada siyah inciye bakmak için kayalara gelen balık dalgıçı görüp midyeyi yerinde bulamayınca fazla oyalanmamış

Oradan uzaklaşırken:

- Çok güzel bir inciydi

Sanırım bu kadar güzelini bir daha göremem

demiş

Hemen kıyıya çıkan dalgıç torbasındaki midyeleri kuma boşaltmış

Bıçağıyla tüm midyeleri açmaya başlamış

Aradığı inciyi bulamayınca midye kabuklarını kumun üzerine savurmaya başlamış

Kuşlar ağaçlardan uçup gelmişler

Dalgıcın attığı midye kabuklarının içini yiyerek karınlarını doyurmuşlar

Dalgıcın çevresi cıvıldaşan kuşlarla dolmuş

O hiç birine aldırmadan midye kabuklarını ikiye bölüyor içinden inci çıkmadığını görünce kabukları kuma fırlatıyormuş

Kabuk kuma düşünce çevresindeki kuşlar hemen kabuğun üzerine üşüşüyor içindeki yemeğe başlıyormuş… Kumsal birden sedef kaplı midye kabuklarıyla dolmuş

Sonunda midyenin birini ikiye bölünce ortasındaki siyah inciyi görüp duralamış

Dalgıç elleri titrerken siyah inciyi midyeden ayırmış

Parmaklarının ucunda güneşe uzatıp bakmış

“Hiç bu kadar güzelini görmemiştim” diyebilmiş

Telaşlanmadan parmakları ucunda tuttuğu inciyi küçük bir keseye koyup eşyalarını toplamış

Yolda hep siyah inciyi düşünüyor: “Bu çok özel inciye bir ad vermeli” diye söyleniyormuş

Evden içeriye girdiğinde karısı ev işleriyle uğraşıyor iki yaşındaki kızı da yerde bebeğiyle oynuyormuş

Karısının elinden tutup masa başına götürmüş

Dalgıç gözlerinin içi gülerken kesenin ağzını açıp içindeki inciyi karısının avucuna yuvarlamış

Karısı hayretle avucunun içindeki siyah incinin büyülü güzelliğine bakıyormuş

Dalgıç:

- Ben bu değerli inciye bir ad vermek istiyorum

Ona “Siyah Ofre” diyelim mi?

dediğinde karısı inciden gözlerini ayırmadan:

- Güzel bir ad

diye mırıldanmış

Karı koca çok düşünmüşler

Satıldığında yaşamlarını değiştirecek kadar çok paraları olabilecekken Siyah Ofre’den ayrılmak istememişler

Onu küçük kızları için yaptırdıkları bir kolyenin tam ortasına yerleştirmişler

Küçük kız büyüyünce babası kolyeyi ona verirken:

- Siyah Orfe’yi denizden çıkarttığımda satmayıp senin için saklamıştım

Sen de zorda kalmayınca satma çocuklarına kalsın

demiş

Midyenin bilmeden ürettiği bu değerli taş uzun yıllar genç kızın boynunu süslemiş

Ondan çocuklarına çocuklarından torunlarına geçerek ölümsüzleşmiş…

10-21-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Siyah İnci Kitabın Ana Fikri Kahramanları Ve Özeti - İnanılmayacak kadar büyük! demiş ve çevresinde dönüp durmuş Balık heyecanı yatışınca midyenin önünde durmuş Söze ilk midye başlamış: - Demiştim Kapkara bir taş işte - Bunca deniz gezdim Bunca inci gördüm Ama bu kadar büyük ve parlak olan siyah inci görmedim - Doğru mu söylüyorsun? - İnan bana doğru söylüyorum Bu çok güzel bir inci Hem de çok değerli… Sevinçten midyenin kabuğundaki sedef daha çok parlamış Midye kendisine huzursuzluk veren utanç duyduğu kara taşın gerçekte çok değerli bir inci olduğunu öğrenince şaşırmış Midye nereden bilsin? Böyle bir taş çevresindeki diğer midyelerde de yokmuş Daha önce inci görmediği için değerini bilemezmiş Utanarak balığa teşekkür etmiş Balık siyah inciye bir süre daha bakmış Sonra: - Gözlerimi alamıyorum Çok güzel Senin güzelliğini yansıtıyor olmalı Şimdi gitmem gerek Sonra yine gelirim demiş ve midyenin yanından yüzerek uzaklaşmış Balık gözden kaybolunca midye hemen ağzını kapatmış Çevresindekilere göğsünde beslediği siyah inciyi göstermek niyetinde değilmiş “Anlamazlar ne olduğunu” diye düşünmüş Birden bire içini korku kaplamış “İşte bu çok kötü Kara taşın değerini bilmezken yalnız huzursuz oluyor onu gizlemeye çalışıyordum Ama yine de yaşam güzeldi Şimdi bir korku girdi içime Siyah inciyi elimden almalarından korkuyorum Sonra balık gelip siyah inciyi görmek isterse ona gösterememekten korkuyorum” demiş kendi kendine Balık yokken midye göğsündeki kara taşı özenle korumuş Onu herşeyden herkesten sakınmış Balık gelip de siyah inciyi görmek istediğinde midye kabuğunu açıp tüm güzelliğiyle parıldayan siyah inciyi ona göstermiş İncinin kocaman olması kendisini pek mutlu etmiyormuş ama balığın dolu dolu gözlerle inciye bakmasından hoşlanıyormuş Balık bir keresinde: - Bu güzelliği sonsuza değin izleyebilirim dediğinde midye mutluluktan göz taşlarını tutamamış Midye sonsuza değin siyah inciyi nasıl koruyacağını bilmediğinden balığın ona sonsuza değin bakamayacağını düşünmüş Midye sonsuza değin yaşamayacağı için bir gün yaşamının biteceğini ve incinin de kendisiyle yok olacağını anlayıp: “Bu inciyi sonsuza değin koruyabilmeliyim” demiş Sıradan günlerden birinde herşey sıradan sürüp giderken birden olağan üstü bir olay olmuş Bir dalgıç kayaların arasında yüzüyormuş Midye onu görünce “Dalgıç inciden anlar Beni yakalayınca inciyi korur Benim yaşamım biter ama inci ölümsüzleşebilir” diyerek hemen ağzını açmış Kabuğun içindeki parlak sedef dalgıcın gözünü almış Dalgıç midyeye doğru bakınca göğsündeki inciyi görmüş Bunu sezen midye kabuğunu sıkıca kapatmış Dalgıç hemen çelik bıçağını çıkarıp midyeyi kayalardan koparmış Onu belinde asılı duran torbanın dibine bıraktıktan sonra “Belki başka midyelerde de inci vardır” diyerek çevredeki tüm midyeleri bıçağıyla söküp torbasına doldurmuş Bu arada siyah inciye bakmak için kayalara gelen balık dalgıçı görüp midyeyi yerinde bulamayınca fazla oyalanmamış Oradan uzaklaşırken: - Çok güzel bir inciydi Sanırım bu kadar güzelini bir daha göremem demiş Hemen kıyıya çıkan dalgıç torbasındaki midyeleri kuma boşaltmış Bıçağıyla tüm midyeleri açmaya başlamış Aradığı inciyi bulamayınca midye kabuklarını kumun üzerine savurmaya başlamış Kuşlar ağaçlardan uçup gelmişler Dalgıcın attığı midye kabuklarının içini yiyerek karınlarını doyurmuşlar Dalgıcın çevresi cıvıldaşan kuşlarla dolmuş O hiç birine aldırmadan midye kabuklarını ikiye bölüyor içinden inci çıkmadığını görünce kabukları kuma fırlatıyormuş Kabuk kuma düşünce çevresindeki kuşlar hemen kabuğun üzerine üşüşüyor içindeki yemeğe başlıyormuş… Kumsal birden sedef kaplı midye kabuklarıyla dolmuş Sonunda midyenin birini ikiye bölünce ortasındaki siyah inciyi görüp duralamış Dalgıç elleri titrerken siyah inciyi midyeden ayırmış Parmaklarının ucunda güneşe uzatıp bakmış “Hiç bu kadar güzelini görmemiştim” diyebilmiş Telaşlanmadan parmakları ucunda tuttuğu inciyi küçük bir keseye koyup eşyalarını toplamış Yolda hep siyah inciyi düşünüyor: “Bu çok özel inciye bir ad vermeli” diye söyleniyormuş Evden içeriye girdiğinde karısı ev işleriyle uğraşıyor iki yaşındaki kızı da yerde bebeğiyle oynuyormuş Karısının elinden tutup masa başına götürmüş Dalgıç gözlerinin içi gülerken kesenin ağzını açıp içindeki inciyi karısının avucuna yuvarlamış Karısı hayretle avucunun içindeki siyah incinin büyülü güzelliğine bakıyormuş Dalgıç: - Ben bu değerli inciye bir ad vermek istiyorum Ona “Siyah Ofre” diyelim mi? dediğinde karısı inciden gözlerini ayırmadan: - Güzel bir ad diye mırıldanmış Karı koca çok düşünmüşler Satıldığında yaşamlarını değiştirecek kadar çok paraları olabilecekken Siyah Ofre’den ayrılmak istememişler Onu küçük kızları için yaptırdıkları bir kolyenin tam ortasına yerleştirmişler Küçük kız büyüyünce babası kolyeyi ona verirken: - Siyah Orfe’yi denizden çıkarttığımda satmayıp senin için saklamıştım Sen de zorda kalmayınca satma çocuklarına kalsın demiş Midyenin bilmeden ürettiği bu değerli taş uzun yıllar genç kızın boynunu süslemiş Ondan çocuklarına çocuklarından torunlarına geçerek ölümsüzleşmiş…