|
Prof. Dr. Sinsi
|
Türkçe Ve Türk Dilleri Ailesi (Çok Geniş Ve Akademik Bir Çalışma)
Türk dillerinin sınıflandırılması
Sınıflandırma sorunları
Dillerin benzerliğinden ve tarihte birbirlerinden çok etkileşmiş olmalarından dolayı, Türk dil grubunun sınıflandırılması kolay değildir Ayrıca Türk halklarının geçmişteki göçebe yaşam tarzı coğrafi sınırlar çizilmesini de zorlaştırır Bu yüzden farklı sınıflandırmalara rastlamak mümkündür Çoğu, Rus dil bilimcisi Aleksander Samoiloviç'in 1922'de yaptığı sınıflandırmanın üzerine kurulmuştur Dil ailelerindeki sınıflandırmaların genellikle genetik bilgilere dayanarak yapılmasına rağmen, Türk dil grubunda coğrafi dağılım daha büyük rol oynamaktadır
Çuvaşçanın farkı
Çuvaşça, çoktan ölmüş eski Ön Bulgar dili ile birlikte diğer Türk dillerine daha uzak kalan Bolgarca dalını oluşturur Bazı bilimciler, diğer Türk dillerinden farklı olduğu için Çuvaş dilini gerçek Türk dili olarak tanımazlar Bu büyük farkın, diğer Türk dillerinden daha erken ayrılmasından kaynaklanmış olup olmayacağı sorusu henüz yanıtlanamamıştır Bu farklardan birisi diğer Türk dillerinde sonu /-z/ ile biten sözcüklerin /-r/ ile bitmesidir:
Çuvaşca "tahar", ama Nogayca "togiz" – ("dokuz")
Çuvaşca "kör", ama Türkçe "köz"
Çuvaşça Rusya'nın Avrupa tarafında, Moskova'nın doğusunda Çuvaşistannda 1 milyon kişi tarafından konuşulur Başkıristan ve Tataristan'daki konuşucuları ile birlikte toplam 1,8 milyon konuşanı vardır Çuvaşlar Hristiyan-Ortodoks'tur ve Kiril alfabesi'ni kullanırlar, Çuvaşça dergiler, gazeteler, radyo ve TV programları vardır Kendilerini kültürel ve tarihsel olarak İdil Bulgarlarının torunları olarak görürler
Halaçcanın farkı
Diğer Türk dillerine en uzak kalan Halaç dilidir Dil bilimcisi Gerhard Doerfer'in görüşüne göre Halaç, Türk dillerinin Argu grubunun son üyesidir Türkçe'den çok erken ayrılmış ve 13 yüzyılda İran'da, etrafı Farsça konuşanlarla çevrili kalmıştır (Yani ETHNOLOGUE 2005'te [1] iddia edildiği gibi, Azerice ile yakın akrabalığı yoktur) Halaç bugün 40000 kişi tarafından İran'ın Kom ve Akar illerinde konuşulur ve İran'daki Türk dilleri arasında en ilginçlerindendir Diğer lehçelerden ayrı kalması ve Farsça'dan etkilenmesine rağmen, ana dilden parçalar korumuştur Ancak sesi Farsça'ya benzer
Diğerleri
Türk dillerinin diğer dört grubu günümüzdeki coğrafi dağılımlarına göre değil, eski kavimlerin dağılımına göre sınıflandırılmıştır Böylece;
* Kıpçakça: Kuzeybatı Türkçe
* Oğuzca: Güneybatı Türkçe
* Uygurca: Güneydoğu Türkçe ve
* Sibirya Türkçesi diye ayrılırlar
Yakutça ve Dolganca da uzun süre ayrı kalmalarından dolayı diğer Türk dillerinden farklıdır Bu diller zamanla daha çok Tunguz ve Moğol dillerine yaklaşmışlardır, diğer dillerdeki Arapça ve Farsça sözcükler bunlarda bulunmaz
Müslüman Türk halklarının dillerinin benzemesinde, İslam'a geçişle birlikte Arapça ve Farsça'dan etkilenmiş olmalarının da payı vardır Eski Sovyetler Birliği'nde yaşayanlar Rusça'dan da etkilenmişlerdir
Modern dil biliminde sınıflandırma
En son verilere göre, (B Johanson-Csató, The Turkic Languages 1998), Türk dil grubunun sınıflandırması şu şekilde yapılır (konuşucu sayıları 2006 yılına göre verilmiştir):
Türk dili
* Ogurca (yada Bolgarca)
o Bolgarca (ölü), Çuvaşça (1,8 milyon)
* Türkçe (Genel isim olarak kullanımı)
o Kıpçakça (Kuzeybatı Türkçe)
+ Batı: Kırım-Tatarcası (500000), Kumıkça (280000), Karaçay-Balkarcası (250000), Karaimce (ölmek üzere), Kumanca (ölü)
+ Kuzey: Tatarca (6,6 milyon), Başkırca (2,2 milyon)
+ Güney: Kazakça (11 milyon), Kırgızca (3,7 milyon), Karakalpakça (400000), Nogayca (70000)
o Oğuzca (Güney-Batı Türkçe)
+ Batı: Türkiye Türkçesi (60 milyon, ikinci dil olarak konuşanlarla 70 milyon), Azerice (30 milyon, ikinci dil olarak konuşanlarla 35 milyon), Gagavuzca (330000)
+ Doğu: Türkmence (6,8 milyon), Horosan-Türkçesi (400000 ?)
+ Güney: Kaşgayca (1,5 milyon), Afşarca (300000), Aynallu dili (7000), Sonkori (?)
+ Salar: Salarca (60000)
o Uygurca (Güneydoğu Türkçe)
+ Çagatay Çagatayca (ölü)
+ Batı: Özbekçe (24 milyon)
+ Doğu:
# Eski Türkçe (Orhon Kök, Yenisey Kök, Eski Uygurca, Karahanlıca) (ölü)
# Uygurca (28 milyon)
# Yugurca (Batı Yugur) (5000)
# Aynu dili (Ainu) (7000)
# İli Turki dili (100)
o Sibirce (Kuzeydoğu Türkçe)
+ Kuzey:
# Yakutça (360000), Dolganca (5000)
+ Güney:
# Yeniseyce Çakasça (65000), Şorca (10000)
# Sayan Tuvince (200000), Tofa (Karagasça) (ölü)
# Altayca Altayca (50000) (lehçeleri: Oyrotça; Tuvaca, Kumanda, Ku; Teloytca, Telengitçe)
# Çulim Çulimce (500)
o Argu
+ Halaçca (Kalayca) (42000)
Sınıflandırmanın kriterleri
Üstteki sınıflandırmada coğrafi dağılımın yanısıra geleneksel dil biliminin kriterleri de dikkate alınmıştır:
* Ogur dil grubundaki /-r/ yerine /-z/ kullanılması, bu dil grubunu diğerlerinden ayırır
* Sibirya-Türk dillerini diğerlerinden farkına bir örnek: Tuvaca dilinde "adak", Yakutça "atah" diğerlerinde ise "ayak" denir Sadece Halaç dilinde "hadak" denir
* Oğuz dil grubu diğerlerinden sonek başlatan /G/'nin eksik olmasıyla ayrılır Örnek: "kalan" (kalmak), diğer Türk dillerinde "kalGan"; "bulanmak", diğerlerinde "bulGanmak"
* Sonekin sonuna eklenen /G/ güneydoğu Türk grubunu kuzeybatı grubundan ayırır: Uygurca "taglik" ama Tatarca "tawlı" – (dağlık)
Sözlük karşılaştırması
Bu tablo, önemli sözcükleri farklı Türk dillerinde karşılaştırır, böylece Çuvaşça'nın ve Yakutça'nın farklığını ve diğerlerinin birbirine yakınlığını görmemizi sağlar Bazı sözcüklerin tabloda eksik olması, o dilde o sözcüğün varolmadığı anlamına gelmez Bazı dillerde bazı sözcükler farklı etimolojik kökten gelirler ve bu yüzden karşılaştırılması anlamlı değildir
|