TuT BeNi
Sen, belki de bu mektubu aslında sana yazdığımı hiç bilmeden okuyacaksın

Ben, senin bunu okurken parmağınla yanağına dokunduğunu,
gözlerini hafifçe kıstığını, saçlarını kulağının ardına attığını göremeyeceğim

Elimin uzanamadığı yerlere, kelimelerimle sokulmaya çalışmanın, kırılgan harflerden kurulmuş,
görünmez bir köprüden sana doğru yürürken, düşmekten böylesine korkmamın,
sana tek bir bakışla anlatabileceğime inandığım ve birçoğunun belki de bir ismi bile olmayan
birçok duygunun herbirine isimler bulmaya uğraşmanın beni nasıl yaralayıp yorduğunu bilmeyeceksin

İleride bir gün, bana çok karmaşık ve anlamsız gözükecek olsalar da şuanda bana,
kendime saplamak için elimde tuttuğum solgun bir bıçak gibi sade ve
içmeye hazırlandığım zehirli su gibi berrak gözüken duygularımın keskin ve yakıcı tadını,
onların üstünü örten sözcüklerin altından çıkarıp çıkarmamakta duyduğum kararsızlığı da,
herhalde sana hiç anlatmayacağım
Halbuki bütün korkunçluğu sadeleğinde gizli olan duygularım o kadar açık ki

YALNIZIM


Kendimi yalnız hissediyorum-ki bu yalnızlıktan da kötü


Benim yalnızlığımı ve kendimi yalnız hissetmemin
yalnızlıktan da kötü olduğunu anlayacak senden başka kimsem yok


Ve

Sen de Yoksun !!!
Belki de hiç olmayacaksın

Sözcüklerden oluşturmaya uğraştığım bir köprüden sana ulaşmaya çalışacağım

Ve biliyor musun, sen bütün bunları okurken, ben yazdıklarımı şakacı gülüşlerimle reddedeceğim

Beni bir gün görürsen, gördüğünün sana bu satırları yazan insan olduğuna inanmayacaksın

Duyduğum aşkı, özlemi ve bunları duymaktan duyduğum korkuyu güvenli bir duruşun ardına saklayacağım

Yüzümde satırlarımdan bir iz aradığında, onlar orada olmayacak


Sana nasıl yalvardığımı hiç işitmeyeceksin

Sıradan bir "Nasılsın?" sözcüğü saklayacak o yalvarışı

Ama bütün bunlar, bu sahte kibir,
bu şakacı gülüş, bu sıradan nasılsın sözü, bu güvenli duruş içimdeki sesi dindirmeyecek

Bütün bunlara hiç aldırmadan bana sarılmanı bekleyeceğim

Bazen beni çocuğunu okşar gibi
okşadığını görmek isteyeceğim

Aralarında dolaştığım kalabalıklar içinde benim yalnızlığımı gören
ve kendimi yalnız hissetmemin yalnızlıktan da kötü olduğunu sezen bir tek sen varsın

O kadar sadık ki duygularım, kırılgan bir köprüden sana doğru yürüyorum

Sana ulaşamazsam, sesim ve kelimelerim sana değmezse ve sen bana bir daha dokunmazsan,
işte o zaman, korkarım sonsuz ve sensiz bir boşluğa yalnız,
YAPAYALNIZ düşeceğim

Beni Tut !!!
BENİ HER ŞEYE RAĞMEN TUT


