Venüs Gezegen Venüs Genel Bilgi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-19-2012

Venüs Gezegen - Venüs Genel Bilgi

Venüs (Gezegen)

Venüs (Genel Bilgi)

Güneşten uzaklığı 108

4 yere uzaklığa ise (en yakın durumda) 38 milyon km yarıçapı 6000 km yoğunluğu 5

27 gr/cm3 güneş çevresinde dönüşü 225 gün dönüşü terstir yani diğer gezegenlerin aksine güneş batıdan doğar doğudan batar

Atmosferinin %95 i karbondioksit %2

5 u azottur serbest oksijen yoktur üst kısımlarında ise sülfirik asit damlacıkları vardır su buharı oranı dünyadakinin %1 inden daha fazla değildir güneş ışınlarının ancak %2 si yüzeyine ulaşılabilir (Venere-8 uydusunun verilerine göre) atmosfer basıncı dünyadakinin 100 katıdır; bulutlar 60km yükseklere kadar çıkar ve gezegenin etrafında hızlı bir şekilde hareket eder

Ekvator bölgesinde 538 0C sıcaklık vardır

Gezegenin yüzeyi yoğun atmosferinden dolayı hiçbir zaman dünyadan doğrudan gözlenememiştir

Çapı 160-200 km derinliği 400 m olan kraterler saptanmıştır; yükseklik farkları ancak 3000 m kadardır

Güneş’ten ve Ay’dan sonra gökyüzünün en parlak cismidir

Halk arasında akşam yıldızı ya da sabah yıldızı olarak da bilinmektedir

Venüs (Ayrıntılı)

Venüs (Zühre eski Türkler'de Gök Göbeği Çivi Gök Çivisi Kırgızlar'da Demirkazık Moğol ve Tunguzlar'da Altın Direk Roma Astrolojisi'nde Lucifer) Güneş'e uzaklık bakımından ikinci gezegendir

Eski Roma tanrıçası Venüs'ün (Eski Yunan Mitolojisi'nde Afrodit) adını almıştır

Halk arasındaki adı Çolpan veyahut Çoban Yıldızı´dır

Büyüklüğü açısından Dünya ile benzerlik gösterdiğinden Dünya ile kardeş gezegen olarak da bilinmektedir

Gökyüzünde Güneş'e yakın konumda bulunduğundan ve yörüngesi Dünya'nınkine göre Güneş'e daha yakın olduğundan yeryüzünden sadece Güneş doğmadan önce veya battıktan sonra görülebilir

Bu yüzden Venüs Akşam Yıldızı veya Sabah Yıldızı olarak da isimlendirilir

Bir diğer adı da 'Çoban yıldızı'dır

Görülebildiği zamanlar gökyüzündeki en parlak cisim olarak dikkat çeker

Yörünge

Venüs Güneş'e yaklaşık 108 milyon kilometre uzaklıkta oldukça dairesel bir yörünge üzerinde bir devrini 2247 günde tamamlar

Güneş sistemi'nin gezegenleri arasında gözlenen en düşük dışmerkezlik oranı 0007 ile Venüs yörüngesine aittir

Venüs'ün tanınmasının tarihçesi

Venüs Ay Güneş Merkür Mars Jüpiter ve Satürn ile birlikte görünür hareketlerinin diğer yıldızlardan farklılığıyla tanınan 7 gökcisminden biri olarak gösterilir

Bu yönüyle antik gökbilim için olduğu kadar astroloji açısından da önem taşıyan gezegen birçok dilde haftanın yedi gününe adını veren gökcisimlerinden biri olarak tarihöncesinden günümüze insan kültüründe yerini korumuştur

Günümüze ulaşan en eski gökbilimsel belge olan ve M

Ö

7

ci yüzyıla ait olduğu sanılan Ammisaduqa tabletinde Babillilerin M

Ö

1700-1400 yılları arasında yaptıkları Venüs gözlemlerinden söz edilir

Eski Mezopotamya Orta Amerika ve Uzak Doğu kültürlerinde Venüs'ün önemli bir yeri olmuştur

Eski Yunan'da sabah yıldızı olarak görüldüğünde 'Phosphorus' akşam yıldızı olarak görüldüğünde ise 'Hesperus' olmak üzere iki ayrı ad taşımaktaydı

Pisagor sayesinde bu iki yıldızın aslında aynı gökcismi olduğunu öğrenen ilkçağ dünyası Venüs ve Merkür'ün Güneş çevresinde döndüğünü ileri süren Heraklit ile ilk kez güneşmerkezli görüş ile tanıştı

1610'da İtalyan gökbilimci Galileo Galilei basit bir teleskop yardımı ile Venüs'ün evreleri olduğunu farketti

Daha sonraki gözlemlerinde gezegenin evrelerindeki değişikliklere paralel olarak görünür boyutunun da değiştiğini gözleyen Galilei bu bulguları gezegenin Güneş etrafında döndüğünün kuvvetli göstergeleri olarak kabul etti

1761'de Rus gökbilimci Mikhail Vasilyeviç Lomonosov Venüs'ün Güneş geçişi sırasında gezegenin kenar çizgisindeki düzensizliği farkederek bunun bir atmosferin varlığını gösterdiğini öne sürdü

1793'te Alman gökbilimci Johann Schröter sonradan kendi adıyla anılacak ve Venüs atmosferinin neden olduğu anlaşılacak olan 'faz kayması' olayını gözledi

Bu olay güneş ışınları ile aydınlanan kalın ve yoğun atmosferin Venüs'ün görünür kenar çizgisine eklenerek bulunduğu konumun gerektirdiğinden farklı bir evredeymiş gibi algılanmasına neden olması sonucu ortaya çıkar

1932 yılında Amerikalı araştırmacılar W

S

Adams ve T

Dunham kızılötesi tayfölçüm ile Venüs atmosferinin temel bileşeninin karbon dioksit olduğunu öğrendiler

İzleyen yıllarda Rupert Wildt tayfölçüm verilerine dayanarak atmosferin kimyasal bileşimi yanı sıra basıncı sıcaklığı gezegen yüzeyiyle etkileşimi hakkında birçok tahminde bulundu

1956'da Robert S

Richardson gezegenden yansıyan güneş ışınlarının Doppler kaymasını ölçtüğünde bulguların gezegenin kendi etrafında dönüş yönünün ters olduğunu gösterdiğini saptadı

1960'larda Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (M

I

T

) ve Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü bilim adamları mikrodalga bandında radar incelemeleri ile Venüs'ün kendi etrafında dönüş süresini duyarlı olarak ölçtüler

Aynı dönemde yeryüzünden yapılan radar incelemeleri ile gezegenin yüzey şekilleri hakkında önemli bilgi elde edildi

Venüs'e gönderilen uzay araçları

Venüs'ün morötesi ışıkta çekilmiş bir fotoğrafı*Sputnik 7 (S

S

C

B): 4 Şubat 1961'de fırlatıldı

Başarısız

(Yer yörüngesinden ayrılamadı)

Venera 1 (S

S

C

B) : 12 Şubat 1961'de fırlatıldı

Başarısız

(Venüs'e ulaşamadan iletişim koptu

Şu anda Güneş çevresinde yörüngede)

Mariner 1 (A

B

D) : 22 Temmuz 1962'de fırlatıldı

Başarısız

(Fırlatılmadan hemen sonra kontroldan çıkması üzerine imha edildi)

Sputnik 19 (1962AlphaPi1) (S

S

C

B): 25 Ağustos 1962'de fırlatıldı

Başarısız

(Yer yörüngesinden ayrılma aşamasında son kademe arızalandı

3 gün sonra Yer atmosferine girerek parçalandı

)

Mariner 2 (A

B

D) : 27 Ağustos 1962'de fırlatıldı

İlk başarılı Venüs sondası

201 kg

ağırlığında

14 Aralık 1962'de gezegenin 35

000 km

yakınından geçti

42 dakika süren bilimsel gözlemleri ile Venüs hakkında bilinenlere önemli yenilikler ekledi

Venüs yüzeyinin 425oC' den sıcak olduğunu bulut tepelerinde ise sıcaklığın düşük olduğunu saptadı

Böylece gezegen yüzeyindeki koşullarda sera etkisinin payı anlaşıldı

Gezegenin manyetik alanı bulunmadığını gösterdi

Ayrıca Venüs'e doğru yolculuğu sırasında ilk kez güneş rüzgarını inceledi güneş patlamaları kaynaklı yüksek enerjili yüklü parçacıklar ve kozmik ışınlar ile ilgili ölçümler yaptı gezegenler arası toz miktarının sanılandan daha az olduğunun anlaşılmasını sağladı

Şu anda Güneş çevresinde yörüngede

Sputnik 20 (1962 AlphaTau1) (S

S

C

B): 1 Eylül 1962'de fırlatıldı

Başarısız

(Yer yörüngesinden ayrılamadı

5 gün sonra Yer atmosferine girerek parçalandı

)

Sputnik 21 (1962 APi) (S

S

C

B): 12 Eylül 1962'de fırlatıldı

Başarısız

(Yer yörüngesinde iken infilak ederek parçalandı

)

Kosmos 21 (S

S

C

B): 11 Kasım 1963'te fırlatıldı

Başarısız

(Yer yörüngesinden ayrılamadı

3 gün sonra Yer atmosferine girerek parçalandı)

Bu aracın bir Venüs sondası olduğu yalnızca bir tahmindir

Daha sonraki Venüs uçuşlarına hazırlık amaçlı bir test uçuşu da olabilir

Kosmos 27 (S

S

C

B): 27 Mart 1964'te fırlatıldı

Başarısız

(Yer yörüngesinden ayrılamadı

)

Zond 1 (S

S

C

B): 4 Nisan 1964'te fırlatıldı

Başarısız

(Venüs'e ulaşamadan radyo sistemi arızalandı)

Şu anda Güneş çevresinde yörüngede

Venera 2 (S

S

C

B): 12 Kasım 1965'te fırlatıldı

Başarısız

(Venüs'e varmak üzere iken iletişim kesildi)

Şu anda Güneş çevresinde yörüngede

10-19-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Venüs Gezegen Venüs Genel Bilgi Venüs Gezegen - Venüs Genel Bilgi Venüs (Gezegen) Venüs (Genel Bilgi) Güneşten uzaklığı 1084 yere uzaklığa ise (en yakın durumda) 38 milyon km yarıçapı 6000 km yoğunluğu 527 gr/cm3 güneş çevresinde dönüşü 225 gün dönüşü terstir yani diğer gezegenlerin aksine güneş batıdan doğar doğudan batar Atmosferinin %95 i karbondioksit %25 u azottur serbest oksijen yoktur üst kısımlarında ise sülfirik asit damlacıkları vardır su buharı oranı dünyadakinin %1 inden daha fazla değildir güneş ışınlarının ancak %2 si yüzeyine ulaşılabilir (Venere-8 uydusunun verilerine göre) atmosfer basıncı dünyadakinin 100 katıdır; bulutlar 60km yükseklere kadar çıkar ve gezegenin etrafında hızlı bir şekilde hareket eder Ekvator bölgesinde 538 0C sıcaklık vardır Gezegenin yüzeyi yoğun atmosferinden dolayı hiçbir zaman dünyadan doğrudan gözlenememiştir Çapı 160-200 km derinliği 400 m olan kraterler saptanmıştır; yükseklik farkları ancak 3000 m kadardır Güneş’ten ve Ay’dan sonra gökyüzünün en parlak cismidir Halk arasında akşam yıldızı ya da sabah yıldızı olarak da bilinmektedir Venüs (Ayrıntılı) Venüs (Zühre eski Türkler'de Gök Göbeği Çivi Gök Çivisi Kırgızlar'da Demirkazık Moğol ve Tunguzlar'da Altın Direk Roma Astrolojisi'nde Lucifer) Güneş'e uzaklık bakımından ikinci gezegendir Eski Roma tanrıçası Venüs'ün (Eski Yunan Mitolojisi'nde Afrodit) adını almıştır Halk arasındaki adı Çolpan veyahut Çoban Yıldızı´dır Büyüklüğü açısından Dünya ile benzerlik gösterdiğinden Dünya ile kardeş gezegen olarak da bilinmektedir Gökyüzünde Güneş'e yakın konumda bulunduğundan ve yörüngesi Dünya'nınkine göre Güneş'e daha yakın olduğundan yeryüzünden sadece Güneş doğmadan önce veya battıktan sonra görülebilir Bu yüzden Venüs Akşam Yıldızı veya Sabah Yıldızı olarak da isimlendirilir Bir diğer adı da 'Çoban yıldızı'dır Görülebildiği zamanlar gökyüzündeki en parlak cisim olarak dikkat çeker Yörünge Venüs Güneş'e yaklaşık 108 milyon kilometre uzaklıkta oldukça dairesel bir yörünge üzerinde bir devrini 2247 günde tamamlar Güneş sistemi'nin gezegenleri arasında gözlenen en düşük dışmerkezlik oranı 0007 ile Venüs yörüngesine aittir Venüs'ün tanınmasının tarihçesi Venüs Ay Güneş Merkür Mars Jüpiter ve Satürn ile birlikte görünür hareketlerinin diğer yıldızlardan farklılığıyla tanınan 7 gökcisminden biri olarak gösterilir Bu yönüyle antik gökbilim için olduğu kadar astroloji açısından da önem taşıyan gezegen birçok dilde haftanın yedi gününe adını veren gökcisimlerinden biri olarak tarihöncesinden günümüze insan kültüründe yerini korumuştur Günümüze ulaşan en eski gökbilimsel belge olan ve MÖ 7ci yüzyıla ait olduğu sanılan Ammisaduqa tabletinde Babillilerin MÖ 1700-1400 yılları arasında yaptıkları Venüs gözlemlerinden söz edilir Eski Mezopotamya Orta Amerika ve Uzak Doğu kültürlerinde Venüs'ün önemli bir yeri olmuştur Eski Yunan'da sabah yıldızı olarak görüldüğünde 'Phosphorus' akşam yıldızı olarak görüldüğünde ise 'Hesperus' olmak üzere iki ayrı ad taşımaktaydı Pisagor sayesinde bu iki yıldızın aslında aynı gökcismi olduğunu öğrenen ilkçağ dünyası Venüs ve Merkür'ün Güneş çevresinde döndüğünü ileri süren Heraklit ile ilk kez güneşmerkezli görüş ile tanıştı 1610'da İtalyan gökbilimci Galileo Galilei basit bir teleskop yardımı ile Venüs'ün evreleri olduğunu farketti Daha sonraki gözlemlerinde gezegenin evrelerindeki değişikliklere paralel olarak görünür boyutunun da değiştiğini gözleyen Galilei bu bulguları gezegenin Güneş etrafında döndüğünün kuvvetli göstergeleri olarak kabul etti 1761'de Rus gökbilimci Mikhail Vasilyeviç Lomonosov Venüs'ün Güneş geçişi sırasında gezegenin kenar çizgisindeki düzensizliği farkederek bunun bir atmosferin varlığını gösterdiğini öne sürdü 1793'te Alman gökbilimci Johann Schröter sonradan kendi adıyla anılacak ve Venüs atmosferinin neden olduğu anlaşılacak olan 'faz kayması' olayını gözledi Bu olay güneş ışınları ile aydınlanan kalın ve yoğun atmosferin Venüs'ün görünür kenar çizgisine eklenerek bulunduğu konumun gerektirdiğinden farklı bir evredeymiş gibi algılanmasına neden olması sonucu ortaya çıkar 1932 yılında Amerikalı araştırmacılar WS Adams ve T Dunham kızılötesi tayfölçüm ile Venüs atmosferinin temel bileşeninin karbon dioksit olduğunu öğrendiler İzleyen yıllarda Rupert Wildt tayfölçüm verilerine dayanarak atmosferin kimyasal bileşimi yanı sıra basıncı sıcaklığı gezegen yüzeyiyle etkileşimi hakkında birçok tahminde bulundu 1956'da Robert S Richardson gezegenden yansıyan güneş ışınlarının Doppler kaymasını ölçtüğünde bulguların gezegenin kendi etrafında dönüş yönünün ters olduğunu gösterdiğini saptadı 1960'larda Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT) ve Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü bilim adamları mikrodalga bandında radar incelemeleri ile Venüs'ün kendi etrafında dönüş süresini duyarlı olarak ölçtüler Aynı dönemde yeryüzünden yapılan radar incelemeleri ile gezegenin yüzey şekilleri hakkında önemli bilgi elde edildi Venüs'e gönderilen uzay araçları Venüs'ün morötesi ışıkta çekilmiş bir fotoğrafı*Sputnik 7 (SSCB): 4 Şubat 1961'de fırlatıldı Başarısız (Yer yörüngesinden ayrılamadı) Venera 1 (SSCB) : 12 Şubat 1961'de fırlatıldı Başarısız (Venüs'e ulaşamadan iletişim koptu Şu anda Güneş çevresinde yörüngede) Mariner 1 (AB D) : 22 Temmuz 1962'de fırlatıldı Başarısız (Fırlatılmadan hemen sonra kontroldan çıkması üzerine imha edildi) Sputnik 19 (1962AlphaPi1) (SSCB): 25 Ağustos 1962'de fırlatıldı Başarısız (Yer yörüngesinden ayrılma aşamasında son kademe arızalandı 3 gün sonra Yer atmosferine girerek parçalandı) Mariner 2 (AB D) : 27 Ağustos 1962'de fırlatıldı İlk başarılı Venüs sondası 201 kg ağırlığında 14 Aralık 1962'de gezegenin 35000 km yakınından geçti 42 dakika süren bilimsel gözlemleri ile Venüs hakkında bilinenlere önemli yenilikler ekledi Venüs yüzeyinin 425oC' den sıcak olduğunu bulut tepelerinde ise sıcaklığın düşük olduğunu saptadı Böylece gezegen yüzeyindeki koşullarda sera etkisinin payı anlaşıldı Gezegenin manyetik alanı bulunmadığını gösterdi Ayrıca Venüs'e doğru yolculuğu sırasında ilk kez güneş rüzgarını inceledi güneş patlamaları kaynaklı yüksek enerjili yüklü parçacıklar ve kozmik ışınlar ile ilgili ölçümler yaptı gezegenler arası toz miktarının sanılandan daha az olduğunun anlaşılmasını sağladı Şu anda Güneş çevresinde yörüngede Sputnik 20 (1962 AlphaTau1) (SSCB): 1 Eylül 1962'de fırlatıldı Başarısız (Yer yörüngesinden ayrılamadı 5 gün sonra Yer atmosferine girerek parçalandı) Sputnik 21 (1962 APi) (SSCB): 12 Eylül 1962'de fırlatıldı Başarısız (Yer yörüngesinde iken infilak ederek parçalandı) Kosmos 21 (SSCB): 11 Kasım 1963'te fırlatıldı Başarısız (Yer yörüngesinden ayrılamadı 3 gün sonra Yer atmosferine girerek parçalandı) Bu aracın bir Venüs sondası olduğu yalnızca bir tahmindir Daha sonraki Venüs uçuşlarına hazırlık amaçlı bir test uçuşu da olabilir Kosmos 27 (SSCB): 27 Mart 1964'te fırlatıldı Başarısız (Yer yörüngesinden ayrılamadı) Zond 1 (SSCB): 4 Nisan 1964'te fırlatıldı Başarısız (Venüs'e ulaşamadan radyo sistemi arızalandı) Şu anda Güneş çevresinde yörüngede Venera 2 (SSCB): 12 Kasım 1965'te fırlatıldı Başarısız (Venüs'e varmak üzere iken iletişim kesildi) Şu anda Güneş çevresinde yörüngede