Sibel Tüzün-Yediveren Gülü

Bu gönül kaç kere, kaç kere düşer aşka
Her defa çırpınır sarılır bir umuda
Düşler kolunda acılarla ayakta
Yaslanıp usulca titrer karanlıkta

Yediveren gülü gibi her daim açar oldu
Koklanmadan solan gönlüm
Harab oldu naçar oldu

Sevmekten yoruldum tövbe
Duruldum
Akacak kan damarda durmaz derler
inanma yoruldum