İclal Aydın - Zor Günler

Seni Seviyordum - İclal Aydın

Sana uzak kentlerden birinde

Zamanın bir yerinde

Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi

Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi

İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu

Saçlarını izliyordum uzaktan

Kulağının arkasına düşüşü ve burnun

Herkesten başkaydı işte

Güldüğün zaman yukarıya bakardın

Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı

Ne güzeldiler

Sen bilmiyordun ben seni seviyordum

Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler

Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu

Geri dönüyordu çoğalarak

Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi

Herşeyi erteleyişim oluyordun

Kalp ağrısı oluyordun

Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun

Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk

Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyor

Ve bazen, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk

Cesurduk

Ufuk çizgisi maviydi, günbatımı hep turuncu

Ve kırmızıydı bütün karanfiller

Ben seni seviyordum sen bilmiyordun

Sevinçlerim oluyordun ara sıra

Sen hiç bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun

Bütün sevinçlerim bittikten sonra

Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları

Derken birgün uzaktan gördüm seni

Saçların bana inat başın herşeye meydan okuyarak

İşte yine aynı

Kalbimi acıttın her zamanki gibi

Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri

Kimbilir

Yada boşver

Bilme en iyisi