Konu: Antalya İlçeleri Tarihi Ve Ekonomisi
Yalnız Mesajı Göster

Antalya İlçeleri Tarihi Ve Ekonomisi
Eski 10-14-2012   #2
Prof. Dr. Sinsi
Varsayılan

Antalya İlçeleri Tarihi Ve Ekonomisi


Büyük bir köy görünümünde olan ilçe il merkezine 139 km mesafededir Eski ismi Eksere olup Akseki ilçesine bağlı bir köy idi 1936’da ismi Gündoğmuş olarak değiştirildi ve ilçe merkezi haline getirildi Belediyesi 1936’da kurulmuştur

İbradı:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 17126 olup 4215’i ilçe merkezinde 12911'i köylerde yaşamaktadır Manavgat’ın bazı köylerini de sınırları içinde alarak 1990’da ilçe oldu Eski ismi Aydınkent’tir

İlçe toprakları genelde dağlıktır Kuzeyinde Şeytan Dağı yer alır Manavgat Çayı ilçe topraklarını sular Dağlar ormanlarla kaplıdır Ekonomisi hayvancılığa dayalıdır Tarıma müsait alanlar azdır Tereyağı bal peynir üzüm incir başlıca gelir kaynağıdır Ormancılık ve el sanatları gelişmiştir İlçe merkezi Şeytan dağı eteklerinde kurulmuştur

Kale:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 20656 olup 13973'ü ilçe merkezinde 6863’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 9 köyü vardır

Teke yarımadasının güney bölümünde yer alan ilçe topraklarının kuzeyinde Beydağları yer alır Dar olan kıyı kesiminde ise Derme Ovası yer alır Derme Ovası Derme Çayının taşıdığı alüvyonlu toprakların birikmesi ile meydana gemiştir İlçe topraklarının diğer kısımları genelde platoluktur Dağlar gür ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri portakal elma ve buğdaydır Seracılık yaygın şekilde yapılmaktadır Dağ köylerinde ormancılık başlıca gelir kaynağıdır

İlçe merkezi Derme Çayının denize karıştığı yerde kurulmuştur Antalya-Muğla karayolu ilçe merkezinden geçer Kaş ilçesine bağlı bir bucakken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe oldu

Kaş:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 40469 olup 4560'ı ilçe merkezinde 35909'u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 33 Kalkan bucağına bağlı 16 köyü vardır

Teke Yarımadasının güney bölümünde yer alan ilçe topraklarının kuzeybatısında Akdağ Muğla ile tabii sınırı çizer Dar olan kıyı kesimin batısında Eşen Ovası yer alır Eşen Ovası ise Kocaçayın (Eşen Çayı) taşıdığı alüvyonlu toprakların birikmesi ile meydana gelmiştir İlçe topraklarının diğer bölümleri genelde akarsularla engebelenen bir platodur Dağlar kızılçam sedir ardıç ve karaçam ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi tarım ve turizme dayanır Başlıca tarım ürünleri portakal elma buğday olup ayrıca arpa ciğit ve pamuk da yetiştirilir Kıyı kesimlerde seracılık yaygındır Dağ köylerinde ormancılık önemli geçim kaynağıdır İlçe yat turizmi bakımından önemli kıyılarımızdan olup Kalhan’da bir yat limanı vardır

İlçe merkezi Teke Yarımadasının güneyinde bir koyun kıyısında kurulmuştur Eskiden ilçe merkezi Demre Çayı vadisindeki Kasaba ovasının kıyısındaydı Andifli ise Kaş kasabasının limanı idi Cumhuriyetten sonra iskele önem kazanınca ilçe merkezi buraya taşınarak Andifli’nin ismi Kaş olarak değiştirildi İl merkezine 189 km mesafededir İlçe belediyesi 1923’te kurulmuştur

Kemer:

1990 sayımına göre toplam nüfus 23268 olup 8449’u ilçe merkezinde 14819'u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 8 köyü vardır

İlçe toprakları genelde dağlıktır Batısında Tahtalı dağı yer alır Dar kıyı düzlüğünün hemen ardından dağlar yükselir Dağlar gür ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday arpa turunçgiller baklagiller pamuk susamdır Seracılık yaygındır Dağlık bölgelerde ormancılık ve küçük baş hayvancılığı yapılır

İlçe merkezi deniz kıyısında Muğla Antalya karayolu üzerinde kurulmuştur Merkez ilçeye bağlı bir bucak iken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kanunla ilçe haline getirildi

Korkuteli:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 46115 olup 13381’i ilçe merkezinde 32734'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 27 Bozara bucağına bağlı 10 Kızılendağ bucağına bağlı 12 köyü vardır Yüzölçümü 2471 km2 olup nüfus yoğunluğu 19’dur

İlçe toprakları genelde dağlıktır Batısında Akdağ ve Elmalı dağı doğusunda ise Beydağ yer alır Bu dağlar arasında Korkuteli ovası ve Bozova yer alır Ovaları Korkuteli çayı ve Bingeçit dereleri sular Korkuteli çayı üzerinde sulama amaçlı bir göl vardır Dağlar ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday arpa elma şekerpancarı nohut ayçiçeğidir Tarıma müsait olmayan bölgelerde kılkeçisi ve koyun beslenir Yem fabrikası başlıca sanayi kuruluşudur

İlçe merkezi Korkuteli Çayının kıyısında kurulmuştur Antalya’yı İzmir’e bağlayan en kısa yol ilçe merkezinden geçer İl merkezine 67 km mesafededir İsmini Osmanlı hanedanından Şehzade Korkut Sultan’dan alır Deniz seviyesinden 1020 m yüksekliktedir İlçe belediyesi 1914’te kurulmuştur

Kumluca:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 44834 olup 17166'sı ilçe merkezinde 27668’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 18 Altınkaya bucağına bağlı 6 köyü vardır Yüzölçümü 1253 km2 olup nüfus yoğunluğu 36’dır

İlçe toprakları dağlıktır Akdeniz’e dar bir kıyısı vardır Kuzeyinde Beydağları doğusunda Tahtalı dağı yer alır Dağlardan kaynaklanan suları Alakır Çayı toplar Bu akarsuyun topladığı alivyonlardan meydana gelen Finike Ovasının doğu bölümü ilçe sınırları içinde kalır Alakır Çayı üzerinde sel taşkınlarını önlemek için bir baraj kurulmuştur

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri portakal buğday elma arpa ve limon olup ayrıca az miktarda yer fıstığı ciğit ve pamuk yetiştirilir Seracılık gelişmiştir Yüksek kesimlerde küçük baş hayvan besiciliği yapılır

İlçe merkezi Antalya-Muğla karayolu üzerinde kurulmuştur İl merkezine 93 km mesafededir Sarıkavak isimli bir köy iken 1858’de Iğdırmagardıc ismi ile nahiye oldu 1958’de Kumluca adıyla ilçe oldu İlçe belediyesi 1958’de kurulmuştur

Manavgat:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 115731 olup 38498’i ilçe merkezinde 77233’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 58 Beşkonak bucağına bağlı 9 Taşağıl bucağına bağlı 14 köyü vardır Yüzölçümü 2283 km2 olupnüfus yoğunluğu 51’dir

İlçe toprakları dağlık olup Batı Toroslara bağlı dağlar yer alır Kuzeyindeki Dumanlı Dağı en yüksek noktasıdır (2405 m) Bu dağlar arasında derin bir vadide Köprü Suyu akar Diğer önemli akarsuyu Manavgat Çayı olup bu çay üzerinde elektrik üretmek için Oyma pınar barajı kurulmuştur Akdeniz kıyısında ise dar düzlük alanlar vardır

Ekonomisi tarım ve turizme dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday ciğit pamuk turunçgiller yulaf ve arpa olup ayrıca az miktarda yer fıstığı ve elma yetiştirilir Seracılık gelişmiştir Tabii güzelliği ve zeygin tarihi eserleri ile ilgi çeken ilçeye yerli yabancı çok sayıda turistin gelmesi turizmi geliştirmiş ve önemli gelir kaynağı haline getirmiştir

İlçe merkezi Mersin-Antalya karayolu üzerinde ve deniz kıyısında yer alır İl merkezine 78 km mesafededir İlçe belediyesi 1913’de kurulmuştur

Serik:

1990 sayımına göre toplam nüfusu 84755 olup 23106’sı ilçe merkezinde 61649'u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 42 Gebiz bucağına bağlı 18 köyü vardır Yüzölçümü 1353 km2 olup nüfus yoğunluğu 63’tür

Güney bölümü hariç ilçe toprakları dağlıktır Kuzeyinde Kuyucak dağı yer alır Dağlar kızılçam sedir ve karaçam ormanları ile kaplıdır Dağlarda hayvancılık açısından önem taşıyan yaylalar vardır Aksu Çayı ve Köprü Suyu ilçe topraklarını sular Güneyinde verimli düzlükler vardır

İlçe ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri ciğit buğday pamuk yulaf arpa portakal limondur Seracılık gelişmiştir Dağlık bölgelerde kıl keçisi ve koyun beslenir Turizm gelirleri ekonomide önemli yer tutar Deniz kıyısında bazı turistik tesisler vardır

İlçe merkezi Mersin-Antalya karayolu üzerinde deniz kıyısında yer alır İl merkezine 33 km mesafededir İlçe belediyesi 1926’da kurulmuştur
Alıntı Yaparak Cevapla