Edirne İlçeleri Ve Köyleri

Edirne İlçeleri hakkında kısa bilgi

Edirne’nin biri merkez olmak üzere 8 ilçesi vardır

Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 124361 olup 102345’i ilçe merkezinde 22016’sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 22, Karakasım bucağına bağlı 6, Sırpsındığı bucağına bağlı 7 köyü vardırİlçe toprakları dalgalı düzlüklerden meydana gelirTunca ve Meriç ırmakları topraklarını sular

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, üzüm, şekerpancarı, susamdır Sebze ve meyvecilik yaygın olarak yapılır Hayvancılık gelişmiştirSüpürge otu üretimi ve süpürgecilik başlıca gelir kaynağıdır Dokuma, un, çeltik, yağ, süt ürünleri, tuğla ve kiremit, yem, salça, karton-mukavva fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi, Tunca, Meriç ve Arda nehirlerinin birleştiği verimli toprakların yamaçlarında kurulmuşturTürkiye-Bulgaristan arasındaki sınır kapısı olan Kapıkule ilçenin batısındadır Trakya’nın en büyük şehri olup Türkiye’nin Avrupa’ya açılan kapısıdırOsmanlı Devletine başkentlik yapan Edirne,İstanbul’dan sonra târihî eser bakımından yakın zamanın en zengin şehriydi Geçirdiği iki büyük yangın, bir deprem ve dört istilâ ile târihî eserler oldukça imhâ olmuştur Yalnız Fâtih devrinde Edirne’de 28 câmi ve 7 medrese (Üniversite) açılmıştırGünümüzde târihî eser bakımından İstanbul ve Bursa’dan sonra, kütüphâne (kitap) bakımından ise İstanbul,Ankara ve Bursa’dan sonra gelirMerkez ilçe (Edirne), 1850 senesine kadar Osmanlı Devletinin İstanbul ve Kâhire’den sonra üçüncü büyük şehriydi 1850’de dördüncü, 1875’te onuncu, 1900’de onuncu, 1915’te sekizinci şehri oldu Günümüzde ise Türkiye’nin 36 şehridir Dünyânın hiçbir şehri bu derece hızla gerilememiştir

Enez: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 12700 olup, 3509’u ilçe merkezinde, 9191’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 19 köyü vardırYüzölçümü 458 km2 olup, nüfus yoğunluğu 28’dir İlçe toprakları alçak tepelerle çevrili geniş tabanlı vâdilerden meydana gelir Doğusunda Işıklar ve Koru dağları yer alır İlçe topraklarını Meriç Irmağı sular İpsala Ovasının bir bölümü ilçe sınırları içinde kalır Akarsu vâdilerinde küçük ovalar vardır Meriç bağlantılı Gala Gölü 8 km2 yüzölçüme sâhiptir Ayrıca irili ufaklı küçük göller vardır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, ayçiçeği, arpa ve susam olup, ayrıca az miktarda pirinç, fasulye, nohut ve şekerpancarı yetiştirilirHayvancılık gelişmiştir Kaşarpeyniri olan kaşkaval ve Edirne türü beyaz peynir üretilir Meriç ağzında balıkçılık yapılır

İlçe merkezi Meriç Irmağının güneyi ile Dalyan arasında kurulmuşturGelişmemiş küçük bir yerleşim merkezidir Ege kıyılarında yazlık evler ve tâtil siteleri vardır Has Yunus Bey tarafından 1456’da Osmanlı topraklarına katılan ilçe önemli bir liman kentiydi Meriç’in ağzının çamurla tıkanıp ulaşıma kapanması yüzünden bu önemi kaybetmiştir Enez 1953’te ilçe merkezi oldu ve aynı sene belediyesi kuruldu

Havsa: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 27900 olup, 9237’si ilçe merkezinde, 18663’ü köylerde yaşamaktadırMerkez bucağına bağlı 17, Hasköy bucağına bağlı 4 köyü vardırYüzölçümü 545 km2 olup, nüfus yoğunluğu 51’dir İlçe toprakları Ergene Irmağının kenarlarındaki geniş düzlüklerden ve bunların etrafındaki hafif engebeli arâziden meydana gelir Ergene Irmağı ve kolları ilçe topraklarını sular

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, ayçiçeği, şekerpancarı, üzüm, pirinç, arpa, kozla, kavun ve karpuzdur Hayvancılık gelişmiş olup, en çok koyun beslenir Yağ, un, dokuma ve süt fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi, Edirne-İstanbul karayolunun güneyinde kurulmuştur İl merkezine 27 km mesâfededir İlçe, Fâtih SultanMehmed Hanın vezirlerinden Mahmud Paşaya verildiğinden, ilk zamanlar Havass-ı Mahmud Paşa adıyla anıldı Daha sonraları bu isim Havsa olarak değişime uğradı 1954’te ilçe merkezi olan Havsa’nın belediyesi 1941’de kurulmuştur

İpsala: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 36122 olup, 9212’si ilçe merkezinde 26910’u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 15, İbrik Tepe bucağına bağlı 6 köyü vardırYüzölçümü 753 km2 olup, nüfus yoğunluğu 48’dir İlçe toprakları alçak tepelerle engebelenmiş dalgalı düzlüklerden meydana gelir Batısında İpsala Ovası yer alır Ovayı Meriç Irmağı sular Başmaklar Deresi üzerinde sulama amacıyla kurulan Altınyazı Baraj Gölünün bir kısmı ilçe sınırları içinde kalır Ekonomisi tarım ve sanâyiye dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, ayçiçeği, pirinç ve şekerpancarı, fasulye, üzüm, arpa, kavun ve karpuz olup, ayrıca az miktarda elma, armut ve susam yetiştirilir Hayvancılık yaygındır En çok kıvırcık koyunu, sığır ve manda beslenir Mandıralarda beyaz peynir, kaşkaval tipi kaşar peyniri ve ova kaşarı üretilmektedirYağ, çeltik ve un fabrikaları vardır

İlçe merkezi, İpsala ovasının kuzeydoğusunda bir tepenin eteklerinde kurulmuşturİl merkezine 108 km mesâfededirOsmanlı Devleti zamânında İstanbul’u Selânik’e bağlayan yol üzerinde önemli bir konaklama yeriydi Daha sonra bu önemini kaybettiOsmanlı Devletine asırlarca at yetiştiren bir merkez olup, 1928’de ilçe olmuştur İlçe belediyesi 1923’te kurulmuştur

Keşan: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 71133 olup, 40656’sı ilçe merkezinde 30477’si köylerde yaşamaktadır Yüzölçümü 1087 km2 olup, nüfus yoğunluğu 65’tir Merkez bucağına bağlı 20, Mecidiye bucağına bağlı 5 ve Yerlisu bucağına bağlı 12 köyü vardır İlçe toprakları dalgalı düzlüklerden meydana gelirGüneydoğusunda Koru Dağı yer alırİlçe topraklarını Keşan Deresi ile Büyükdoğanca Deresi sularSaroz Körfezi kıyısındaki Tuzla Gölü ve sulama amaçlı Kadıköy Baraj Gölü ilçe sınırları içinde kalır Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri, buğday, ayçiçeği, şekerpancarı, arpa, kavun, karpuz olup, ayrıca az miktarda pirinç, mısır, üzüm, elma, armut, susam ve baklagiller yetiştirilir Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır Mandıralarda kaşkaval türü kaşar peyniri üretilir İlçe topraklarında linyit yatakları vardırÇeltik, yağ, tuğla ve kiremit fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi Gelibolu-İstanbul ve İstanbul-İpsala karayollarının kesiştiği noktada yer alırİşlek yolların kavşak noktasında yer alması ve askerî birliklerin olması ilçenin gelişmesine sebeb olmuştur İl merkezine 102 km mesafededir İlçe belediyesi 1866’da kurulmuştur

Lalapaşa: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 11297 olup, 1248’i ilçe merkezinde, 10049’u köylerde yaşamaktadırMerkez bucağına bağlı 27 köyü vardır Yüzölçümü 554 km2 olup, nüfus yoğunluğu 20’dir İlçe topraklarını İstranca Dağları engebelendirir Alçak olan dağlar, akarsular tarafından parçalanmıştır Dağlardan kaynaklanan sularıTunca Irmağı, Sinanpaşa Deresi ve Süloğlu Deresi toplar

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, ayçiçeği ve arpa olup, ayrıca az miktarda üzüm, elma, armut ve şekerpancarı yetiştirilirHayvancılık gelişmiş olup, kıl keçisi ve koyun beslenir Gelişmemiş ve küçük olan kasaba, ilin en az nüfuslu ilçesidirİl merkezine 26 km mesâfededirİlçe belediyesi 1945’te kurulmuştur 1361’de Lala Şâhin Paşa tarafından Osmanlı topraklarına katıldıktan sonra Lalapaşa ismiyle anılmaya başlandı

Meriç: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 25896 olup 5021’i ilçe merkezinde ve 20875’i köylerde yaşamaktadırYüzölçümü 448 km2 olup, nüfus yoğunluğu 58’dir Merkez bucağına bağlı 18, Küplü bucağına bağlı 4 köyü vardır İlçe toprakları dalgalı düzlüklerden ve ovalardan meydana gelir Ergene Irmağı ve Meriç Nehri ilçe topraklarını sular

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri pirinç, buğday, ayçiçeği, şekerpancarı ve baklagiller olup, ayrıca az miktarda elma, üzüm, armut, susam yetiştirilirHayvancılık gelişmiştirÇeltik atölyeleri ile peynir îmâlâthâneleri başlıca küçük sanâyi kuruluşlarıdır El sanatlarından sepetçilik yaygın olarak yapılırGelişmemiş bir yerleşim merkezi olan Meriç, il merkezine 89 km mesâfededirİlçe belediyesi 1930’da kurulmuştur

Süloğlu: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 11634 olup, 4452’si ilçe merkezinde 7182’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 11 köyü vardır Merkez ilçeye bağlı bir bucak iken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu İlçe toprakları dalgalı düzlüklerden meydana gelir Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, ayçiçeği, üzüm, şekerpancarıdır Sebze ve meyvecilik yaygın olarak yapılır Hayvancılık gelişmiştir

Uzunköprü: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 83556 olup, 34741’i ilçe merkezinde, 48815’i köylerde yaşamaktadırMerkez bucağına bağlı 17, Çöpköy bucağına bağlı 14, Hamidiye bucağına bağlı 18, Kırcasalih bucağına bağlı 4 köyü vardır Yüzölçümü 1226 km2 olup nüfus yoğunluğu 68’dirİlçe toprakları Ergene Havzasında yer alır ve alçak dalgalı düzlüklerden meydana gelirTopraklarından kaynaklanan suları Ergene ve Meriç ırmakları toplar Basamaklar Deresi üzerinde kurulan sulama gâyeli Altınyazı Baraj Gölünün bir bölümü ilçe sınırları içinde kalır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, şekerpancarı, ayçiçeği, üzüm, pirinç ve arpadır Hayvancılık gelişmiş olup en çok büyükbaş hayvan beslenir Mandıralarda peynir üretilir Un, yağ, yem fabrikaları ve çeltik atölyeleri başlıca sanâyi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi, Ergene Irmağı üzerinde Sultan İkinci Murad Han tarafından yaptırılan köprünün kenarında kurulmuştur 1392 m uzunluğunda ve 174 gözlü olan bu köprü aynı zamanda ilçeye ismini de vermiştir Eskiden ilçenin, demiryolu ulaşımı yönünden önemli bir yeri vardı Edirne-Kapıkule hattı açılınca bu önemini kaybetti Edirne’nin en büyük ilçesidir Keşan-Edirne karayolu ilçe merkezinden geçer İl merkezine 64 km mesâfededir Eski ismi Cisr-i Ergene’dir