Çanakkalenin Ölmez Hatıralarından : Namaz

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Çanakkalenin Ölmez Hatıralarından : Namaz
Hakkında Çanakkalenin Ölmez Hatıralarından : Namaz

İngiliz'in, vakit vakit gemilerden, siperden

Yine bolca gülle, bomba savurduğu bir gündü

Hızlı hızlı geçiyordum, tehlikeli bir yerden
Birden bire gözlerime büyük bir şey göründü

Böyle büyük görünen şey küçücük bir insandı
Fakat bana çok dokundu, ayaklarım bağlandı

Ateşlerin yaladığı bu düzlükten geçenler
Güllelerin cehennemlik yağmurundan kaçarken

Yolun biraz kenarında, tek başına bir nefer,
Pervasızca bombalardan, ateşlerden, her şeyden

Kendisine, süngüsünden bir mihrabcık kurmuştu,
Sonra onun karşısında namazına durmuştu

Ne havada ıslık çalan ve düştüğü yerlere
Kızgın çelik dahmelerle ölüm saçan gülleler

Ne semâda ifrit gibi, vızıldayan tayyâre

Ne dünyalık bir düşünce, ne bir korku, ne keder

Onun demir yüreğini oynatmaktan acizdi,
Sanki toplar, şarapneller tehlikesiz

sessizdi!

Potinleri yanındaydı

Onun büyük saygısı,
Kunduralı ibadeti görmüyordu muvâfık

Böyle bir yüreğin bütün işi, kaygısı,
Elbet Hakk'ın rızasına olmalıydı mutâbık

Kuru toprak üzerinde, kundurasız kılınan
Bu namazın, pek uygun bir kubbesiydi âsumân!

Bir çam, ona gölgesinde yapmış idi seccade

Sanki tekbir alıyordu vakit vakit top sesi

Gözlerinin sade akı beyaz kalan yüzünde
Parlıyordu o sarsılmaz imanın gölgesi

Bir Müslüman nasıl olur? Bu levhadan anladım,
Hürmetlerle -yavaş yavaş- sokuldum beş on adım
Başındaki kabalağın gölgesine gömülen
Süzük gözler, dikilmişti o süngüden mihrâba
Hakk’ın büyük divanında, eli bağlı, dururken
Artık o, can kaygısını almıyordu hesaba

Allah Allah, bu ne yüksek bir imandır yâ Rabbi
Bir Müslüman, ne büyük bir kahramandır, yâ Rabbi!

Kahramandır, çünkü toplar etrafında patlarken
Zerre kadar titremedi, namazını bozmadı
Dört yanına ateş saçan türlü türlü âfetten
Sanki onu koruyordu bir meleğin kanadı

Onun, böyle tevekkülü bana pek çok dokundu
Yüreğimi bir şey ezdi

İki gözüm sulandı

Ey medenî İngilizler! Daha varsa getirin
İnsanları, göme göme öldürecek şeyleri

Getirin de şu cenneti, cehenneme çevirin
Bakın onlar korkutur mu, bir Müslüman neferi

Bunu, hâlâ anlamıyor ne Hamilton ne Garey
Müslüman'ı korkutamaz Allah'tan başka şey

Böyle dalgın, düşünerek geçerken ben yanından
Sağa sola selâm verdi, namazını bitirdi
Sonra, biraz kımıldandı

ellerini -Yaradan
Ta gerisine dua için -gökyüzüne çevirdi

Şimdi, artık Allah'ına döküyordu derdini
Gözlerini kapamıştı

unutmuştu kendini

Tâ gerisine karşı boynu bükük duran bir nefer
Korku bilmez bir yiğitti

hürmetlerle eğildim!
Duasına, mutlak âmin diyorlardı melekler
Kendimi pek fazla gördüm

usul usul çekildim

Ben giderken, kulağıma değdi onun sadâsı

(Allahümme salli alâ seyyidinâ) duâsı

Şimdi, hâlâ nerede bir kabalaklı askeri,
Görse gözüm, hatırlarım o kahraman neferi!

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Çanakkalenin Ölmez Hatıralarından : Namaz *Çanakkalenin Ölmez Hatıralarından : Namaz* Hakkında *Çanakkalenin Ölmez Hatıralarından : Namaz* İngiliz'in, vakit vakit gemilerden, siperden Yine bolca gülle, bomba savurduğu bir gündü Hızlı hızlı geçiyordum, tehlikeli bir yerden Birden bire gözlerime büyük bir şey göründü Böyle büyük görünen şey küçücük bir insandı Fakat bana çok dokundu, ayaklarım bağlandı Ateşlerin yaladığı bu düzlükten geçenler Güllelerin cehennemlik yağmurundan kaçarken Yolun biraz kenarında, tek başına bir nefer, Pervasızca bombalardan, ateşlerden, her şeyden Kendisine, süngüsünden bir mihrabcık kurmuştu, Sonra onun karşısında namazına durmuştu Ne havada ıslık çalan ve düştüğü yerlere Kızgın çelik dahmelerle ölüm saçan gülleler Ne semâda ifrit gibi, vızıldayan tayyâre Ne dünyalık bir düşünce, ne bir korku, ne keder Onun demir yüreğini oynatmaktan acizdi, Sanki toplar, şarapneller tehlikesiz sessizdi! Potinleri yanındaydı Onun büyük saygısı, Kunduralı ibadeti görmüyordu muvâfık Böyle bir yüreğin bütün işi, kaygısı, Elbet Hakk'ın rızasına olmalıydı mutâbık Kuru toprak üzerinde, kundurasız kılınan Bu namazın, pek uygun bir kubbesiydi âsumân! Bir çam, ona gölgesinde yapmış idi seccade Sanki tekbir alıyordu vakit vakit top sesi Gözlerinin sade akı beyaz kalan yüzünde Parlıyordu o sarsılmaz imanın gölgesi Bir Müslüman nasıl olur? Bu levhadan anladım, Hürmetlerle -yavaş yavaş- sokuldum beş on adım Başındaki kabalağın gölgesine gömülen Süzük gözler, dikilmişti o süngüden mihrâba Hakk’ın büyük divanında, eli bağlı, dururken Artık o, can kaygısını almıyordu hesaba Allah Allah, bu ne yüksek bir imandır yâ Rabbi Bir Müslüman, ne büyük bir kahramandır, yâ Rabbi! Kahramandır, çünkü toplar etrafında patlarken Zerre kadar titremedi, namazını bozmadı Dört yanına ateş saçan türlü türlü âfetten Sanki onu koruyordu bir meleğin kanadı Onun, böyle tevekkülü bana pek çok dokundu Yüreğimi bir şey ezdi İki gözüm sulandı Ey medenî İngilizler! Daha varsa getirin İnsanları, göme göme öldürecek şeyleri Getirin de şu cenneti, cehenneme çevirin Bakın onlar korkutur mu, bir Müslüman neferi Bunu, hâlâ anlamıyor ne Hamilton ne Garey Müslüman'ı korkutamaz Allah'tan başka şey Böyle dalgın, düşünerek geçerken ben yanından Sağa sola selâm verdi, namazını bitirdi Sonra, biraz kımıldandı ellerini -Yaradan Ta gerisine dua için -gökyüzüne çevirdi Şimdi, artık Allah'ına döküyordu derdini Gözlerini kapamıştı unutmuştu kendini Tâ gerisine karşı boynu bükük duran bir nefer Korku bilmez bir yiğitti hürmetlerle eğildim! Duasına, mutlak âmin diyorlardı melekler Kendimi pek fazla gördüm usul usul çekildim Ben giderken, kulağıma değdi onun sadâsı (Allahümme salli alâ seyyidinâ) duâsı Şimdi, hâlâ nerede bir kabalaklı askeri, Görse gözüm, hatırlarım o kahraman neferi!