Kal Deseydinn.....

kal" deseydin kalırdım, demedin oysa

kuru bir "bitmesin" den başka hiçbir şey demedin

öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki ondaki anlam! bu kadar kolay mıydı her şey?

bu kadar yakın mıydık uçuruma?

savunmayacak mıydık sevgimizi?

"kal" diye haykırmayacak mıydın ardımdan?

düşündüğüm bu değildi

hayal ettiklerim, beklediklerim başkaydı senden

mücadele beklemiştim oysa, yelkensiz olan gemimizi kıyıya ulaştırırız sanmıştım

oysa onu denizin ortasında savunmasız bırakmama göz yumdun

bu kadar yıpratıcı olamazsın

oysa bir anlam olmalıydı yaşadıklarımızda!

paylaşılan duyguların bir anlamı olmalıydı

yüreğimdeki martıların bir anlamı olmalıydı

beynimizdeki melodilerin, aramızdaki çekimin, geçen akşam ki sohbetin bir anlamı olmalıydı

duygularımızın bir anlamı olmalıydı

yüreğimdeki tüm martıları uçurdun şimdi

hangi yöne gittiler bilmiyorum, geri dönerler mi bilmiyorum

dünya boşaldı mı ne!

neden bu kadar sessizleşti birden yaşam?

neden artık parlamıyor yakamozlar?

neden artık gözlerimde rüzgar esmiyor?

her şey seninle mi kaldı yoksa

mantığım, mantığımı bana bırak lütfen, ona ihtiyacım var

bazı şeyleri anlamak için ona ihtiyacım var!

evet!

ben istedim ayrılığı, çıkmaz yollara yönelen bendim, kucağında bir ışığın noktayla karşına çıkan bendim

kahretsin!

bunu neden yaptığımı bilmiyorum ve senin buna nasıl göz yumduğunu

tıpkı, balkondaki akasyaları sularken, fazla sudan dolayı sararacaklarını bilmediğim gibi

su onun için hayat olmadı oysa

ve

sen de benim tutunacak dalım!

bazı şeyler vardı aramızda biliyorsun, olmaması gereken ama daima varolan

farklı uçlardaydık seninle, farklı mevsimleri seviyorduk farklı zamanlarda

sen büyük fırtınalara vardın, bende lodostan bile ürküyordum

oysa başardığımız şeyler vardı her şeye rağmen, daha doğrusu öyle sanıyordum

binlerce yıldız arasında, ayın güzelliğini gösterebilmekti tek amacım

yıldızları söndürmekti

sorunları yok etmekti

"bitti" deyişim öylesine bir şeydi, öylesine sıradan, şakacıktan

"hayır" demeliydin!

hatta kıyametler koparmalıydın yüreğimde, hendekler açmalıydın yoluma gidemeyeyim diye

sahip çıkmalıydın gözlerimdeki aya sevgimiz diye

beni yolumdan alıkoymalıydın

"kal" demeliydin

defalarca "kal" demeliydin

oysa demedin

belki de senin çiçeklerin çoktan solmuştu ve ben akasyaları kışın yaşatmaya çalışmakla hata etmişim

belki böylesi daha iyi oldu

"kal" deseydin kalırdım

hem de seve seve kalırdım

martılarla kalırdım, yakamozlarla kalırdım

demedin oysa!

bilir misin kaç çığlık olup yıkıldı yüreğim giderken

bilir misin nasıl bir cana hasretti yüreğim, yolumdan döndürecek

bilir misin nasıl zor oldu ardıma bakmadan çekip gitmek

"kal" deseydin kalacaktım

demedin oysa!