10-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Tutmasam Ellerini İsinmayacak Yüregim
Yokluğun içimi acıtıyor Buna rağmen kal istiyorum, içimde bir yerlerde
Sanki seni çıkarıp atarsam, tamamen kaybolacakmış gibi geliyor sana dair ne varsa
Sana ait olan izler silinip yok olacakmış gibi, senli kelimeler yazamayacakmış gibi kalemim bir daha 
Her tutunmaya kalktığımda sana, dipsiz kuyulara çekiliyor ruhum Çıkmaya çabalarken gücüm tükeniyor gitgide Bir gün temelli bitecek, fark ediyorum 
Tüm şarkılarım, tutsak olup sensizliğe, çığlığa dönüşüyorlar içimde Yüreğimle bağırıyorum, sen duymuyorsun, sen bilmiyorsun 
Bir zamanlar gecelerimi aydınlatan gözlerin, şimdi karanlığa çağırıyorlar beni Kapatıp gözlerimi, düşlerimde buluyorum seni Açtığımda yine gidiyorsun Ve ben yine karanlıklara uyanıyorum
Üşüyorum  
Beni üşüten ne ayazları kışın, ne de yalnızlığım Yokluğun üşütüyor beni, bir yandan yakarken yüreğimi 
Göremezsem gözlerini, hiç aydınlanmayacak günlerim 
Tutamazsam ellerini, hiç ısınmayacak yüreğim  
|
|
|