Siyah Beyaz Hayatların Gri Arka Planları..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Siyah Beyaz HayatLarın Gri Arka pLanLarı

Her şeyi kondurmuştu da

Çektiği ilk ve son uzun metraj filmin

Siyah ve beyaz fonlarına

Gökkuşağına gücü yetmemişti…

Yoldan çıkmaya meyilli zihninin kayboluşlarının zırhı halihazırdaydı nasılsa

hiçbir şey yolunda gitmiyordu ki

Bir defacık da o yoldan çıkmıştı büyütecek ne vardı

Hala ağzındaydı cezbeden kekremsi tadın kırıntıları…

Ne diye kovulmuştu güzelim bahçeden şimdi

Yaşamayı bir kenara bırak nasıl ölecekti…

Ona hibe edilmiş değerleri nasıl paylaştıracaktı

Önemsedikleri ne kadar ederdi

Önemsemedikleri kaç paraya giderdi?

Çıktığı noktaya geri dönmesini gemilerin

Neden sevinçle karşılardı ki diğerleri…

Çok mu iyiydi bir çıkmaz sokağı paylaşmak milyonlarca zanlıyla

Neden uzak gezegenleri severlerdi…

Gidemedikleri hakkında hayaller kurup

Kimisi ömrünü Onları seyretmeye adardı…

Oysa geldikleri yer hepsinden güzeldi

Ve onlar hiç oradan konuşmazlardı

…

Çok rahatsızdı bulunduğu yer

Gerindi

Bir daha bir daha…

Ohh ya dünya varmış dedi…gayri ihtiyar-i

Gerçekten vardı

Bir ağlama sesi duydu

Sanki çok yakındı…

Ama bu ses

Bu ses içindendi

Bu ses ağız boşluğundandı anlamsız

Dünyaya ilk tanışıklığı poposuna inen bi şaplaktı

Ve ağlamasına gülen diğerleri…

Baş aşağı tuttuklarında

Havayı içine alan her vücut deliğinden aktı hatıraları

‘Gel gel’ diye yinelenen seslerin susması için elinden gelen tek şeyi yaptığında

İlk adımını attığında

Arkasında bıraktığı son adımını da unutmuştu…

Sonra alıştı o da…

Diğerleri oldu…

Değerleri oldu

Ucuza gitti kimideğmez dedirtti bir diğeri…

Geçmeyen anlarıbirbirini kovalayan yılları devirdi

Artık

Seviyordu önce dumanının görmeyi gemilerin

Kayan yıldızlara fısıldıyordu sırlarını gözlerinden

Anlamakta zorlandığı yalnızca

Siyah beyaz hayatların gri arka planlarıydı…

…

Hazırdı artık…

Kanına karışan bir ısırıklık yoldan çıkışın son kırıntıları da terketmişti bedenini

Bir kapak kapandı yüzüne

O ağlamadı

Kimse de gülmedi

…

Sesime papatyalar fısılda polenlerinde boğulsun

Kelebek çığlıkları yırtsın gözlerimin perdesini…

Mor leylak kokulu danslarla terketsin yuvalarını saçlarım

Geldiği yere dönsün bedenim

Çürüsünyeşilliklere hayat vermeye…

Yıkılsın çıkmaz sokak duvarları

Bulutlar ağlasın güneşi söndürmeye

Sonra küsen güneşe renkler hediye etsin damlalar

Gökkuşağı doğsun…

Gökkuşağı olsun…

Bir yasak elma bu kadar pahalıya mal olmamalıydı…

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Siyah Beyaz Hayatların Gri Arka Planları.. Siyah Beyaz HayatLarın Gri Arka pLanLarı Her şeyi kondurmuştu da Çektiği ilk ve son uzun metraj filmin Siyah ve beyaz fonlarına Gökkuşağına gücü yetmemişti… Yoldan çıkmaya meyilli zihninin kayboluşlarının zırhı halihazırdaydı nasılsa hiçbir şey yolunda gitmiyordu ki Bir defacık da o yoldan çıkmıştı büyütecek ne vardı Hala ağzındaydı cezbeden kekremsi tadın kırıntıları… Ne diye kovulmuştu güzelim bahçeden şimdi Yaşamayı bir kenara bırak nasıl ölecekti… Ona hibe edilmiş değerleri nasıl paylaştıracaktı Önemsedikleri ne kadar ederdi Önemsemedikleri kaç paraya giderdi? Çıktığı noktaya geri dönmesini gemilerin Neden sevinçle karşılardı ki diğerleri… Çok mu iyiydi bir çıkmaz sokağı paylaşmak milyonlarca zanlıyla Neden uzak gezegenleri severlerdi… Gidemedikleri hakkında hayaller kurup Kimisi ömrünü Onları seyretmeye adardı… Oysa geldikleri yer hepsinden güzeldi Ve onlar hiç oradan konuşmazlardı … Çok rahatsızdı bulunduğu yer Gerindi Bir daha bir daha… Ohh ya dünya varmış dedi…gayri ihtiyar-i Gerçekten vardı Bir ağlama sesi duydu Sanki çok yakındı… Ama bu ses Bu ses içindendi Bu ses ağız boşluğundandı anlamsız Dünyaya ilk tanışıklığı poposuna inen bi şaplaktı Ve ağlamasına gülen diğerleri… Baş aşağı tuttuklarında Havayı içine alan her vücut deliğinden aktı hatıraları ‘Gel gel’ diye yinelenen seslerin susması için elinden gelen tek şeyi yaptığında İlk adımını attığında Arkasında bıraktığı son adımını da unutmuştu… Sonra alıştı o da… Diğerleri oldu… Değerleri oldu Ucuza gitti kimideğmez dedirtti bir diğeri… Geçmeyen anlarıbirbirini kovalayan yılları devirdi Artık Seviyordu önce dumanının görmeyi gemilerin Kayan yıldızlara fısıldıyordu sırlarını gözlerinden Anlamakta zorlandığı yalnızca Siyah beyaz hayatların gri arka planlarıydı… … Hazırdı artık… Kanına karışan bir ısırıklık yoldan çıkışın son kırıntıları da terketmişti bedenini Bir kapak kapandı yüzüne O ağlamadı Kimse de gülmedi … Sesime papatyalar fısılda polenlerinde boğulsun Kelebek çığlıkları yırtsın gözlerimin perdesini… Mor leylak kokulu danslarla terketsin yuvalarını saçlarım Geldiği yere dönsün bedenim Çürüsünyeşilliklere hayat vermeye… Yıkılsın çıkmaz sokak duvarları Bulutlar ağlasın güneşi söndürmeye Sonra küsen güneşe renkler hediye etsin damlalar Gökkuşağı doğsun… Gökkuşağı olsun… Bir yasak elma bu kadar pahalıya mal olmamalıydı…