Dokunmayın Bana!

çok ekşi bi gün

ağzımda kumlu bi tat bırakıyor

canım sıkkın bir parça ölme isteği hüküm fikrimin bir köşesinde

mutluluklara kolay alışıyorum galiba, artık herşey canımı sıkıyor yarın iş var gitmek istemiyorum, nefret ediyorum ordan, daha şimdiden sıkıntısı çöktü üstüme

herşey boş

kafamı suya sokup bayılana kadarda orda nefessiz kalmak istiyorum

karanlık soğuk bir ormanda öylece yere uzanıp cenin gibi kıvrılıp ağlamak istiyorum

ama yinede hiç bir korku, hiç bir yer alamayacak içimden bu kasveti

pazar günlerini hiç sevmedim zaten

kendimden nefret ediyorum, böyle oluşumdan

sinirlerimi bozuyorum tahammül edemiyorum kendime çoğu zaman

kime yollanacağı belli olmayan bu duygu pörsümeleri tuşlarla akıp gidiyor, içimden çıkamayacağı kadar hızlı bir şekilde ayaklarım üşüyor ki hep üşür ama bu başka bir üşüme çivi gibi batıyor, yakıyor canımı ısıtanımın olmaması olsa belki şu halimle onu bile tersliycem iticem ayağımın tersiyle

saçlarım ipek gibi yumuşacık ve hoş bi kokusu var

herkesin mutluluğuna alkış tutarken içim ağlıyor kendi mutsuzluklarıma

odam çok dağınık toplama düşüncesi bile yoruyorken beni, dağınık olması çok sinir bozucu

tenim yumuşacık ve davetkar, kendi has kokusu devir daim yapmakta olmadık zamanların çıkmadık sokaklarında

bir kahve yapsam mutluluğumu geri getirebilirmiyim??

saçma gelmesin sakın ben öyleyimdir

kocaman ve çok ciddi üzüntüleri bir kahveyle yada eski bir resimle atlatabilirken;

minicik tatsızlıklarıı büyütecimle kocaman yapıp onlar için feda olabilirim

kapanırım içime, kabuğum sert

Terazidir burcum biraz ondan olsa gerek

ciok icime kapanik ve duygusalim

kapanırım ve ordan sıkılana kadar ne olursa olsun kafamı bile çıkarmam

dudağım kanıyor

oyalanma telaşıyla dudağıma sürdüğüm kaygan parlatıcının üstünden damla damla akıyor kanım

tadı sert biraz

hissettiğim soğukluk göğüs uçlarımın belirmesine neden oluyor,

her belirginlik için üşümek zorunda kalmak ne acı

saçmalamakta sınır tanımayan zihnime kocaman bir hayal gücü eşlik ettiği için belkide bu can sıkıntısı

olamadığım kişileri, gidemediğim yerleri, yaşayamadığım zamanları düşleyip hüzün arası ince bi kaşar tadıyla yiyip yutmak

anlaşılmayı beklemiyorum artık

ve çok oldu bundan vazgeçeli

şimdi bunları yazıyorum ve inan öylesine değil,

yazdıklarımı okudukça bir parça daha nefret ederken kendimden, daha da çok seviyorum belki

su şişemden yere damla damla sular akıtıyorum

bir sebebi olduğundan değil

sebepsiz dökülen gözyaşlarımın yerine koyuyorum belki

kendime sinir oluyorum

sevgiye doymazlığım

arsız düşlerim

zamansız çıkışlarım

nedensiz hıçkırışlarım

dengesiz ruhum

herşeyimden sıkılıyorum

ve tahammül edemiyorum kendime

benim derdim kendimle

başkasıyla yaşadığım dertler sonsuz değil

nası bir derdim olursa olsun en fazla şiddete başvursam hallederim

ama kendime uyguladığım şiddet daha ağır

tamamen psikolojik

ve yaraları daha derin

tırnaklarım uzun ve bakımlı çok hoş görünümleri var,

canım sıkkın ve nefret ediyorum kendimden

yaz gelsin artık zaman geçsin

kendimi yeniden seveyimmm

yorganımın içine girsem, çıplak tenimi örtse tamamen

sıcaklık artsa

ben kendimi başka zamanlarda düşlesem

farklı iklimlerde, herşey huzur verse

şuan hiç bişeyin vermediği kadar

bekliyorum

yada hayal ediyorum

çok zor iş

şimdi

ey bu kendimle iç hesaplaşmamı okuyucu!!

sana diyorum ki

canım çok sıkkın

acaba senide boğarmı bu can sıkıntısı

beni benimle bırakın,

dokunmayın,

konuşmayın,

suçlamayın,

sogulamayın,

azarlamayın

susun!!

beni yalnız bırakın!!!

herkesin mutluluğuna alkış tutarken içim ağlıyor kendi mutsuzluklarıma