Sonsuz Ask

çıktılar ve hikayelerini anlattılar:

Delikanlı köyündeki kızlardan birine aşıktır Aşk ki ne aşk Sevda ki ne sevda Kız da sevdalıdır delikanlıya Bitmez, tükenmez bir sevda ile sevdalıdır

Bu derin sevdalarını evlilikle taçlandırmayı planlarlar

Delikanlı, kararlıdır Kızı istemeye gidecektir

Bu aşamada çok “korkunç” bir olay meydana gelir

Delikanlı bir gün trene binmek isteyen bir yaşlı kadına yardım etmek ister Tren kalkmak üzeredir Kadının kolunu tutar Trene bindirir

Ama o sırada ayağı kayar ve raylara düşer

Tren iki ayağının üzerinden geçer Ayakları feci şekilde parçalanır

Kahramanımız artık ayaklarından mahrum kalmıştır Yarım insandır artık

Sevdiği kızla buluşur gizlice “Halimi görüyorsun” der, “istersen benden ayrılabilirsin”

“Hayır” diye cevap verir kız

“Ben senin ayaklarını sevmedim ki; ben “seni” sevdim”

Karar verilir Bir akşam kız evine gidilir usulünce, Peygamber kavlince kızı istemek için

Ama kızın ailesi vermez Vermemekte kesin kararlıdır üstelik

Planlar yapar kızla oğlan Kızı kaçıracaktır Bacakları yoktur ama yüreği yerindedir delikanlının

Kızla anlaşırlar Gün belirlerler Delikanlı bir arkadaşını da yanına alarak, onun arabasıyla kız evine doğru yola koyulur bir akşam vakti

Bekleyiş sona erecek Mecnun Leyla’sına kavuşacaktır

Ama yolda yine feci bir şey olur

Karşıdan gelen bir araç, büyük bir hızla bizimkilerin arabasına çarpar Ortalık kan gölüne döner

Kafasından büyük darbe alan ve gözlerini cama çarpan delikanlıyı acı bir gerçek daha beklemektedir İki gözü de görmemektedir!

Kara sevdalı gencimizin artık dünyası kararmıştır Artık gözleri yoktur Artık yavuklusunu göremeyecektir

Bu şartlar altında sevdiği kızın onu kabul etmek istememesini doğal karşılayacaktır

Bir gün yine buluşurlar kızla Bu son buluşmaları olacaktır onca Veda buluşması

“Halimi görüyorsun, ayakları olmayan kör bir adama varmak istemezsin artık” der buruk bir sesle sevdalısına

Kız, “Hayır” der kararlı bir sesle:

“Ben senin gözlerini sevmedim ki, ben “seni” sevdim Seninle evleneceğim”

Sonra ne mi olur?

Kız verdiği sözü tutar Delikanlıya kaçar İstanbul’da bir ev tutup yerleşirler Bir çocukları olur

Ayakları, gözleri olmayan kara sevdalı delikanlı eve mahkumdur Dışarı çıkamamakta, çalışamamaktadır

Karısı, yapabildiğine el işi örerek evin geçimini sağlamaktadır

Memleketten ailesi haber salar bir gün “Gel artık, özledik seni, torunumuzu özledik, gel de bir görelim sizi” derler anne–babası

Kalkar gider Gider ama planlı bir çağrıdır bu Ailesi sakat, kötürüm bir adama göndermemekte kararlıdır kızlarını Eve hapsederler

Ama o, bir yolunu bulur ve çocuğunu alıp İstanbul’a döner yeniden Kocasının yanına döner

Bu hikayenin iki kahramanı halen sağ ve İstanbul varoşlarında “karanlık” dünyalarındaki o paha biçilmez aydınlığı yaşıyorlar

Bütün dünyaya, bütün Türkiye’ye aşkın ne olduğunu anlatıyorlar

bu iki temiz yürek gerçek aşkın ne olduğunu anlatıyor Her karesini yaşayarak