Bir Veda Yazısıdır, İki Nefes Arası....

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Sana dair bir şiirdi altı üstü, yazarken de zoralnacağım bir kelime birikintisi

Şarkıların hüzünleri belki kelimelerimi boğan, beni yazmaya iten güç

Kim olduğunu bilmediğim bir Ferit ile karşı karşıyayım

Kendimden başka herşeyi düşünmeye başladığım bir ruh hali, mutluluğu perdelemiş, kendim de biraz sendelemiş haldeyim

Korktuğu başına gelir ya inasanın inanmak bile istemezsin ve zorla ite-kaka yaşamaya çalışmak

Nefes alışlarını, yürüyüşlerini, yuktunmalarını ve hatta göz kırpmalarını saymak saydıkça geçen zamanı farklı yorumlamak neye ve kime gore olayını tam oalrak yaşamak mıydı? Yaşamak mıydı?

Kim bilir, neye ve kime gore yorumları bir kenara da sensiz geçen zamanların sayısını ben unutmaya başladım, artık gel neredeysen

artık gel, gel de saymaktan vazgeçeyim

Yoruyor beni sensiz geçen zaman, saniyeler adedince yorulmak

her saniyeyi yıllarca yaşamak

Yazmak da zor geliyor, artık başlamıştım

İşi gücü bıraktım, uykumu erteledim, açtım çakkıdı çakkıdı birşeyler, onlar da keyif ve mutluluk vermiyor

Tatsız bi sürü yemek yiyorum, tatsız bir sürü sıprayt, kola, kahve, su

Kırıklarını da aldıramıyorsun hiç birşeyin, hiç bir şeye

Vazgeçmekten vazgeçmek bu olsa gerek

Yorgun görünüyorum, yorgunum

Sever gibi yapmıyorum vakit varken

evet bir kaç yaralı ruh bir kaç kola şişesi bendeki buydu

Birşey sevmeye değerse ölmeyede değer

Bir kaç uyku hapı bir kaç kıskançlık krizi işte

Mutlu olmaya yetmiyor

yetmez ki

Bazı yaşanılanların güzel olması gerçeklerin acılığını da değiştirmiyor

Kime yazdığımı çok iyi bildiğim ve vermeyi düşünmediğim bu mektubu belki son kez görüşme anında vereceğim

Kimbilir o son görüşmeleri ertlemese de, ben çok tedirginim

Her harfinde ona bağlanmak her kelimesinde onda olmak

nefeslerine ortak olup onu onda yaşamak kelimelerde ancak böyle oluyor

Belki bir cümle olabilmek içindi savaşmışlığım

Sayfalar adedince biz ve kitaplar dolusu hayatımız olması mıydı?

Bunlar vazgeçilmez değildi, alışkanlıktanda öte tabiiki

Sadece arzularındı

Beklenti olmuyordu ona dair, herşeyin ona gore şekillenmesimyidi ki içindeki tutsaklık

Kendinden bile vazgeçmiş içindeki sevdandan yüreğinden senden benden bizden

Gidenmi suçludur her zaman? Ne zaman başlar ayrılıklar? Mutsuzluklar biter, ne zaman? Her geçen gün bir parça daha aldı götürdü bizden, aynı kalmıyordu hiç birşey yaşıyorduk kendiliğinden

Artık çözülsede ellerimiz, yüreğimiz birbirimizi incitmeden geçmek mümkünlük değildi

Kimdi giden, kimdi kalan? Dostuluklar biter ne zaman?

Aslında giden değil kalandır terk eden

Ne zaman başlar ayrılıklar, dostluklar biter her zaman

Küçük bir an´a ait olmak için, nefes almak için, kanarken avuçlarım karşılıksız

Üzerimde sevgimin sensiz geçirdiği günler

Merhaba Sensizlik

alinti

10-11-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Bir Veda Yazısıdır, İki Nefes Arası.... Sana dair bir şiirdi altı üstü, yazarken de zoralnacağım bir kelime birikintisi Şarkıların hüzünleri belki kelimelerimi boğan, beni yazmaya iten güç Kim olduğunu bilmediğim bir Ferit ile karşı karşıyayım Kendimden başka herşeyi düşünmeye başladığım bir ruh hali, mutluluğu perdelemiş, kendim de biraz sendelemiş haldeyim Korktuğu başına gelir ya inasanın inanmak bile istemezsin ve zorla ite-kaka yaşamaya çalışmak Nefes alışlarını, yürüyüşlerini, yuktunmalarını ve hatta göz kırpmalarını saymak saydıkça geçen zamanı farklı yorumlamak neye ve kime gore olayını tam oalrak yaşamak mıydı? Yaşamak mıydı? Kim bilir, neye ve kime gore yorumları bir kenara da sensiz geçen zamanların sayısını ben unutmaya başladım, artık gel neredeysen artık gel, gel de saymaktan vazgeçeyim Yoruyor beni sensiz geçen zaman, saniyeler adedince yorulmak her saniyeyi yıllarca yaşamak Yazmak da zor geliyor, artık başlamıştım İşi gücü bıraktım, uykumu erteledim, açtım çakkıdı çakkıdı birşeyler, onlar da keyif ve mutluluk vermiyor Tatsız bi sürü yemek yiyorum, tatsız bir sürü sıprayt, kola, kahve, su Kırıklarını da aldıramıyorsun hiç birşeyin, hiç bir şeye Vazgeçmekten vazgeçmek bu olsa gerek Yorgun görünüyorum, yorgunum Sever gibi yapmıyorum vakit varken evet bir kaç yaralı ruh bir kaç kola şişesi bendeki buydu Birşey sevmeye değerse ölmeyede değer Bir kaç uyku hapı bir kaç kıskançlık krizi işte Mutlu olmaya yetmiyor yetmez ki Bazı yaşanılanların güzel olması gerçeklerin acılığını da değiştirmiyor Kime yazdığımı çok iyi bildiğim ve vermeyi düşünmediğim bu mektubu belki son kez görüşme anında vereceğim Kimbilir o son görüşmeleri ertlemese de, ben çok tedirginim Her harfinde ona bağlanmak her kelimesinde onda olmak nefeslerine ortak olup onu onda yaşamak kelimelerde ancak böyle oluyor Belki bir cümle olabilmek içindi savaşmışlığım Sayfalar adedince biz ve kitaplar dolusu hayatımız olması mıydı? Bunlar vazgeçilmez değildi, alışkanlıktanda öte tabiiki Sadece arzularındı Beklenti olmuyordu ona dair, herşeyin ona gore şekillenmesimyidi ki içindeki tutsaklık Kendinden bile vazgeçmiş içindeki sevdandan yüreğinden senden benden bizden Gidenmi suçludur her zaman? Ne zaman başlar ayrılıklar? Mutsuzluklar biter, ne zaman? Her geçen gün bir parça daha aldı götürdü bizden, aynı kalmıyordu hiç birşey yaşıyorduk kendiliğinden Artık çözülsede ellerimiz, yüreğimiz birbirimizi incitmeden geçmek mümkünlük değildi Kimdi giden, kimdi kalan? Dostuluklar biter ne zaman? Aslında giden değil kalandır terk eden Ne zaman başlar ayrılıklar, dostluklar biter her zaman Küçük bir an´a ait olmak için, nefes almak için, kanarken avuçlarım karşılıksız Üzerimde sevgimin sensiz geçirdiği günler Merhaba Sensizlik alinti