Beni Susarken Bölme....!

Senin yükün ağır, altında ezilense benSen gözlerimden üşüyorsun, Ben bir çakımlık kelimenle tutuşuyorum

Beni susarken bölme

Başlığa gerek yok Gelişmedeyim ben, sense sonuçtaAdımı sorma Senleyken unutuyorum

Senin siyahların aklanırken,

Benim içimde bir yumak kent büyüyor

Sokakların sessiz arsızıyım

Eşkalin değil gölgen düşüyor yollarıma,
Kayboluyorum

Aşk yalnızlıktı ve bir bilsen nasıl yalnızım

Beni susarken bölme

Ellerimden girdiğin düşlerimin dalgın kuşkuları,

Gözlerimde ve sözlerimde şimdi

Bir çakımlık kelimenle tutuştur yine

Parmaklarınla yüreğinin cesaretini koy teraziye,

Can fitili için aradığın kibrit, ağır basan kefede

Yokluk deme

Senin gölgen varlığa kanıt bende

Bende yağmurlar hiç dinmiyor

Ektiğin kelimeler içimde yeşeriyor

Küllerini ben topluyorum kimselerin dillerinden,

Aynandan yansıyan alev oluyorum

Hasret sen adındaki çıkmazım,
Yoruluyorum

Beni susarken bölme

Senden gelen afetlere alışkınım ben

Senin adımların yoklaşırken benim içim acıyor Bir volkan patlıyor gırtlağımda, Alev alev senin adın akıyor ciğerlerime Gözlerim sen sürgünüBende vuslat ünlem yanılgılarının üç noktaya dönüşümü, Ahım kapalı bir zarf dudaklarımın arasındaİçimin sesi bir çocuğun ağlayışındaki ürkeklikte gizli, Ölümse parmak uçlarındaki cesarette