Sen Benim Gözlerime Hiç Bakmadın

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Gözlerin kayıyor gözlerimden , sözlerin birer bIçak gibi ; karnIma saplanıyorlar teker teker

sen anlatmaya devam ederken , ben asLında seni dinlemiyorum

kokuların anlatıyor bana gidecegini , simdiden gitmeye başladıLar bile

ellerini bir yukarı, bir aşagı hareket ettirirken bile gözlerin yükselmiyor yerden

sürekli aynı kelimeleri seçiyorum cümlelerinden "olmadı

" "olmaz

" , bir döngü halinde iki cümlede bir kendilerini tekrar ettiriyorlar , sen benim gözlerime hala bakamazken

bütün oda dağıLmış , kitaplar yerlerde , yastıgım kucagımda , bıraktıkların ise yatagın üzerinde duruyorlar ; dokunulmamış

kırık kapımın hemen berisinde durup bana bakıyorsun , agzına gelen her lafı söylerken

ben seni dinlemiyorum ki ; sadece ileriye geriye saLLanıyorum

kokularIn gidisinin yasını tutuyorum

uzun bir sessizlikten sonra "bir şeyler söyle" lafınla bozuluyor sessizlik

ne diyebilirdim ki sana ; ellerim titrerken , ben yastığıma sarıLmış ileri geri sallanırken

diyecek gücüm mü vardı ki?

hatta , sana bir "gitme" diyebilecek gücüm bile yoktu

yastıgı sıkıyordum ben bütün gücümle ve senden kalanlar yatağın üzerinde duruyordu

sen beni "hiçbir seysizlik" ile suçlarken , ben seni dinlemiyordum ki

sen benim "imkansızLık"larımdan bahsederken , ben seni hiç mi hiç dinlemiyordum

sen bana küfür ederken , ben senin gözlerine son bir kez daha bakmaya çaLışıyordum

ki , sanırım başarısız oldum

çünkü ; sadece gözlerim anlatabilirdi sana ne oldugunu

ne hissettigimi , neden yaptığımı , o gün ne olduğunu , kapımı neden kırdığımı , neden sürekli tırnaklarımı yedigimi , neden iç çektigimi , neden olduğum yerde saydığımı

ama sen benim gözlerime hiç bakmadın ki

hiçbir kelime anlatamazdı sana , seni ne kadar çok geri istedigimi , eskisi gibi

ama sana dur da diyemedim , gücüm yoktu

yitiktim , kötü bir sekilde düsmüstüm

ve bu sefer kaldıran bir "sen" yoktun

sen orada senden geri kalanlarI çabucak toplarken , ben yastığımı ısırıyordum , ileri geri sallanıyordum

içimden "gitme" diye bağırıyordum , gözyaşlarıma engel olmaya çaLışarak

"hala bir sey söylemeyecek misin?" derken parçalandı içim , kendimi bir türlü inandıramadığım "senin gidecegin" gerçegini artık beynim de algıLamaya başlamıştı

ne diyebilirdim ki

gitme demeye cesaretim ve gücüm yokken ;

"hosça kal" çıktı ağzımdan

sen benim Kırık kapımı vurup çıkarken , ben yastığıma sarıLıyordum yere yatıp , kırıLmış camların üzerine , ilk ve son yas töreni için

sana , "gitme" diyecektim

ama sen benim gözlerime hiç bakmadın

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sen Benim Gözlerime Hiç Bakmadın Gözlerin kayıyor gözlerimden , sözlerin birer bIçak gibi ; karnIma saplanıyorlar teker teker sen anlatmaya devam ederken , ben asLında seni dinlemiyorum kokuların anlatıyor bana gidecegini , simdiden gitmeye başladıLar bile ellerini bir yukarı, bir aşagı hareket ettirirken bile gözlerin yükselmiyor yerdensürekli aynı kelimeleri seçiyorum cümlelerinden "olmadı" "olmaz" , bir döngü halinde iki cümlede bir kendilerini tekrar ettiriyorlar , sen benim gözlerime hala bakamazken bütün oda dağıLmış , kitaplar yerlerde , yastıgım kucagımda , bıraktıkların ise yatagın üzerinde duruyorlar ; dokunulmamış kırık kapımın hemen berisinde durup bana bakıyorsun , agzına gelen her lafı söylerken ben seni dinlemiyorum ki ; sadece ileriye geriye saLLanıyorum kokularIn gidisinin yasını tutuyorum uzun bir sessizlikten sonra "bir şeyler söyle" lafınla bozuluyor sessizlik ne diyebilirdim ki sana ; ellerim titrerken , ben yastığıma sarıLmış ileri geri sallanırkendiyecek gücüm mü vardı ki? hatta , sana bir "gitme" diyebilecek gücüm bile yoktu yastıgı sıkıyordum ben bütün gücümle ve senden kalanlar yatağın üzerinde duruyordu sen beni "hiçbir seysizlik" ile suçlarken , ben seni dinlemiyordum ki sen benim "imkansızLık"larımdan bahsederken , ben seni hiç mi hiç dinlemiyordum sen bana küfür ederken , ben senin gözlerine son bir kez daha bakmaya çaLışıyordum ki , sanırım başarısız oldum çünkü ; sadece gözlerim anlatabilirdi sana ne oldugunu ne hissettigimi , neden yaptığımı , o gün ne olduğunu , kapımı neden kırdığımı , neden sürekli tırnaklarımı yedigimi , neden iç çektigimi , neden olduğum yerde saydığımı ama sen benim gözlerime hiç bakmadın ki hiçbir kelime anlatamazdı sana , seni ne kadar çok geri istedigimi , eskisi gibi ama sana dur da diyemedim , gücüm yoktu yitiktim , kötü bir sekilde düsmüstüm ve bu sefer kaldıran bir "sen" yoktun sen orada senden geri kalanlarI çabucak toplarken , ben yastığımı ısırıyordum , ileri geri sallanıyordum içimden "gitme" diye bağırıyordum , gözyaşlarıma engel olmaya çaLışarak "hala bir sey söylemeyecek misin?" derken parçalandı içim , kendimi bir türlü inandıramadığım "senin gidecegin" gerçegini artık beynim de algıLamaya başlamıştı ne diyebilirdim ki gitme demeye cesaretim ve gücüm yokken ; "hosça kal" çıktı ağzımdan sen benim Kırık kapımı vurup çıkarken , ben yastığıma sarıLıyordum yere yatıp , kırıLmış camların üzerine , ilk ve son yas töreni için sana , "gitme" diyecektim ama sen benim gözlerime hiç bakmadın