Ömrünün Yırtık Sayfalarını Yamala...

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Kim bilir kaçıncı aldanışın eşiğindeyim ?

Kim bilir kaçıncı kez yok saymaya çalıştığım,

Dünlerimin altında ezildim?

Bu katmer katmer biriken acılarım

Hangi günahımın bedeli acaba ?

Ne yana baksam hüzün,

Ne yana baksam karanlığa gömülmüş bir gökkuşağı

Bir lahza gücüm olsaydı keşke

Keşke,

Mazimin elem dolu karelerini silebilseydim

Ama serzenişlerim boşluğa yolculukta,farkındayım

Farkındayım,yaşanan ve yaşanmasıyla bir olan hatıraların

Beni terketmeyeceğinin

İşte bu yüzden,

Bu yüzden yarınlarıma kol kanat geremiyorum!

Bu yüzden bana gülümseyen bakışların gerçekliğini göremiyorum!

Herşey sahteliğe yüz sürmüş gibi

Tek hakikat geçmişim sanki

Yalan bir hayatın yalan oyunlarında boğulurken,

Doğru bildiklerimin altında eziliyorum

Kurşuni bir renge dönüyor ömrüm

Korkuyorum siyahın bana yakışır hale gelmesinden

Oysa bir zamanlar,

Yedi ayrı renkte,yedi ayrı duygu vardı gönlümde,günlüğümde

Şimdi

Boşverebilmek mümkün olsaydı maziyi,

Adım adım yaklaşabilirdim mutluluğun geçtiği sokaklara

Geçtiğim bütün kaldırımlar,dünlerime selam eder oldu

Artık takatim kalmadı,dirhem dirhem tükeniyorum sanki

Mıhlanıp kalsam diyorum olduğum yere,

Dilim lal,

Gözlerim kör,

Kulaklarım sağır olsa

Görmesem,konuşmasam,duymasam diyorum

Belki o vakit kurtulurum geçmişimin gölgesinden

Belki o vakit kurtulurum adını "mazi" koyduğum bestemin

Yüreğimi ezen melodilerinden

Bilirim,aslında herşey faydasız!

Bilirim,uçmaya muhtaç ömrüm kolsuz,kanatsız!

Tek çaren var yüreğim

Hadi başla yamalamaya ömrünün yırtık sayfalarını

Belki o vakit hafifletirsin geçmişin sancılarını

Belki o vakit kucaklayabilirsin,seni bekleyen yarınlarını

Hadi başla artık yüreğim başla!

Ömrünün yırtık sayfalarını yamalamaya…

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ömrünün Yırtık Sayfalarını Yamala... Kim bilir kaçıncı aldanışın eşiğindeyim ? Kim bilir kaçıncı kez yok saymaya çalıştığım, Dünlerimin altında ezildim? Bu katmer katmer biriken acılarım Hangi günahımın bedeli acaba ? Ne yana baksam hüzün, Ne yana baksam karanlığa gömülmüş bir gökkuşağı Bir lahza gücüm olsaydı keşke Keşke, Mazimin elem dolu karelerini silebilseydim Ama serzenişlerim boşluğa yolculukta,farkındayım Farkındayım,yaşanan ve yaşanmasıyla bir olan hatıraların Beni terketmeyeceğinin İşte bu yüzden, Bu yüzden yarınlarıma kol kanat geremiyorum! Bu yüzden bana gülümseyen bakışların gerçekliğini göremiyorum! Herşey sahteliğe yüz sürmüş gibi Tek hakikat geçmişim sanki Yalan bir hayatın yalan oyunlarında boğulurken, Doğru bildiklerimin altında eziliyorum Kurşuni bir renge dönüyor ömrüm Korkuyorum siyahın bana yakışır hale gelmesinden Oysa bir zamanlar, Yedi ayrı renkte,yedi ayrı duygu vardı gönlümde,günlüğümde Şimdi Boşverebilmek mümkün olsaydı maziyi, Adım adım yaklaşabilirdim mutluluğun geçtiği sokaklara Geçtiğim bütün kaldırımlar,dünlerime selam eder oldu Artık takatim kalmadı,dirhem dirhem tükeniyorum sanki Mıhlanıp kalsam diyorum olduğum yere, Dilim lal, Gözlerim kör, Kulaklarım sağır olsa Görmesem,konuşmasam,duymasam diyorum Belki o vakit kurtulurum geçmişimin gölgesinden Belki o vakit kurtulurum adını "mazi" koyduğum bestemin Yüreğimi ezen melodilerinden Bilirim,aslında herşey faydasız! Bilirim,uçmaya muhtaç ömrüm kolsuz,kanatsız! Tek çaren var yüreğim Hadi başla yamalamaya ömrünün yırtık sayfalarını Belki o vakit hafifletirsin geçmişin sancılarını Belki o vakit kucaklayabilirsin,seni bekleyen yarınlarını Hadi başla artık yüreğim başla! Ömrünün yırtık sayfalarını yamalamaya…