Ne Çıkar Ateşböceği Sansalar Bizi?

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Düşünüyorum da,

sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek

Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi,

naif yönlerimizin keşfedilmesi,

cesaretsizligimizin anlaşılması,

korkularımızın paylaşılması

sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti

Kabuklarımızın altında

kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız

Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın ardında

Hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden

İstiridyeler, deniz minareleri, midyeler

Kirpiler ve kaplumbağalar gibi

Sahi koruyor mu bizi bu çatlamamış sert kabuk?

Kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi?

Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize

?

Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi?

duygularımızı bastırıyor, el ele tutuşmamızı engelliyor mu?

Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak

Ne çıkar ateşböceği sansalar beni?

Belki en hoyrat yürek bile ateşböceğinin

o uçucu, masum, sevimli çocuksuluğuna

el kaldırmaya kıyamaz?

Anlaşılacağım ve bir ayna gibi yansıyacağım

karşımdakine

O da çözülecek belki

Samimi ve güvenliksiz, silahsız biriyle göz göze gelince

Oysa bir görebilsek bunu

Kalmadı böyle insanlar demesek

Güven duygusuna bu kadar muhtaç olmasak

Kırılmaktan korkmasak

İncinsek, yaralansak

Ne olur bir darbe daha alsak

Yeniden açsak kendimizi, atabilsek o kabuğu

Denesek

Risk alsak

Yanılsak

Fark etmez

Tekrar, tekrar bıkmadan denesek

Ve kucaklaşsak yeniden

Tıpkı eskisi gibi

Ne olduğunu anlayamadığımız o onbeş yıldan öncesi gibi

O zaman fark edeceğiz

Ne kadar özlediğimizi birbirimizi

Neler biriktirdiğimizi,

kaybolan değerlerimizi ne kadar özlediğimizi

Beraber geldik beraber gidiyoruz oysa

Vakit az, paylaşmak, sarılmak için

Yaşadığımız coğrafya zor, sartları ağır

Yüreği daha fazla küstürmemek lazım

Sırtımızda ağır küfeler, her gün katlanan

Ve koşullar bir türlü düzelmeyen

Sevgiye çok ihtiyacımız var

Ufukta kara bir kış görünüyor

Ancak birbirimize sokulursak atlatırız o günleri

Kırın o sert, o ağır kabuklarınızı