Olric Ve Efendisi'nden Sözler..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Yutuluyorum olric, doğru olanı yapmak her zaman mutlu etmiyor olric

Mutlu olmak adına tüm düşüncelerimi bir kenara bırakma arzusuyla yırtarken yazılmışları,
yaşanmışlıkları ki ben mutluydum olric

Mutluyduk, mutluymuşum

Biliyorum ki artık kendi istemedi mi gelmeyecek mutluluğum, sahip olmayacak hayatımıza olric

İşte bu yüzden al yalnızlığımı ört üzerine, al yalnızlığımı olric

Giderken hiç gitmeyen, kaçarken hep beni izleyen her adreste karşıma çıkan sensin olric

Bak yağmur yağıyor yine üstelik gri, bu aralar yağmurların rengi hep gri

Sen yağmur ve bir bardak demli çay birbirinize ne de çok yakışıyorsunuz

Sen çayı çok seversin olric, yağmuru da ben

Sensiz çay ısıtmıyor içimi olric, bilmiyorsun ki koca bir ömrü harcamak dedikleri gerçeğin altını seninle çizdim ben

Seni özlüyorum, yağmur içimde hep seni özlüyorum olric, bul beni !

Çek çıkar düştüğüm kuyudan

!
Ki biliyorsun ben var halimle yok olma çabasındayım, nefes aldığın her anı hayata döndürememenin telaşındayım !

Yazıyorum olric okuya okuya bul beni

!

Ne imla, ne satır arası, ne paragraf boşluk yok olric, dopdoluyum

Buralarda kalakaldım olric, bir o kadar durgun öyle bir şey işte, görüyorum ki benimle birlikte hiçbir şey kalakalmıyor

Zaman durmuyor, insanlar durmuyor, rüzgar esiyor yine sular akıyor,
saat inadına tik tak akşam oluyor, sabah oluyor, ağaçlar bir döküyor yapraklarını bir çiçek açıyor

Ben hariç hiçbir şey kalakalmıyor olric

Hüzne bulanmadan yaşanmıyor ki olric

İlk açılan yaranın bir daha kapanmayacağını, ilk kopan fırtınanın ömür boyu dinmeyeceğini hep ilk olanın ne varsa aniden değiştirivereceğini nereden bilebilirdin ki olric

!
Şehirler değiştiriyorum olric

İçimden şehirler geçiyor sen her durak da duruyor inmiyorsun’ lara takılıp kalıyorum

Şehirler değişiyor olric, ben değişiyorum, değiştikçe kanıyorum !

Dünya’ da değişiyor ya, bir yaşanmışlıklar olduğu gibi duruyor işte

!
Sen yok desen de ay dolunay işte

Ve ben vazgeçip her şeyden ; Hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklara…

Oğuz Atay - Tutunamayanlar

10-11-2012	#60
Prof. Dr. Sinsi	Olric Ve Efendisi'nden Sözler.. Yutuluyorum olric, doğru olanı yapmak her zaman mutlu etmiyor olric Mutlu olmak adına tüm düşüncelerimi bir kenara bırakma arzusuyla yırtarken yazılmışları, yaşanmışlıkları ki ben mutluydum olric Mutluyduk, mutluymuşum Biliyorum ki artık kendi istemedi mi gelmeyecek mutluluğum, sahip olmayacak hayatımıza olric İşte bu yüzden al yalnızlığımı ört üzerine, al yalnızlığımı olric Giderken hiç gitmeyen, kaçarken hep beni izleyen her adreste karşıma çıkan sensin olric Bak yağmur yağıyor yine üstelik gri, bu aralar yağmurların rengi hep gri Sen yağmur ve bir bardak demli çay birbirinize ne de çok yakışıyorsunuz Sen çayı çok seversin olric, yağmuru da ben Sensiz çay ısıtmıyor içimi olric, bilmiyorsun ki koca bir ömrü harcamak dedikleri gerçeğin altını seninle çizdim ben Seni özlüyorum, yağmur içimde hep seni özlüyorum olric, bul beni !Çek çıkar düştüğüm kuyudan! Ki biliyorsun ben var halimle yok olma çabasındayım, nefes aldığın her anı hayata döndürememenin telaşındayım ! Yazıyorum olric okuya okuya bul beni! Ne imla, ne satır arası, ne paragraf boşluk yok olric, dopdoluyum Buralarda kalakaldım olric, bir o kadar durgun öyle bir şey işte, görüyorum ki benimle birlikte hiçbir şey kalakalmıyor Zaman durmuyor, insanlar durmuyor, rüzgar esiyor yine sular akıyor, saat inadına tik tak akşam oluyor, sabah oluyor, ağaçlar bir döküyor yapraklarını bir çiçek açıyor Ben hariç hiçbir şey kalakalmıyor olric Hüzne bulanmadan yaşanmıyor ki olric İlk açılan yaranın bir daha kapanmayacağını, ilk kopan fırtınanın ömür boyu dinmeyeceğini hep ilk olanın ne varsa aniden değiştirivereceğini nereden bilebilirdin ki olric! Şehirler değiştiriyorum olric İçimden şehirler geçiyor sen her durak da duruyor inmiyorsun’ lara takılıp kalıyorum Şehirler değişiyor olric, ben değişiyorum, değiştikçe kanıyorum ! Dünya’ da değişiyor ya, bir yaşanmışlıklar olduğu gibi duruyor işte! Sen yok desen de ay dolunay işte Ve ben vazgeçip her şeyden ; Hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklara… Oğuz Atay - Tutunamayanlar