10-10-2012
|
#2
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Bir Yusuf, Bir Leylâ, Bir Ben ...
Sonu “kaf”la biten, “aşk”ta kalb vardır Kaf, kalbidir aşkın Aşkın kalbini çıkarıp aldığınızda geriye “aş” (k) kalır, ceset kalır, madde kalır
Mecnun’un aşkına özenip de yürüdüğümüz yollar, çöl değil Oysa aşk, çölde haz verir insana Kalb, çöl yanmışlığında kanıyorsa aşk vardır Aşk, yanmışlıkla daha bir lezzet verir aşığa Susuzluktan çatlayan dudaklardan dökülen Leyla adı, cânân adı, can verir ölür ruhlara Çölde ceylanların sürmeli gözlerinde Leyla’yı görenler, aşka uyanır seherlerde Ve aşkın büyüsü örülür seherlerde Toprak öperken alınlarımızdan, aslında Leyla’dır buseler konduran
Ask ne hamsoz ne atestir
Ask ne mecnun ne leyla
Ask ne huzun ne Sevinctir
Ask dedigin yuce MEVLA 
|
|
|