Başarı Tutkusu Ve Açgözlülük

Başarı Tutkusu Ve Açgözlülük

Başarı tutkusu ne yazık ki çirkin bir insanlık zaafından kaynaklanır : AÇGÖZLÜLÜK Bazen başarı takıntısı insanı aç gözlü olmaya iter, bazende açgözlülük insanı başarıya takıntılı hale getirir Her iki durumda içler acısıdır

Belkide açgözlülüğün sonuçlarının en iyi şekilde gösterildiği hikaye kral Midas’tır Kral’ın her şeyi vardır, koskoca İmparatorlukla beraber gurur ve neşe kaynağı çok güzel bir kızı vardır Ancak Midas daha fazlasını ister ve tuttuğu her şeyin altın olmasını diler Dileği yerine getirilirken kızının da her şeye dahil olduğunu çok geç anlar ve en çok sevdiği kişiyide açgözlülüğüne kurban verir

İş yerindeki aç gözlü kişiler sonunda kaybetmeye mahkumdurlar Çalışanlar bencil patronlarına uyum göstererek eşit derecede aç gözlü olabilir Önemli noktalarda ki elemanlar ayrılır Açgözlü olanlar arkadaşlarını kaybeder Yetişkinler çocuklarının saygısını kaybeder Kimse açgözlülere iyi davranmaz ama bu hastalık yine de sürer gider Peki neden? Bunun için birçok mazeret ve neden bulunabilir Örneğin, aç gözlü insanlar kendilerine ve çevrelerine şunları söylerler :

‘Çok çalıştım ve bunu hak ettim’

‘Kendime iyi davranmalıyım’

‘Biraz daha fazla ihtiyacım var’

‘Bunu şimdi almazsam başka bir şansım olmayabilir’

‘Bunu benden daha çok kimse haketmiyor’

Hepimiz hayatta yaptığımız seçimleri doğrulama gereksinimi duyarız Gerçekten başarılı olanlar kendi düşüncelerinde değil, başkalarının gözünde ve kalbinde daha iyi insan olurlar

Roger FRITZ

‘Tercihli Yol’ Sayfa : 87