Umut Düşüncenin Saltanatıdır

Umut, daha büyük bir hedef, daha büyük bir duyarlilik, daha büyük bir beklenti ve daha büyük bir akilcilik yonunde istenen degisim istegidir Insanin geçmisi kayiplarla, gelecegi umutlarla doludur

Umut Düşüncenin Saltanatıdır Umut oldum olasi dilek, istek ve beklentilerle karistirilmistir Bu dilek, istek ve beklentiler umut olarak kabul edilseydi; daha iyi bir araba, daha iyi bir ev, daha iyi bir banka cüzdani, daha iyi giyim kusam sahibi olanlar umut dolu kisiler mi olacakti?

Bunlar olsa olsa daha fazla tüketme ve sahiplenme ihtirasina sahip kisiler olacaklardir

Umudun tanimina mutlaka giren iki sey vardir: Zaman ve gelecek Umut ne dündür ve ne de simdidir O hep yarinlarda yasamayi sever

Zaten gelecege bakis umudun hamurunda yatmaktadir Bu yarin ve gelecek beklentisi, gün gelir yasamin bitmesiyle, umudu olumun ötesine bile tasir

Asilmakta olan kisinin bile, ip kopacaktir diye bir umudu vardir

Umudun pesine takila takila bir gün gelir mezarligin kapisini calariz Diger taraftan da umudumuzu kaybettiginiz anda cehennemizini ölmeden de yasamaya baslarsiniz

Insan icin, yasami akisina birakmak; çabasiz, amacsiz ve atilimsiz duruma gelmek demektir

Hiçbir zaman olamayacak birseyi israrla umut etmek, insani devamli bir karamsarliga sürükler

Umut, umut edilen seyin, olabilirligi oraninda mutluluk kaynagi olur

Umut; büyük bir canlilik, duyarlilik ve olumlu düsünce uretimiyle olusan bir degisim istegidir

Umut; yasamaya, yasami güzellestirmeye eslik eden bir ruhsal hareketliliktir

Umut; varlikli bir kisi icin belki, yemegin üstüne tatli olabilir Ancak yoksul icin kuru bir ekmek parcasidir da

Dünya uzerinde çok sayida insan, umutlarini, direnme güçlerini ve hatta inançlarini yitirip, köleliklere ve bagimliliklara sarilmak kolayligina gitmektedirler

Insan umudunun, hatta inancinin bosa cikabilecegi gerçeginden bu deneyimini yasamazsa bu duygularinin nasil daha güçlü ve bastirilamaz duruma geldigini anlayabilir?

Boynumuzu tutsakliga uzativeriyor, kulun kulluguna gönüllü olarak katiliveriyoruz Kisacasi, cesaretimiz yoksa, umut etmeye de hakkimiz yoktur

Umudunu tümüyle kaybeden insan, yasamdan adeta kaçar, yasami kökünden yok etmek ister Ardinda da yasamdan kirilan umut, yikiciliga, siddete, kine, nefrete dönüsür

Artik yok etmek istedigi yasamin, kendisinin ya da baskasinin oldugu onun için farketmez

Oysa yasanan gün nasil olursa olsun, beklenen gün her zaman daha güzeldir Çünkü insanin gecmisi hep kayiplarla, gelecegi de hep umutlarla doludur

Ummak, mutluluk merdiveninin ilk basamagidir Çünkü umut, yasam binasinin temel harcidir

Iyice düsünüp karar verin Istediginiz nedir? Silik, beklentisiz, havanin esisine, suyun akisina birakilmis bir yasam mi?

Ancak düsünen insanin umut etmeye hakki vardir

Umut bir yerde de duyulan degisim istegidir ve insanin yarinlarina borçlanmasidir



UNUTMAYIN: UMUT DÜSÜNCENIN SALTANATIDIR