Söz Yangını '

YALNIZLIĞA KADAR HERKES SAKLANSIN!

Konuşacak hiç kimsesiz saatlerim var benim Kendi halinde ilerlerken hayat ve ?asla? dediğim yaşanmışlıklarım

Tekrar et ve dilden dile çevir beni Acılarım var Kimse bilmesin diye saklayıp durduğum pişmanlıklarımı üst üste koydum

Üstü tıka basa sırlarla doldu

daha ne söyleyim ki?



Bu hüznü kovalama gözlerimden

Bir yenisine yer açmak için

Sarsarak uyandırma

En keyifli yerinde bir rüyanın

Kelepir işte

Neşesi kaçtı hayatın

Acısı fazlalaştı

Dokunup durma kabuklarına da kapansın

Yalnız kendimizde sanıyoruz eksiği

Kendi yalnızlığımızı paylaşıp duruyoruz

Size bölüşün diyen kimdi?

Paylaşmak yasaktı paylaştık?

Benzer yalnızlıklar arasında dolaşıp duruyorken işte bir gün

Gözü yaşlı bir ayraç oldum

Kör bir noktada durdum

Yani şeytanıma uydum bahanem azaldıkça

Kendimden kaçtım ve bir masal da ben uydurdum

İçinde yaşıyorum

tıpkısıyım

kendi yalnızlığımın

kuklası?





Bir sır değildi ipleri tutan tanrılar söylemişti

Ölümün en sevdiği oyuncağıydı

çoğalsın istiyordu

yalnızlıklar

Kendi kuklasını yaratan marangozlarıydık yüreğimizin

İnsana dönüşmeye

Çabalayan var mıydı?

Köşesine çekilirken gecenin

Aynı nakaratı paylaşan gölgelerimiz arasında

Yokluğa dönüşen sözlerimizi

Suni solunumlarla hayata döndürmeye

Çabalayan var mıydı?





Âdem mi yanlış yaptı insan olmaklainsan mı?

Âdem olmak çabasında/havvayla?

Tanrı mı yoksa

Kuklalar yaratmakla

?Oyun tek kişilikti paylaştık?

Ya kalbimin kırıkları

Usumun gözyaşları

_Umursama!

Karanlıkta belli olmaz acılar

Kendi kuklasını yaratan marangozlarıydık yüreğimizin

Sevgiye dönüşmeye

Çabalayan var mıydı?

?Yok mu?

?Hiç kimsem yok mu?

Konuşacak hiç kimsesiz saatlerim var

(ve kukla eğilir fısıldar?)

?Şşş sessizlik!

(?perdeyi kapar)





Kendini susturur ölüm

Yaşamdan geriye ne kalmışsa sona doğru saymaya başlar?

ve dün

ve bugün

yarın olmadan

Yalnızlığa kadar herkes saklansın!