Sumaları Duyacak Var / Kahraman Tazeoğlu

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Sen yaranı unutmak için yazıyorsun;
Sen hatırlamak için yaralanıyorsun her defasında

Söyle bunun neresi yalan usta?
İçin boş

gemiler boş ve gemiler nereye gitse içinden yol bularak

Boşluğunca büyüyen suskunluğuna çarpıyor

Hadi yine sus usta

Çünkü susmaları duyacak var;

Penceresizliğin şairliğinden bakıyor hayata

Cümlelerinle kolaçan ederken sefersizliğini

gemiler demirliyor gözlerinin rengine

;Eylül oluyorsun

mevsim ayrılıklarının bütününe

Geçmiş ama geçmemiş suretler gelip oturuyor yaralarının üstüne
Ve biliyorsun usta

bütün ayrılıklar tuz niyetine sende

Karşılıklı ihanetleri yazarken ve aslında unutmaya gönüllüyken

O satırları

hangimizin acısı kanımızda biriken şiirin intiharı diye merakı peydahlıyorsun;
Bol kahkahalı kanamalar arasından

Ama o bol kahkahalı kanamalar senin a ş k a en son saklanma biçimin

Usta!
Aşkı yaza yaza silebildinse kalbin neden hala ağrılı uçurumlarda a ş k üzere ağlıyor?
Tutunup durduğun ş i i r l e r d e cadde boyu savrulan rüzgarlara niye satıyorlar yaralarını

Seni tanımak için? Usta!
Hiçbir gidiş a ş k kadar suçüstü yakalanmıyor kalbe

Kahramanlığının onardığın omuz başlarından başlıyorsun a ş k a asılmaya

Yollarının dönüş biletlerini yakmışlığın duruyor gidişlerinin ardında kalan kül yığınlarında

Yabancılığına uyandırıyorsun kendini her a ş k l a

Biliyor musun usta

korkularımı benden azat etmeyen bu hikayede ayrılık duruyor yüzün

Aşinayım sana gözbebeklerinde uçurumlaşan şair bakışlarından

Kentlerin yıkıldığı geceden başlasaydın delirmeye cinnetlerin sana a ş k sunar mıydı yine?
Usta! Ucuca eklesen sende biriken intiharları

kaç hayat eder yorgunluğun?

Harladı kirpiklerinde yaşlanan gözyaşların avuçlarında kalan kelimelerin devrikliğini

Sustun

şiir oldu yalnızlığın

Konuştun

uykusuzluğu yandı harflerin

Hadi konuş/sana usta!
Konuşsana altında martı leşlerini sakladığın yastığına yüzün gömerek

Hadi susarak konuşsana a ş k ı n mecaza çarpıp kentlerde kaybolan karanlığını

Susmaları duyacak var

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sumaları Duyacak Var / Kahraman Tazeoğlu Sen yaranı unutmak için yazıyorsun; Sen hatırlamak için yaralanıyorsun her defasında Söyle bunun neresi yalan usta? İçin boş gemiler boş ve gemiler nereye gitse içinden yol bularak Boşluğunca büyüyen suskunluğuna çarpıyor Hadi yine sus usta Çünkü susmaları duyacak var; Penceresizliğin şairliğinden bakıyor hayata Cümlelerinle kolaçan ederken sefersizliğini gemiler demirliyor gözlerinin rengine ;Eylül oluyorsun mevsim ayrılıklarının bütününe Geçmiş ama geçmemiş suretler gelip oturuyor yaralarının üstüne Ve biliyorsun usta bütün ayrılıklar tuz niyetine sende Karşılıklı ihanetleri yazarken ve aslında unutmaya gönüllüyken O satırları hangimizin acısı kanımızda biriken şiirin intiharı diye merakı peydahlıyorsun; Bol kahkahalı kanamalar arasından Ama o bol kahkahalı kanamalar senin a ş k a en son saklanma biçimin Usta! Aşkı yaza yaza silebildinse kalbin neden hala ağrılı uçurumlarda a ş k üzere ağlıyor? Tutunup durduğun ş i i r l e r d e cadde boyu savrulan rüzgarlara niye satıyorlar yaralarını Seni tanımak için? Usta! Hiçbir gidiş a ş k kadar suçüstü yakalanmıyor kalbe Kahramanlığının onardığın omuz başlarından başlıyorsun a ş k a asılmaya Yollarının dönüş biletlerini yakmışlığın duruyor gidişlerinin ardında kalan kül yığınlarında Yabancılığına uyandırıyorsun kendini her a ş k l a Biliyor musun usta korkularımı benden azat etmeyen bu hikayede ayrılık duruyor yüzün Aşinayım sana gözbebeklerinde uçurumlaşan şair bakışlarından Kentlerin yıkıldığı geceden başlasaydın delirmeye cinnetlerin sana a ş k sunar mıydı yine? Usta! Ucuca eklesen sende biriken intiharları kaç hayat eder yorgunluğun? Harladı kirpiklerinde yaşlanan gözyaşların avuçlarında kalan kelimelerin devrikliğini Sustun şiir oldu yalnızlığın Konuştun uykusuzluğu yandı harflerin Hadi konuş/sana usta! Konuşsana altında martı leşlerini sakladığın yastığına yüzün gömerek Hadi susarak konuşsana a ş k ı n mecaza çarpıp kentlerde kaybolan karanlığını Susmaları duyacak var