Bir Yazar Konuştu

Bir Yazar Konuştu

Kekremsi bir eda

Ödünç kelimeler ağızda

Onca ödüle rağmen

Oluşmamış özgüven

Pelte pelte sözcükler

Çöpe gitti dizeler

Romancı roman yazar,

Şair yaşar, hisseder

Besteci dinler yarasayı

Öykücü koklar havayı

Ressamla ışıldar renkler

Kim der roman devriymiş diye?

Söz şairin der eskiler,

Modalar geçer

Neredesin ey Baki,

?Avazeyi aleme Davud gibi salan?

Nedim, neredesin?

?Mey süzülmüş şişeden ruhsar-ı al olmuş sana? diyen

Ya sen neredesin Galip Dede,

?Hoşça bak zatına kim

Zübde-i alemsin sen?

Fuzuli, Yunus, Karacoğlan

Sorar: ?Sen kendin bilmez isen?

?Bu dünyada bir nesneye yanar içim göynür özüm?

?Ne açar kimse kapım

Badı sabadan gayri?

?Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm?

?Sevsem öldürürler, sevmesem öldüm?

Ya Rilke, Poe, Aragon

? Il nya pas damour heureux?

Nerede efrad-ı şuara

Bir dizeyle dünyayı dize getiren

Kimmiş şu ?şiir bitti? diyen?

Şu haddini bilmeyen?

Ne öykü biter, ne roman

Ne şiir, ne de şarkı

Arada yalnızca konuşur,

Söz söyler, tatmin olur

Ciğer pareler ?aaah! ? ları

Ve konuştuğuyla kalır,

Unutulur bazıları

Harun Yöndem