Cano/ Ahmet Yilmaz

Cano

Ekmek ve su kadar vazgeçilmez

Karadeniz kadar vahşi

Sansa Deresi kadar karmaşık

Diyarbakır geceleri gibi

Kapkaraydı gözlerin Cano

Sen yanımdayken Asi Nehri gibi

Tersine akardı zaman

Sensizlikte her biri asır olan

Günler saatler dakikalar saniyeler

Velhasılı

Zaman kanatlanır uçardı Cano

Ve

Sen ıtır kokardın

Dersim gibi

Ülkem dağları gibi

Yıldız yıldız

Saçların dökülünce omuzlarına

Cizre semaları

Seni kıskanırdı Cano

Mermi sesleri duyulmaz olur

Sessizliğin gümbürtüsü kaplardı ortalığı

Ellerin göğsümde gezinirken

Cudi Gabar misali heybetim biter

Fırat Dicle olurdum ayaklarının altına

Erirdim Cano

Pusuları mayınları

İkiyaka’yı Pınarcık’ı

Çiçekli’yi Yavi’yi unutur

Malabadi olurdum

Gözlerinin içine bakarken

Ölürdüm Cano

Gözlerindeki ışıltıyı

Sevdayı

Yanıklığı

Yiğitliği gördükçe

Söğerdim

Munzur papatyasını

Pervari balını

Şifa diye satanlara Cano

Söğdükçe anlardım

Atıf’ın idamını

Mansur’un isyanını

Rahmani Baba’nın katlini

Ve Ferhat’a dağ deldiren deliliğini

Anladıkça

Dağlara

Dağlara döner haykırırdım

Allah Kitap silah çarpsın ki

Seni seviyorum

Seni seviyorum Cano

Hem de

Hiç istemediğim kadar

Ahmet Yılmaz