Leke / Mustafa Öztürk

Namus lekesi değil alnımda gördüğünüz

Vurulmuşum, vurulmuşum düşmüşüm güpe gündüz

Şakağımdaki kansa o benim gülüşümdür

Namert Yaşamaktansa mertçe ölüşümdür

Şaşırmayın korkmayın ey yiğitler

Bakın etrafımızı sarıyor kızıl itler

Zaten korkaklığın faydası yoktur ecele

Yaşamak hakkındır lakin istiklalinde bile

İkrama zaman yok merasime ne hacet

Daha size düşen çok vazifeler

Böyle sürüp giderse bu eşkiya kanunu

Müebbed felakettir memleketin sonu

Sana selam gönderdi kırk yiğidiyle Kürşad

Senden haber bekliyor yüz milyon imdat,imdat

Hala tevekküldemi kararlısın yoksa

Sükut neyi halleder yaran, oyuk oyuksa

Tevekkül Allahadır zulme katlanılmaz

Ya istiklal ya ölüm bunun ortası olmaz

Namus lekesi değil alnımdaki bu leke

Asırlardır çıkamazken karşıma tek teke

Müttefikler echel, Realistler yalancı

Hayret dünkü yabancı, bugün bu handa hancı

Farkına yeni vardım suçluymuşum ben meğer

Otağımda cellatlar kaçmak neyi halleder

Ne papyon kıravatlıyım ne rugan pabuçluyum

Ben halishane Türküm bunun için suçluyum

Suçluyum hainleri gözünden tanırım ben

Bir intizar çıkıyor toprağın kalbinden

O ses diyor ki bana hey oğul yazıklar olsun sana

Mezarımı çiğneyen mahluklara baksana

Baktım düşmüş, gafiller hainlerin peşine

Benim bozkurt yurdunda çakalların işi ne

Namus lekesi değil kurşun yarasıdır o,

Asrın adaletine bir yüz karasıdır o

Bakar körler, mazlumla zalimi bir tutsunlar

mümkün mü ki vicdanları böylece avunsunlar

Tarafsızlık namına surreti haktan çıkıp

Bir milleti mazisi istikbaliyle yıkıp

Arzı endam etsinler mütebessim mutandan

Sonra da sulh severiz deyiversinler yalan

Yalanlar ne söyleseler beşerriyet namına

Hanumanlar yıkılır ba şeriyat namına

Sokaklardan okullara, okullardan minareye

Bu kıvalcım sıçrarken, bekçiler uyur niye

Kimdir bu uyuyanlar niçin,uyuyor uyuyor

Beş kıta bir birinr dokunur, zaman zaman

Fırlamış ok yayından hedefini bulur

Son kale son akında ancak böyle kurtulur

Gök bayrak, Al bayrağa çizerken birden ufuk

Bu çizilen hedefe yürürken çoluk çocuk

İnsan denmez gözyaşı döküpte ter dökmeyene

İnsan denmez yerlerde sürünene

İnsan denmez bir yol için köpekleşene

İnsan denmez yidilenden daha çok yedene

İnsan denmez sesinden ürküp dev görünene

İnsan denmez hedefi görüpte diz çökmeyene

Ben şuheda nesliyim başkaya varmaz dilim

Belki madurum ama; asla meyis değilim

Bu nefes bu bedeni bırakıp gitmişsede,

Ruhum at koşturacak o büyük hengamede

Asi cinayetlerle küllenir asıl yara

Can çıkar göz yaşarır, alır yürür bu sara

Namus lekesi değil, artık bilinmeli bu

Gerçek leke bellidir kökten silinmeli bu

Bir isyan cinnet gibi kırk yıllık kabus,

Karşımda tomsunlular, Yunan gibi, Rus gibi

Ey! Gönüllü bayraklar, Ey! devşirme dölleri

İleri biraz daha, biraz daha ileri

İhanet oyununda peşrev çekenler birkez

Bilsinlerki bu toprak hainleri hiç sevmez

Tutup başlarından taşlarla ezeceğiz

Atalarımız bize böyle fermen buyurdu

Ey! ecdat sevgisiyle taşan kahraman ordu

O hainler veremez hükmünü bu celsenin

Bozkurtlar hazır olun hüküm sırası sizin

Mustafa ÖZTÜRK