Ziya Gökalp - Ala Geyik

ALA GEYİK

Çocuktum, ufacıktım,

Top oynadım,acıktım

Buldum yerde bir erik,

Kaptı bir Ala Geyik

Geyik kaçtı ormana,

Bindim bir ak doğana

Doğan, yolu şaşırdı,

Kaf Dağından aşırdı

Attı beni bir göle;

Gölden çıktım bir çöle,

Çölde buldum izini,

Koştum, tuttum dizini

Geyik beni görünce,

Düştü büyük sevince

Verdi bana bir elma,

Dedi, dinlenme, durma

Dağdan yürü, kırdan git,

Altın Köşke çabuk yet

Seni bekler ezeli,

Orda dünya güzeli

Bin yıllık çile doldu!

Bunu dedi, kayboldu

Yedim sırlı elmayı,

Gördüm gizli dünyayı

Gündüz oldu, geceler;

Ak sakallı cüceler,

Korkunç devler hortladı,

Cinler, cirit oynadı

Kesik başlar yürürdü,

Saçlarını sürürdü

Bir de baktım, melekler,

Başlarında çiçekler

Devlere el bağlıyor,

Gizli gizli ağlıyor

Kılıcımı çıkardım,

Perileri kurtardım

Kurtardığım periler,

Adım adım geriler,

Kanadını açardı,

Selam verir, kaçardı

Az, uz gittim, dolaştım,

Altın Köşke ulaştım

Bir kapısı açıktı,

Öteki kapanıktı

Kapalıyı açarak,

Açığa vurdum kapak

At önünde et vardı,

İt, ot yemez ağlardı;

Otu ata yedirdim,

Eti ite yedirdim

Açtım bir elmas oda;

Dev şahı uykuda

Gördüm, kestim başını,

Dedim, Ey dev nerede?

Nerede Dünya Güzeli?

Dedi, Elinde eli!

Döndüm, baktım Bir Kırgız

Elbiseli güzel kız

Durmuş, bakar yanımda,

Şimşek çaktı canımda

Güldü, dedi, Türk Beyi!

Tanıdın mı geyiği?

Kimse, beni bu devden

Alamazdı Ancak sen,

Kaya deldin, dağ yardın,

Geldin, beni kurtardın

Ah o imiş anladım,

Sevincimden ağladım,

Dedim, Turan Meleği!

Türkün yüce dileği!

Yüz milyon Türk bu anda

Seni bekler Turanda

Haydi, çabuk varalım,

Karanlığı yaralım;

Sönük ocak canlansın,

Yoksul ülke şanlansın

İndik, iti okşadık,

At sırtına atladık

Geçtik nice dağ, kaya,

Geldik Demirkapıya

Kapanması, çok yıldı,

Açıl! dedim, açıldı

Yol verince gizli yurt,

Aldı bizi Bozkurt,

Kaf Dağından geçirdi,

Türk Eline getirdi