Cavid Saraçoğlu Şiirleri...

İnsanlığın rahatı



Görürken eşyadaki mükemmel icraatı,
Etmediler ilâhî kanuna murâatı
Maddecinin ektiği şu seratan-ı hayatı,
Mesmum hale getirdi mübârek ziraatı!

Zehirlendi hem insan, hem de kurt-kuş bu yüzden,
Maddî, manevî zarar gelir deyyus yüzsüzden!
Şimdiki nesl-i cedîd sanki farksız öksüzden,
Bid’atla doldu âlem, gitti ruhun rahatı!

Manevî beslenmeden ana-baba bîhaber,
Yetiştirirler evlat, hani Allah, Peygamber!
Yolcunun n’olur hâli önünde yoksa rehberi?
Süfliyata meyletmez bilenler ulviyeti!

Rabbin yakın dostları koştular ihlâs ile,
İbâdet kaçkınları eğlendi nesnas ile
Doldu dil haneleri türlü kir ve pas ile,
Bunlar yüzünden gitti insanlığın rahatı!

Bir zaman bedeninde acîb canlılık vardı,
O dünyana hükmeden nefsanî iktidardı
Saç tellerin a Vâmık, bir bak nasıl ağardı,
Demek selâma karîb, ömrünün tahiyyâtı!