Yaralı Kuş Gibi!

YARALI KUŞ GİBİ!

Düşmüş istemeden amansız derde
Arıyor çâreyi, soruyor, nerde?
Darmadağın, her parçası bir yerde
Bir yangın yerine benziyor kâlbim!

Umutları kalmış özü körlerde
İçi, dışı boğulmakta terlerde
Yaralı kuş gibi yorgun, yerlerde
İnleye, inleye eriyor kâlbim?

Fırtına yurdunda tutuklu köşkü
Elemler yüzünden dinmiyor eşki
Gökyüzü gözlerde, bir yangın aşkı
Hasretten, belki de, çürüyor kâlbim!

Olmuş muhannetin hibe fedâsı
Her ânı ıstırap, hicran sevdâsı
İnsafsız özlemle bitmez kavgası
Suçu, günahı ne, soruyor kâlbim?

Kaderine küskün iken niceler
Merâmını sessiz sessiz heceler
Geceler, geceler, hissiz geceler!
Hep karanlıkları sarıyor kâlbim!

Yaralı, terk etmiş vurup sevdiği
Bıkmadan içtiği şurup sevdiği
Bir uzak ufukta gurup sevdiği
Umutla hayaller kuruyor kâlbim!

Gözleri, niçinse bulutlu gibi
Umutsuz olsa da umutlu gibi
Kendi zindanında tutuklu gibi
Vuslat için mahkum duruyor kâlbim!

Açar dileklerle boş ellerini
Bulması imkansız, sorar yerini
Öldürse, beddua etmez, yârini
Dualar ederek koruyor kâlbim!

Bilemez neleri tükettiğini
Kabullenmez aşkının bittiğini
Kim bilir, belki de kaybettiğini!?
Issız sonsuzlukta arıyor kâlbim!

Kadir Karaman