Gürsel Güveloğlu Şiirleri

&&Benim Annem Hiç Olmadı ki&&

Ben onu, hiç görmedim,
Bu yüzden, tanımadan yazıyorum,
Anneyi,anne sevgisini,
Soranlara
Şöyle bir düşünüyorum da;
Anne sevgisi,
Olsa,olsa; Bir güneş ışığı,
Ama sıcacık,sımsıcak,
Hani kış ayında,
Pencereden odaya süzülen,
İnsanın içini ısıtan,
İnsana haz veren,
Işık var ya
Hahİşte öyle bir ışık olabilir mi acaba diyorum?
Olmadı mı? Bilemedim mi yoksa?

Olmaz tabiTabi olmaz
O kadar kolay mı?
Bir çırpıda,bu sevgiyi anlatmak,
Anlatıvermek sizlere

Pekala, şöyle, bir damla gözyaşı,
Veya gecenin bir yarısında derin bir hıçkırık,
Boğaza düğümlenip de öylece kalan cinsinden desem
Yinemi olmadı?
Dedim ya;
Ben bilmeden yazıyorum,
Anneyi,anne sevgisini
Kör olası aklım,
Ne zormuş bu sevgiyi anlatmak,
Bu sevgiyi bilmeden yaşamak

Tamam,tamam
Müsaade edin,
Birde şöyle anlatayım size,
Tadını alamadığım,
Doyamadığım bu sevgiyi;
Sık, sık uykusuz kalmak,
Yememek ama yedirmek,
Giymemek ama giydirmek,
Onlarca hayır duası desem?
Yine mi olmadı? Anlatamadım yine galiba
Evlat sevgisi ile mi karıştırdım acaba? diyorum

O zaman,anne sevgisi,
Bedenimizden,içimizden bir şey olabilir mi acaba?
Damarımızda dolaşan kan var ya,
Hani ihtiyacımız olan,bize hayat veren,
Bizi yaşatan,kalbimizden beslenen kan,
İşte onun gibi bir şey
Yada,bir umut kutusu,
Bir dilek,bir özlem olabilir mi? dersiniz
Nasıl oldu? Olmadı mı?
Bu defada bilemediysem eğer,
Benden bu kadar diyorum
Konuş derseniz eğer,daha çok,
Daha çok anlatırım size,
Bilemediğim ve doyamadığım,
Tadını bile alamadığım bu sevgiyi

Şimdi de,pekala bilmiyorsun da,
Bütün bunları,nerden öğrendin?
Diyeceksiniz sanıyorum
Bundan kolay ne var,
O da sorumu,
Tabi ki,Ali’nin annesinden,
Ali’nin annesinden biliyorum
Geçenlerde,evlerine gitmiştim,
Gel yavrum,gel otur şöyle demiş,
Sonra da saçlarımı okşayıp,
Senin adın ne diye sormuştu,
Ali’nin annesi
Sormasına sormuştu da,
Sebebini hala anlayamadığım,
Hala çözemediğim duygularla,
Gözlerim yaşarmıştı,
Bende gizlemiştim,yüreğime
İşte o zaman,
O zaman hissetmiştim,bütün bunları,
Ve kimseye diyemediğim bu duyguları

Yeter artık, üzerime gelmeyin,
Gelmeyin ne olur,
Üzmeyin artık beni
Ben derslerime çalışacağım,
Hem de çok çalışıp,
Öğreneceğim bir gün,
Anne sevgisini,
Benim bunu anlatmam mümkün mü?
Güldürmeyin insanı Allah’ınızı severseniz,
Siz de gördünüz,
Başaramadım işte,
Bir anne sevgisini anlatmayı
Dedim ya, ben bilmeden yazıyorum,
Benim annem hiç olmadı ki

Yardım et,Tanrım,
Allah’ım,yardım et
Anne sevgisini bana,
Öyle bir ilham et ki;
Aklımın tam ortasına kazınsın,
Sol tarafıma işlensin,
Tam şuracıkta dursun
Razıyım Allah’ım,hem de çok razı,
İsterse, başıma ağrılar dolsun,
Ben onu bir çiçek bilirim,
Yeter ki,hep yanımda olsun

(11 Şubat 2007-Kadirli)

Gürsel Güveloğlu