Ankara'dan Ayrılırken Kırmızı

Ne kadar da güzelmiş akşamleyin ağlamak

Her gözyaşı damlası bir rüya çeşmesidir

Böylesine içten mi bakarmış insana gök

Bulutları karadır unutulmuş bir tenin

Toprak desen, rengârenk bir yalnızlık, bin umut

Hıçkırmak, en vefakâr çiçeğin yaprağında

Bulmakmış o efsunlu yıldızını gecenin

Kırmızı önce bahar, sonra tahtında ömrün

Saba Melikesi?nin kıskandığı bir hayal

Kızılay?da kuşların bembeyaz kanatları

Karanlık dağıtmasın diye efkârımızı

İnletir Kocatepe önünde o kırılgan

Son koşuyu bekleyen doludizgin atları

Alevdir, Ankara?dan ayrılırken kırmızı

Nurullah Genç