Herşeye Rağmen,Şanslı Biriyim Ben

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Her şeye rağmen şanslı biriyim ben!

Bakmayın yazılarıma sinmiş hüzne…

Hiç ağlamadığımdan değil; çok akıttım gözyaşımı içime…

Hiç kaybetmediğimden değil birini…

Çok yandım ciğerimden; baktığım her yere sevdiklerimin yüzünü kazıdı hasret…

Yıldızlarla doluydu gökyüzüm; kapkara bir boşluk bıraktılar kayanlar…

Bir daha asla dolduramadım

Gidene soramadığımdan kalanın ıstırabı daha çok sandım

Hiç ihanete uğramadığımdan da değil; yarası her zaman taze

birkaç hançerle dolaştım durdum sırtımda;

hem öfkelendim hem anlamsız geldi kızmak

Herkesten farklı değildi başımdan gelip geçenler…

Herkes kadar ağladım herkes kadar yandım

Acısız olmuyordu ki hayat!

Ağlamaktaydı bereket yağmurda ıslanmadan yeşermiyordu ki toprak!

Bakmayın yazılarıma sinmiş hüzne…

Mutlu bir çocuktum ben!

Bir sürü arkadaş bir sürü oyun; kuyruğuna tutunmuştum kırmızı bir uçurtmanın…

Hayat hep veriyordu alacağı günleri hiç düşünmemiştim

Sancılıydı ilk gençlik!

Şimdiki hüzünlerimle o zamanları karşılaştırdığımda çocukluk deyip geçiyorum

Ah nerdesiniz 17′lik dertlerim!

kundakta başlamıştı hayatla kavgam

Artık sadece tartışıyoruz

Acıya alıştığımı söyleyemem hala; hele nasır tuttuğunu kalbimin…

Unutmayı becerdiğimi de söyleyemem; asla unutamadım kusurluydu hafızam;

almayı biliyordu da silmeyi asla!

İyi ki hatırlıyorum!

Yaşamımdan çıkanlara kızmıyorum; öğrettikleri her şey için minnettarım

Bir zamanlar doyasıya güldüğümüz içindi uğurlarken akıttığım göz yaşlarım…

Paylaştıklarımız kadar değerliydiler

Paylaşamayacaklarımızın adıydı hasret!

İhanete de alışamadım elbette; ama edenlere de eyv!

Kir tutsa da kin tutmaz yüreğimiz

Az şey sayılmaz utanmayı bilmeyenden öğrendiğim;

sırf bu nedenle bile affedebilirim

Bakmayın yazılarıma sinmiş hüzne…

Şanslı biriyim ben!

Mükemmel bir anne-; harika kardeşlerimle; hem büyük hem mutludur ailem!

Eski-yeni fark etmez; hem köklü hem sınanmıştır dostluklarım!

Kolay yere gelmez sırtım; ne yaparsa yapsın kolay vazgeçmem hayattan!

Kokladığım gülleri teker teker solduracak biliyorum

Asla hazır olamayacağım acıya; ama çekmeyi de öğrendim artık

Bütün duyularım açık elimde suyum yüreğimde umut güllerimin yanındayım

Az şey midir biteceğini bildiğin bir hayatı son nefese kadar paylaşmaya hazır olmak

Ve baş kaldırmak ölüme sonsuza kadar sevip hatırlayarak…

Zaman bir değirmen; keder girer hüzün çıkar kapıdan…

Ben de toy girip olgun çıktım içinden…

Bakmayın dertlenip içlenmeme; yağmur yağar toprak kokarım; güneş açar çiçek kokarım!

Avuçlarımdan umuda uçan kelebek…

Sadece Güneşli günlerde kalem oynatmaz yürek!

ALINTIDIR

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Herşeye Rağmen,Şanslı Biriyim Ben Her şeye rağmen şanslı biriyim ben! Bakmayın yazılarıma sinmiş hüzne… Hiç ağlamadığımdan değil; çok akıttım gözyaşımı içime… Hiç kaybetmediğimden değil birini… Çok yandım ciğerimden; baktığım her yere sevdiklerimin yüzünü kazıdı hasret… Yıldızlarla doluydu gökyüzüm; kapkara bir boşluk bıraktılar kayanlar… Bir daha asla dolduramadım Gidene soramadığımdan kalanın ıstırabı daha çok sandım Hiç ihanete uğramadığımdan da değil; yarası her zaman taze birkaç hançerle dolaştım durdum sırtımda; hem öfkelendim hem anlamsız geldi kızmak Herkesten farklı değildi başımdan gelip geçenler… Herkes kadar ağladım herkes kadar yandım Acısız olmuyordu ki hayat! Ağlamaktaydı bereket yağmurda ıslanmadan yeşermiyordu ki toprak! Bakmayın yazılarıma sinmiş hüzne… Mutlu bir çocuktum ben! Bir sürü arkadaş bir sürü oyun; kuyruğuna tutunmuştum kırmızı bir uçurtmanın… Hayat hep veriyordu alacağı günleri hiç düşünmemiştim Sancılıydı ilk gençlik! Şimdiki hüzünlerimle o zamanları karşılaştırdığımda çocukluk deyip geçiyorum Ah nerdesiniz 17′lik dertlerim! kundakta başlamıştı hayatla kavgam Artık sadece tartışıyoruz Acıya alıştığımı söyleyemem hala; hele nasır tuttuğunu kalbimin… Unutmayı becerdiğimi de söyleyemem; asla unutamadım kusurluydu hafızam; almayı biliyordu da silmeyi asla! İyi ki hatırlıyorum! Yaşamımdan çıkanlara kızmıyorum; öğrettikleri her şey için minnettarım Bir zamanlar doyasıya güldüğümüz içindi uğurlarken akıttığım göz yaşlarım… Paylaştıklarımız kadar değerliydiler Paylaşamayacaklarımızın adıydı hasret! İhanete de alışamadım elbette; ama edenlere de eyv! Kir tutsa da kin tutmaz yüreğimiz Az şey sayılmaz utanmayı bilmeyenden öğrendiğim; sırf bu nedenle bile affedebilirim Bakmayın yazılarıma sinmiş hüzne… Şanslı biriyim ben! Mükemmel bir anne-; harika kardeşlerimle; hem büyük hem mutludur ailem! Eski-yeni fark etmez; hem köklü hem sınanmıştır dostluklarım! Kolay yere gelmez sırtım; ne yaparsa yapsın kolay vazgeçmem hayattan! Kokladığım gülleri teker teker solduracak biliyorum Asla hazır olamayacağım acıya; ama çekmeyi de öğrendim artık Bütün duyularım açık elimde suyum yüreğimde umut güllerimin yanındayım Az şey midir biteceğini bildiğin bir hayatı son nefese kadar paylaşmaya hazır olmak Ve baş kaldırmak ölüme sonsuza kadar sevip hatırlayarak… Zaman bir değirmen; keder girer hüzün çıkar kapıdan… Ben de toy girip olgun çıktım içinden… Bakmayın dertlenip içlenmeme; yağmur yağar toprak kokarım; güneş açar çiçek kokarım! Avuçlarımdan umuda uçan kelebek… Sadece Güneşli günlerde kalem oynatmaz yürek! ALINTIDIR