Umut | Abdulkadir Karaman

UMUT

Herkes gitti, kaldı umut!

Her şey bitti, baldı umut!

Gözümde fer, canımda can

Tutunduğum daldı umut!

Feryad ederken, her zaman

İmdadıma geldi umut!

Hasret çekerken sevince

Kederimi aldı umut!

Karamsarken, teselliye

Kuşandığım saldı umut!

İsyan ederken, asiye

İtaatkar oldu umut!

Saklandığım dehlizlerde

Kaybolunca buldu umut!

Mutsuz oldugum zamanlar

Ne, sıkıntım? bildi umut!

İcimde paslı, pörsümüş

Ne acı var, sildi umut!

Korktuğumda sigindigim

Sarıldığım, eldi umut!

Hazan sarınca ruhumu

Kokladığım güldü umut!

Ömrü ömrüm kadar uzun?

Ben ölünce öldü umut!

Abdulkadir Karaman