Bağışla Beni Kölem

Yoksa dönmeyecek mi yüzünü bana güneş

O eflâtun şarkılar çalacak mı yeniden

Meğer dil en belalı gecesiymiş ömrümün

Ne kadar da güçsüzmüş bir sultan kölesinden

Ah, o özel anları öldüren kelimeler

Atabilseydim sizi lügatimden, atardım

Köleyi sultan kılıp evrenin son tahtına

Kendimi köle gibi kervanlara satardım

Bağışla beni rüyam, çölümdeki son deniz

Bağışla allı turnam, dağ başındaki duman

Masum bir dalgınlığın infilâkıyla şimdi

Gel de gör; yıkılıyor üzerime asuman

Yalnız ay ışığında görüyorum kalbimi

Huzurunda bir mahkûm gibi eğiliyorum

Bir şey var ıstırapla beni alnımdan öpen

İki ufuk arası bir şey var, biliyorum

İşte, senin yüzünle donattım karanlığı

Başkası kül, bahçesi, ötesi, tarihi kül

Senin bakışlarında gülümsüyor yıldızlar

Onlara gizlendiysen avuçlarıma dökül

Geriye mi atacak adımlarını yollar

Nasıl mutludur şimdi gözyaşı, korku, elem

Sana sultanlığımın ölümsüz fermanıdır

Ellerimden tutuver, bağışla beni kölem

Nurullah Genç