Acılar Silsilesi

Acılar Silsilesi

Güneş yanıbaşıma kurulmuş; ama hâlâ üşüyorum

Gözyaşı terliyorum, avuntularla siliyorum

Her anıyla, yeni göz yaşlarına mecra oluyorum

Sızlayan, bedenim mi?

Yoksa bedenimi sızlatan kalbim mi?

Ömrümün baharında,

Yoğruldum olgun insan adına ne varsa

Acı, nefret, ihanet ve gözyaşı

Oysa ne kadar uzaktım bunlara

Şimdi yastığımın altında, her sabah uyandığımda,

Yüzleşmek ve hesap vermek zorundayım vicdanıma

Mutluluk mu? Çoktan unuttum

Masal kahramanlarına bahşettiğim kutsal bir duygu

Hayat? Tatsız bir mecburiyet

Kaderini oynadığın bir sahne

Eşmiş, dostmuş, derdinin devasıymış

Koca bir yalan

Baki yalnızlığa mahkumum ben

Haykırsam dünyaya, yankısı gelir kulağıma

Düşsem karanlığa, çıkaran olmaz aydınlığa

Şimdi mi?

Rotası olmayan bir gemi misali,

Rüzgarın estiği yönde ümit arıyorum

Dümeni her kırdığımda ise,

Kara toprağın, kedere bulanmış kokusunu duyuyorum

Salih KARADAĞ


Bu şiir birçok forumda isimsiz olarak dolaşıyor Bu şiirin yazarı benim öz ve öz kuzenimdir Şiir'i yazdığında ilk ben okumuştum Ayrı bir yeri var bende,sizlerle de paylaşmak istedim