Babası Ölünce Şairin

Gökler yıkılmış, can dağlarına kar yağmıştır

Güneş ansızın infilâk edip kararmıştır

Ruh nâlândır akşamleyin göğüs kafesinde

Nasıl da handândı bir bayram arifesinde

Bir rüyadan uyanmış, ferahfezadır şimdi

Bilmezsiniz, yâr burcundaki o yiğit kimdi

Bakışları neden öylesine parlıyordu

Çektirdiği son fotoğrafında ağlıyordu

Bir vedâ iklimiydi gözlerinden yayılan

Belki O?dur, aşkıyla ölüp şehîd sayılan

Ömrünce dünya için ne şikâyet, ne bir âh

Peygamber çiçekleri kokan yolcu: Seyfullah

Bir ömür kutlu bahçelerde gezinip durdu

Yüreğimi sonsuzluğun rengiyle doldurdu

Gidince, çöktü birden muhayyel saraylarım

İntizara gömülecek günlerim, aylarım

Sesinin yankısı var hâlâ kulaklarımda

Sevdiği sözler kıvranıyor dudaklarımda

Hasret yakacak yurdumu yıllar yılı artık

Emanetini bir gül gibi kabrine bıraktık

Nurullah Genç