Hesaba Oturalım ..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Bir yağmur çisemişti sokaklara geceden

Sana gelmek istiyorum bu sabah

Gözlerimde kan tortusu gecelerden uykular

Yıllara solmuş resmin

Avuçlarıma bıkmış

Cebimin saklısında posta pullu acılar

Birazdan bir horoz ötecek sokağında bilirim

Karanlıklar bir şafağa susacak

Ve ben çalacağım kapını ürkek ellerle

İnsaniyetine sığınarak

Şaşırma karışmış sakalıma saçıma

Ayakkabım yırtık işte neyleyim

Yamalı bir pantolon seni gücendirmesin

Düşmez kalkmaz bir Allah

Ne vardı

Ne vardı be yüreğine koyup ağırlasaydın?

Yasını tutuşturmak yerine bir sevdanın

Ne olurdu gülmeyi elimden almasaydın

Talanı böyle mi olacaktı

Beni bir yağmasına terk ettiğin yılların

De ki o sevdaya dahlim olmadı

Gönül terim gözlerinden domur domur akmadı

Haydi bunları birer birer atalım

Peki elimdekiler ne oldu?

Gel

Gel gidenin hesabını tutalım

Kimden geldi kışları dağlarımın

Boran boran kim savurdu bir ömrü

Hani gençlik diyorlar ya?

O vergisi Tanrının

Bilmem ki kimin için pervasız

Nerelere bıraktın

Çisil çisil bir yağmur karasına gecenin

Sana gelmek zorundayım

Bulanmışım

naçarım

Sevda kimmiş ben de kim!

Dersimi aldım

Dizlerine yatınca

Vardı ya o elin-tarak okşadığın saçlarım?

Yaşam duvarlarını kazmalıyan zamanın

Geçenlerde boz-bulanık tozlarına bıraktım

Yıllar mı zorlu çıktı

Yoksa sen mi vefasız?

Birileri bir şeyler yaptı da kavrayamadım

Hani çokça öptüğün düzü var ya alnımın

Zamansız ayaklanmış

Görmedin ki kaç karışa fırlattım

Elimde neler vardı geride ne bıraktım

Haydi bunları da kalem-kalem atalım

Hem bana gönül borcu da neymiş

Say ki senin tuvalin değil arta kalanım

Öğretilen gibi olmadı be hayat gülüm

Boş ver

Boş ver

Bu hesabı kapatalım

Benim değil yaprağını erken dökmüş içimdeki ağaçlar

Hasreti kahır kahır ben değilim imbiklemiş demlemiş

Peki kim bu?

Dört bir yanı tarumar

Söyle bu kim?

O sen sonu,

Mevsim mevsim sonbahar

Artık bir ney eskisi değil yürek kanamalarım

Sancıları da keman ahı değil anılarımın

Say ki

Say ki nevruzları da hala duruyor yüreğimin

Baharsız dağlanmadım

Kararmadım

kavrulmadım

yanmadım

Eylüllü bir şafağına şu Elazığ?ın

Kaldırıp kalemimi hiç yoktan sana buladım

Yoksulluk demişler ya

Yedi başlı ejdermiş

Toz duman kan revanım

Yelkenleri suya hal saldım ha salıcam

Demem o ki

Kusura kalma e mi

Artık mısralarımı satacağım

O ırgat yüreğimin nasır kaş emeğini

Gizli katmanlarına nasıl da mühürlemiştim sabrı

Kimin aklına gelirdi ki bir gün

Köhnemiş dükkanların tozlu vitrinlerine

Seni kitap-kitap bırakacağım

Töresi mi bu yoksa

Şu büyülü kör yumak edebiyat dünyasının?

Yazanı yıkık viran

Ozanı darmadağın

Nerde Cahit Sıtkılar

Ümit yaşarlar hani

Ahmed Arifine noldu be Diyarbakır?ın

Tekmil mısralar öksüz

Sevdalar paslı yarım

Bilesin ki

Yıldızı senden kaydı

Ahıtını sen yaktın bir hayatın

O musalla taşına bıraktığın sevdanın

Ben sadece şivanını mısralara dağladım

Bir yağmur

Çisil çisil şafağına gecenin

Sana gelmek zorundayım

Başka kapım yok

Yek başına sarılmazmış yaraları sevdanın

Geç de olsa anladım

Ya,

Dirisiyle bir yere vardık mı ki!

Hadi gel

Hiç değilse ölüsünü birlikte kaldıralım

RIDVAN AYDIN (?Eylül Bulutları? adlı kitabından)

Akif Oktay'ın yorumundan dinlemek için tıklayınız

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hesaba Oturalım .. Bir yağmur çisemişti sokaklara geceden Sana gelmek istiyorum bu sabah Gözlerimde kan tortusu gecelerden uykular Yıllara solmuş resmin Avuçlarıma bıkmış Cebimin saklısında posta pullu acılar Birazdan bir horoz ötecek sokağında bilirim Karanlıklar bir şafağa susacak Ve ben çalacağım kapını ürkek ellerle İnsaniyetine sığınarak Şaşırma karışmış sakalıma saçıma Ayakkabım yırtık işte neyleyim Yamalı bir pantolon seni gücendirmesin Düşmez kalkmaz bir Allah Ne vardı Ne vardı be yüreğine koyup ağırlasaydın? Yasını tutuşturmak yerine bir sevdanın Ne olurdu gülmeyi elimden almasaydın Talanı böyle mi olacaktı Beni bir yağmasına terk ettiğin yılların De ki o sevdaya dahlim olmadı Gönül terim gözlerinden domur domur akmadı Haydi bunları birer birer atalım Peki elimdekiler ne oldu? Gel Gel gidenin hesabını tutalım Kimden geldi kışları dağlarımın Boran boran kim savurdu bir ömrü Hani gençlik diyorlar ya? O vergisi Tanrının Bilmem ki kimin için pervasız Nerelere bıraktın Çisil çisil bir yağmur karasına gecenin Sana gelmek zorundayım Bulanmışım naçarım Sevda kimmiş ben de kim! Dersimi aldım Dizlerine yatınca Vardı ya o elin-tarak okşadığın saçlarım? Yaşam duvarlarını kazmalıyan zamanın Geçenlerde boz-bulanık tozlarına bıraktım Yıllar mı zorlu çıktı Yoksa sen mi vefasız? Birileri bir şeyler yaptı da kavrayamadım Hani çokça öptüğün düzü var ya alnımın Zamansız ayaklanmış Görmedin ki kaç karışa fırlattım Elimde neler vardı geride ne bıraktım Haydi bunları da kalem-kalem atalım Hem bana gönül borcu da neymiş Say ki senin tuvalin değil arta kalanım Öğretilen gibi olmadı be hayat gülüm Boş ver Boş ver Bu hesabı kapatalım Benim değil yaprağını erken dökmüş içimdeki ağaçlar Hasreti kahır kahır ben değilim imbiklemiş demlemiş Peki kim bu? Dört bir yanı tarumar Söyle bu kim? O sen sonu, Mevsim mevsim sonbahar Artık bir ney eskisi değil yürek kanamalarım Sancıları da keman ahı değil anılarımın Say ki Say ki nevruzları da hala duruyor yüreğimin Baharsız dağlanmadım Kararmadım kavrulmadım yanmadım Eylüllü bir şafağına şu Elazığ?ın Kaldırıp kalemimi hiç yoktan sana buladım Yoksulluk demişler ya Yedi başlı ejdermiş Toz duman kan revanım Yelkenleri suya hal saldım ha salıcam Demem o ki Kusura kalma e mi Artık mısralarımı satacağım O ırgat yüreğimin nasır kaş emeğini Gizli katmanlarına nasıl da mühürlemiştim sabrı Kimin aklına gelirdi ki bir gün Köhnemiş dükkanların tozlu vitrinlerine Seni kitap-kitap bırakacağım Töresi mi bu yoksa Şu büyülü kör yumak edebiyat dünyasının? Yazanı yıkık viran Ozanı darmadağın Nerde Cahit Sıtkılar Ümit yaşarlar hani Ahmed Arifine noldu be Diyarbakır?ın Tekmil mısralar öksüz Sevdalar paslı yarım Bilesin ki Yıldızı senden kaydı Ahıtını sen yaktın bir hayatın O musalla taşına bıraktığın sevdanın Ben sadece şivanını mısralara dağladım Bir yağmur Çisil çisil şafağına gecenin Sana gelmek zorundayım Başka kapım yok Yek başına sarılmazmış yaraları sevdanın Geç de olsa anladım Ya, Dirisiyle bir yere vardık mı ki! Hadi gel Hiç değilse ölüsünü birlikte kaldıralım RIDVAN AYDIN (?Eylül Bulutları? adlı kitabından) Akif Oktay'ın yorumundan dinlemek için tıklayınız