Ağlayan Kalbin Yalnızlığı

Ağlayan kalbin yalnızlığı

durmadan ağlayan bir kalbim var

hayatın kıvrımları ahtapot gibi

birinden kurtulsam kollarının diğerine tutsağım

her sabah yeni bir gün hayali kuruyorum

kabuk bağlayan yaralar gibi suskunluklarım

sancılarımı bilmiyor insanlar

kalbimin aşk çarpmalarını da

acılarımı duymayanlara yabancıyım

sevgimi dağıtıyorum donuk yüzlü kente

içimin şenlikleri göğün beyaz kuşlarından farksız

yıkılmamı bekleyen yalnızlık fırtınaları

esiyor da esiyor aralıksız

ayrılığın hüznünden

kalbimin ağlayışları dinmiyor

mustafa kaya