Eski Öykü-- Özdemir Asaf

ESKİ ÖYKÜ

Umut bir öykü adı, başında önde gider,

Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider

Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,

Anılarla umutlar barışık yönde gider

Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir,

Dengesini yitirir gecelerle gündüzler

Yalanlara dönüşür korkular için-için,

Sıcaklığını keser duygular, düşünceler

Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,

Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner

Karanlığı emzirir yığın-yığın gölgeler,

Can ateşi soluk göz-bebeklerine tüner

Bir sure kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,

İnişinin kararan havalarından düşer

ÖZDEMİR ASAF