Ölümün Ardından

Yaşamak bir baharsa ölüm kıştır Hayat mevsimlerin resmedilmiş halidir Bazen sonbaharı yaşamadan aniden bastıran mevsimsiz rüzgârların lodosunda yaşarız kışın soğuk nefesini Ahlar savrulsa da yaşayanların acılı dudaklarından giden suskundur her türlü nefrete kine öfke ve çekememezliğe

Kırdığı kalplerin üzdüğü yüreklerin yaptığı haksızlıkların söylediği dedikoduların iftira ve ihanetlerin sessiz çığlığı çınlamaktadır toprağa yatmış kulaklarında

Kalanların ise yanmış bağırlarından kopan fırtınalar damarlarında sert bir şekilde esmektedir Niçinler nedenler kaplamıştır tüm zerrelerini

Keşke öyle demeseydim Keşke yaşasaydı da sevgimi göstermekte sessiz kalmasaydım Keşke yaşasaydı da kusurunu görmeseydim Keşke yaşasaydı da kendisine daha iyi bakabilseydim

Keşkeler yürekte bir yangındır Ama suyun söndüremediği dindiremediği bir yangındır

Yaşarken kıymetini bilmediğimiz insanların arkasından üzülme hakkımız yoktur

Yaşarken sevgimizi göstermediğimiz insanların ardından ağlamak hakkımız yoktur

Yaşarken saramadığımız sevgimizi veremediğimizin tabutuna ve toprağına sarılma hakkımız yoktur

Kahkahalı taziyelerin ruhumuzda hiçbir yankısı olmayacaktır

Toprağın kürek kürek atıldığı mezarın üstünde yükselen ruhun gözlerine bakamayanların bir gün ölümün altında kalacağından haberi yoktur

Bir güzel yüze sattığımız sevgimizin ihaneti elbet sorulacaktır toprağın mengene parmaklarında

Ufak bir menfaat karşılığı yüz çevirdiğimiz dostluklar tüm berraklığıyla çıkacaktır toprağın nemli bedeninde

Yüzümüz buruşacak yükselen ahların toprak tavanımızdan tekrar çarpması sonucu kemiklerimize

Yaşam hiç kimsenin kalbini kıracak kadar uzun olmadığı gibi hiçbir menfaatte bir insanı satmaya ve kaybetmeye değmez