Suçlu Hep Başkaları Mı?

Toplumsal alışkanlıklarımız gereği, çocuklarımız genelde koruyucu aile yapıları içinde büyütülür Anneler çocukları için her şeyi yapar, her hatalarını telafi eder, her başı sıkıştığında bir çözüm yolu bulur böylelikle çocuklar tam olarak hiçbir sorumluluk almadan büyümüş olurlar

Hatta sorumluluk almadıkları gibi birde yaptıkları hataların suçunu da üstlerine almamak gibi bir alışkanlıkları vardır Bu da yine çocukluktan beri verilen bir şeydir

Ve sonra çocuk büyür

Ve böylece suçu kendinde aramayan, suça sebep olan etkenleri dışarıda arayan, hep karşı tarafa yüklemeler yapan, düşünmeden hareket eden, yaptığı davranışların sonucunu görmeyen, her zaman payına düşen sorumluluktan kaçan, sanki olanlar onun problemi yada sorumluluğunda değilmiş gibi davranan kişiler çıkar ortaya

Bu durum ergenlik dönemi ile beraber daha da netleşir ve bir problem olarak artık karşımıza çıkmaya başlar Ergenlik döneminde ben merkezcilik ön plandadır

Ergen kendini tüm olayların merkezinde görür Ergenlikte hep ?BEN? vardırDüşünmeden hareket eder

Tabii işte bu noktada nasıl yetiştirildiği de önem kazanır Evde sürekli pohpohlanarak, el üstünde tutularak, hiçbir sorumluluk verilmeden, her istediği yapılarak büyüyen çocuk ergenlik döneminin de doğal özellikleri ile tüm dış dünyayı kendine karşıymış gibi görmeye başlarArkadaşları ile sürekli sorun yaşar

Öğretmenleri ile sürekli arası açıktır Kendi hatalarını asla görmez, sürekli karşı tarafı suçlar Kural tanımazHep onun istediği yapılsın ister Hep kendi söylediklerinin doğruluğuna inanır

Sonuç olarak birilerini suçlamak, eleştirmek çok kolaydır

Zor olan ise kendimizi eleştirebilmektir Hatalarımızı görebilmektir

Her olayda üstümüze düşen payı kabullenebilmemizdir İşte budur insanı olgunlaştıran

Eğer bunu yapabilirsek sağlıklı bir kişi oluruz ve çevremizle uyum içinde yaşarız İşte budur bize çok şey kazandıran; bizi geliştiren

Serap KARABULUT

Psikolojik Danışman