Tarım Ve Beslenme Sorunu

Dünya Savaşı sonrası dönemde küresel tarımda, bazı açılardan büyük başarılar elde edildi Dünyanın temel ekinleri olan Buğday, mısır ve pirinçte verim artırıldı ve dönemin büyük bir bölümü boyunca üretim nüfus artışının üstünde gerçekleşti Gıda ürünlerindeki artışla birlikte, gerçek gıda fiyatlarında da genel olarak düşüş görüldü En önemlisi kronik açlık azaltıldı 1969’da her üç kişiden birisi açlıkla karşı karşıyayken günümüzde bu oran beşte birden az (Tarım kaynaklarının korunması) Bu etkileyici ilerleme genellikle üretimde patlama yaratan teknoloji ve bilimsel ilerlemelere “yeni tohumlar, gübreler, tarım zehirleri ve geniş sulama altyapısı bağlanır Ama gıda üretimindeki bolluğun pek de görünür olmayan bir kaynağı daha var: Üretimi azami seviyeye çıkarmak amacıyla doğal kaynakların azami derecede kullanıldığı ve bozulduğu bir başka deyişle sürdürülebilir olmayan tarım ( Tarım kaynaklarının korunması, s95)

Gezegenimizde doğal kaynakların harcanması açısından en büyük sorumlulardan birisi tarımdır Tarım uygulamaları her yıl büyük değerlerde humusu yok ediyor, kıtaların yer altı rezervlerini tüketiyor ve bitkilerin genetik maddelerini yok etmektedir Günümüz tarımında yenilebilir kaynakların yenilenme oranlarından çok daha büyük ir hızla kullanılması ve kaynakların yenilenmesi için yeterince çaba gösterilmemesi nedeniyle, tarımın kaynakları hızla azalmaktadır

Kaynakların elli yıldır aşırı derecede kullanılması sonucunda pek çok bölgede doğal rezervler tükenmeye başladı

Günümüzün giderek hızlanan kaynak tüketimi üretimin 1950-1984 arasındaki hızlı artışına karşın son dönemde üretimde gerileme olduğu ve gıda talebinin arttığı bir dönemde yaşamaktayız 30 yılı aşkın bir süre boyunca nüfus artışının kolayca üzerine çıkan bir tahıl çıktısı artık nüfus artışının çok gerisinde kalmıştır

Günümüzde 5,7 milyarı bulan dünya nüfusunun 2020 yılında 8 milyara ulaşması bekleniyor Bu artışın neredeyse tamamı üretimi arttırma olanaklarının özellikle düşük olduğu gelişmekte olan ülkelerde gerçekleşecek Nüfus artışının yanısıra görülecek olan kentleşme ve gelir artışı gıda talebinde daha büyük bir patlama yaşanmasına neden olacak – uzmanlar önümüzdeki 25 yıl içinde gıda talebinin tüm dünyada yaklaşık %64 ve gelişmekte olan ülkelerde neredeyse % 100 oranlarında artacağını tahmin ediyorlar

Yani yirmibirinci yüzyıla yaklaştığımız bu dönemde küresel tarım iki mücadele kaynağıyla karşı karşıya: Giderek artan küresel gıda talebini karşılamak ve bunu kaynak bozulmasına veya aşırı tüketime yol açmadan yapmak ( Tarım kaynaklarının korunması s94)

Bur sorunun nasıl aşılacağı henüz çözülememiştir Çünkü 1960’lı ve 70’li yıllardaki tarımsa verimde yaşanan sıçramalar, tekrar edilemeyecektir Çünkü günümüzde eskisi kadar bol su yok, kimyasal tarım zehiri kullanımı hem çiftçinin zehirlenmesine hem de tarım eko sisteminin dengesinin bozulmasına yol açtı

Çevre dostu tarım yöntemlerine duyulan ilginin giderek artması olumlu bir gelişme Toprak sağlığını geliştirme, tarım zehiri kullanımını azaltma, su tasarrufu yapma ve genetik biyoçeşitliliği koruma amaçlı önlemleri artık yalnızca birkaç ileri görüşlü çiftçi ya da bilimadamı değil, ulusal hükemetler ve uluslar arası kurumlar da benimsemektedirler Ama gıda üretiminin sürdürülebilir bir temele dayandırılması için gerekli çabayla karşılaştırıldığında bu girişimler sayıca yetersiz ve küçük çaplı olarak görülmektedir Günümüzde tarımın kendi olanaklarıyla yaşamasını ve geçmiş yılların kaynak borcunu geri ödemeye başlamasını sağlayabilecek tek şey sürdürülebilir tarım uygulamalarını gerçekleştirmektir (4 Tarım kaynaklarının korunması):

DAHA AZ TOPRAK, DAHA ÇOK GIDA

Yüzyıl önce daha fazla gıda üretmek için, ekili tarım alanlarının arttırılması gerekli idi Yani toprak en önemli tarım kaynaklarından birisiydi Ama yüzyılın ortalarından itibaren tarımsal girdilerin (gübre, makineleşme, tarım zehirleri, sulama ve geliştirilmiş tohumlar) gıda üretiminde aşırı