Derin Mevzuular . . Kutsal Tufan Anlatıları

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-06-2012

Esmeye başladı güçlü kasırgalar hep birlikte kazan ateşleri sönmesin diye, güneyin kuzeyin doğunun batının nefesi güçlü temsilcileri üflediler ateşi derince, tufan kapladı ibadet merkezlerini aynı anda

Dağlardan, ovadan tahtlarıyla ve silahlarıyla geliyorlardı

Nabu ile Marduk eşlik ediyorlardı sanki onlara

Nergal parçaladı sabahın şafağını güneş doğarken tatlıca dünya yüzüne

Saldırıya geçti Ninurta azgınca Annunaki'ler ellerinde taşıyorlardı sönmez meşaleleri biteviye

Gökyüzü karanlığı aydınlanıyordu onların ışığıyla şafak olmadan şafak dercesine

Adad'ın hışmı dolduruyordu apak karlar gibi bütün gökyüzünü tipilercesine

Görünmez oldu hiçbir şey ve hiçbir şey görünmüyordu sanki karanlıklar ortasında

Kardeş görmüyordu artık kardeşini, insan görmüyordu insanı artık gözleriyle

Kendini tanıyamıyordu kişi artık yüreğinde

Korkusu kapladı Tufan'ın her yanı, kurban kokusu kapladı gökteki tanrıların yüreğini bile

Tanrılar çekindiler, kapıldılar korkuya Tufan'dan ölesiye

Kurban isteyen tanrılar kaçışmaya başladılar Tanrı Anu'nun en üstteki masmavi göklerine

İnanna tanrıça başladı sızlanıp ağlamaya,

Herşey çamura-hamura dönüşüyor şimdi,

Tanrılar Toplantısında kem sözler mi ettim ki,

Söylemez olaydım keşke o sözlerimi!

Yavrularımı yok etme kararına niye katıldım ki,

Denizler dolduran küçücük balıklar gibi

Yavrularımı ben doğurmadım mı sanki!

Yırtıyordu yanaklarını tanrıça İnanna,vuruyordu göğsüne yumruklarını, bütün üzgün Tanrılar ve Annunaki'ler duyunca onun yürek dayanmaz dinmez ağıdını, başladılar hep birlikte onunla ağlaşmaya

Gözyaşları Dicle oldu tanrıların, gözyaşları Fırat; yükseldi nehirin suları yataklarında

Sızlanıp durdular sabahlar boyu, bıçaklar açmaz oldu ağızlarını Tanrıların, dudakları kapalı, dudakları titreyerek çöktüler her bir köşesine dünyanın, tam 6 gün ve tam 6 gece ağladılar çocuklar gibi

Kurban arzulayan Tufan'ın kasırgaları, esip duruyordu üzerimizde

Yedinci günün başında yeter dedi artık tanrılar kurban sunmak, bu kadar yeter

Kesildi sonra Tufan kasırgaları birden estikleri köşelerine çekildiler

Duraldı umman denizler serdiler mavi çarşafı üstlerine yorgunca ve gökyüzü çekti tüm nefesleri alabildiğince içine

An ve Enlil'in önünde yerlere kapandım şükrettim ilahilerle, dağlara gönderdim yüreğimin sessiz haykırışını en doruklara

An ile Enlil bastılar beni bağırlarına, tuttular elimden dokundular alnıma, bana tanrı yaşamı gibi bir yaşam verdiler, alıp ruhumu götürdüler gökyüzüne

An ile Enlil, tanrı yaşamı gibi sonsuz bir yaşam bahşettiler yaşamımı benden alarak bana

10-06-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Derin Mevzuular . . Kutsal Tufan Anlatıları Esmeye başladı güçlü kasırgalar hep birlikte kazan ateşleri sönmesin diye, güneyin kuzeyin doğunun batının nefesi güçlü temsilcileri üflediler ateşi derince, tufan kapladı ibadet merkezlerini aynı anda Dağlardan, ovadan tahtlarıyla ve silahlarıyla geliyorlardı Nabu ile Marduk eşlik ediyorlardı sanki onlara Nergal parçaladı sabahın şafağını güneş doğarken tatlıca dünya yüzüne Saldırıya geçti Ninurta azgınca Annunaki'ler ellerinde taşıyorlardı sönmez meşaleleri biteviye Gökyüzü karanlığı aydınlanıyordu onların ışığıyla şafak olmadan şafak dercesine Adad'ın hışmı dolduruyordu apak karlar gibi bütün gökyüzünü tipilercesine Görünmez oldu hiçbir şey ve hiçbir şey görünmüyordu sanki karanlıklar ortasında Kardeş görmüyordu artık kardeşini, insan görmüyordu insanı artık gözleriyle Kendini tanıyamıyordu kişi artık yüreğinde Korkusu kapladı Tufan'ın her yanı, kurban kokusu kapladı gökteki tanrıların yüreğini bile Tanrılar çekindiler, kapıldılar korkuya Tufan'dan ölesiye Kurban isteyen tanrılar kaçışmaya başladılar Tanrı Anu'nun en üstteki masmavi göklerine İnanna tanrıça başladı sızlanıp ağlamaya, Herşey çamura-hamura dönüşüyor şimdi, Tanrılar Toplantısında kem sözler mi ettim ki, Söylemez olaydım keşke o sözlerimi! Yavrularımı yok etme kararına niye katıldım ki, Denizler dolduran küçücük balıklar gibi Yavrularımı ben doğurmadım mı sanki! Yırtıyordu yanaklarını tanrıça İnanna,vuruyordu göğsüne yumruklarını, bütün üzgün Tanrılar ve Annunaki'ler duyunca onun yürek dayanmaz dinmez ağıdını, başladılar hep birlikte onunla ağlaşmaya Gözyaşları Dicle oldu tanrıların, gözyaşları Fırat; yükseldi nehirin suları yataklarında Sızlanıp durdular sabahlar boyu, bıçaklar açmaz oldu ağızlarını Tanrıların, dudakları kapalı, dudakları titreyerek çöktüler her bir köşesine dünyanın, tam 6 gün ve tam 6 gece ağladılar çocuklar gibi Kurban arzulayan Tufan'ın kasırgaları, esip duruyordu üzerimizde Yedinci günün başında yeter dedi artık tanrılar kurban sunmak, bu kadar yeter Kesildi sonra Tufan kasırgaları birden estikleri köşelerine çekildiler Duraldı umman denizler serdiler mavi çarşafı üstlerine yorgunca ve gökyüzü çekti tüm nefesleri alabildiğince içine An ve Enlil'in önünde yerlere kapandım şükrettim ilahilerle, dağlara gönderdim yüreğimin sessiz haykırışını en doruklara An ile Enlil bastılar beni bağırlarına, tuttular elimden dokundular alnıma, bana tanrı yaşamı gibi bir yaşam verdiler, alıp ruhumu götürdüler gökyüzüne An ile Enlil, tanrı yaşamı gibi sonsuz bir yaşam bahşettiler yaşamımı benden alarak bana