Osmanlı - Türkçe Sözlük A Harfi.

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-06-2012

ahfâ (A

) [ اخفا ] en gizli

ahfâd (A

) [ احفاد ] torunlar

ahger (F

) [ اخگر ] kor ateş

ahibbâ (A

) [ احبا ] dostlar, sevilenler; sevgililer

ahid (A

) [ عهد ] söz, yemin

ahidşiken (A

-F

) [ عهدشکن ] sözünden dönen, antlaşmayı bozan

âhîhte (F

) [ آهيخته ] kınından çıkmış, sıyrılmış

ahîr (A

) [ آخر ] son, en son

âhir -i kâr [ 1 [آخر کار

sonunda

2

sonuç

âhirbîn (A

-F

) [ آخربين ] ileri görüşlü

âhire (A

) [ آخره ] son

ahîren (A

) [ اخيرا ] geçenlerde, son zamanlarda, son olarak

âhiret (A

) [ آخرت ] öbür dünya

âhiretlik (A

-T

) 1

ahiret kardeşi

2

evlat edinilen öksüz

âhirin (A

-F

) [ 1 [آخرین

sonuncu

2

sonrakiler

âhirkâr (A

-F

) [ آخرکار ] sonunda, nihayet

âhirülemr (A

) [ آخرالامر ] sonunda, işin sonunda

âhiz (A

) [ آخذ ] alan

ahize (A

) [ آخذه ] alıcı gereç

ahkâm (A

) [ احکام ] hükümler

ahlâf (A

) [ اخلاف ] halefler

ahlâk (A

) [ اخلاق ] huy, ahlak

ahlâk -ı amelî [ اخلاق عملی ] uygulamadaki ahlak anlayışı

ahlâk -ı hasene [ اخلاق حسنه ] iyi huy

ahlâk -ı nazarî [ اخلاق نظری ] teorideki ahlak anlayışı

ahlâk -ı zemîme [ اخلاق ذميمه ] kötü huy

ahlâken (A

) [ اخلاقا ] ahlakça

10-06-2012	#10
Prof. Dr. Sinsi	Osmanlı - Türkçe Sözlük A Harfi. ahfâ (A) [ اخفا ] en gizli ahfâd (A) [ احفاد ] torunlar ahger (F) [ اخگر ] kor ateş ahibbâ (A) [ احبا ] dostlar, sevilenler; sevgililer ahid (A) [ عهد ] söz, yemin ahidşiken (A-F) [ عهدشکن ] sözünden dönen, antlaşmayı bozan âhîhte (F) [ آهيخته ] kınından çıkmış, sıyrılmış ahîr (A) [ آخر ] son, en son âhir -i kâr [ 1 [آخر کار sonunda 2sonuç âhirbîn (A-F) [ آخربين ] ileri görüşlü âhire (A) [ آخره ] son ahîren (A) [ اخيرا ] geçenlerde, son zamanlarda, son olarak âhiret (A) [ آخرت ] öbür dünya âhiretlik (A-T) 1ahiret kardeşi 2evlat edinilen öksüz âhirin (A-F) [ 1 [آخرین sonuncu 2sonrakiler âhirkâr (A-F) [ آخرکار ] sonunda, nihayet âhirülemr (A) [ آخرالامر ] sonunda, işin sonunda âhiz (A) [ آخذ ] alan ahize (A) [ آخذه ] alıcı gereç ahkâm (A) [ احکام ] hükümler ahlâf (A) [ اخلاف ] halefler ahlâk (A) [ اخلاق ] huy, ahlak ahlâk -ı amelî [ اخلاق عملی ] uygulamadaki ahlak anlayışı ahlâk -ı hasene [ اخلاق حسنه ] iyi huy ahlâk -ı nazarî [ اخلاق نظری ] teorideki ahlak anlayışı ahlâk -ı zemîme [ اخلاق ذميمه ] kötü huy ahlâken (A) [ اخلاقا ] ahlakça