Dedektif Hikayeleri Örneği - Dedektif Hikayeleri Örnekleri - Dedektif Hikayesi Örneği

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-11-2012

DEDEKTİF 2

Cezmi’nin yüz ifadesi değişti komşusuna teşekkür edip mutfağa döndüğünde düşündü

Evet bu ilk çalışmasında başarılı olamamıştı fakat pes etmemesi gerekti

Bu işler kolay değildi elbet

Mutfakta işi bittiğinde not defterini hemen eline alıp bir iki cümle daha ekledi

“Apartmanın zil tesisatının bozuk olduğu tespit edildiğinden yazılan not amacına ulaşamamıştır

Şüpheli sayısı on yediye düştü

”

Cezmi düşündü

Bu durumda ne yapılabilirdi? İlk önce bütün dairelerin kapısını çalarak gazeteyi alan kişiyi görüp görmediklerini sormalıydı

Derhal ayakkabılarını giyerek dördüncü kata çıkıp yirmi numaralı dairenin kapısını çaldı

Sonra kendisini baştan sona başkasının gözüyle inceledi

Zayıf bedenine bol gelen kemerle iyice sıktırdığı siyah pantolonunun üzerine giydiği mavi çizgili gömleğinin kollarını birkaç kez katlamış ve kıllı kolunun bir bölümü ortaya çıkmıştı

Eliyle saçlarını düzeltti

Uzun ve zayıf suratına endişeli ve heyecanlı bakışlar eklenmişti

Kapı açılınca hafif hafif öksürerek karşısına çıkan orta yaşlı kadına kendini tanıttı;

“İyi günler hanım ablacığım…Ben Cezmi sekiz numarada oturuyorum

Yan komşum Doğan Bey’in abone olduğu gazeteler posta kutusundan çalınıyor

Sizi bunun için rahatsız ettim bir bilginiz var mı acaba?”

Kadın şaşkın ve biraz da sinirlenmiş bir halde baktı kendisine

Sesinden de kızdığı belliydi;

“Ne demek istiyorsun sen? Biz mi çaldık yani? Ne bilelim biz el alemin gazetesini! Hasbinallah Bin Velid…” Cezmi de şaşırmıştı bu kadar sinirlenecek ne vardı anlayamadı

Toparlamaya çalıştı:

“Hayır estağfurullah ben sizi suçlamak için sormadım belki alan kişiyi görmüşsünüzdür diye…”

Kadın biraz öncekinden daha sert bir sesle Cezmi’nin konuşmasını bölerek cevap verdi;

“Ben apartmanın bekçisi miyim nerden göreceğim alanı aşağıya indiğim mi var benim?”

Cezmi daha fazla zorlamak istemedi

Teşekkür ederek ayrıldı

Not defterine şüpheli sayısının on altıya düştüğünü yazdı

Yirmi numaranın da bir suçu olmadığı verdiği tepkiden belliydi zaten

Hem gazete okuyacak birine de benzemiyordu bu kavgacı kadın

On dokuz numaranın kapısını uyuduğu her halinden belli olan yaşlıca bir adam açmıştı

Evde kimsenin olmadığını gazeteden de haberlerinin olmadıklarını söyleyerek kapıyı Cezmi’nin yüzüne kapatmıştı

On sekiz numarada kimse yoktu açan olmamıştı

Cezmi bütün daireleri tek tek dolaştı verilen tepkileri kendi kafasında yorumlayarak yorumlarını defterine kaydediyor açılmayan kapı numaralarını da tekrar gelinecek diye işaretliyordu

Bir tek altı numaradaki bir ilkokul çocuğu kendisine imalı bir şekilde gülmüştü

Bu çocuk Cezmi’nin kafasını karıştırmıştı işte

Onu şüpheli diye kara listesine almış takip etmeye karar vermişti

Belki de bu çocuk okula giderken gazeteleri alıyor apartmanın bodrumuna atıp kaçıyordu

Hatta belki de atmıyor da okula götürüp satıyordu

Bu imalı gülüşün altında mutlaka bir şey vardı

Bir de çocuğun ‘Neden kapıcıya sormuyorsun abi?’ demesine kızmıştı

Bir dedektife nasıl böyle bir akıl verebilirdi ki küçücük bacağıyla

Zaten kapıcı dairesine de gidecekti Cezmi

Onun demesiyle bilmiyordu ki

Kapıcı da gazetelerden haberi olmadığını söylemiş ardından da Cezmi’ye boş kavanozları çöpe atmamasını kendisine vermesini söylemişti

Eşinin kavanozlardan süs eşyası yaparak satmaya başladığını anlattı sevinerek

Cezmi düşündü belki de gazeteleri alan kapıcının karısıydı

Evinde kullanabilir ya da temizliğe gittiği evlerde cam silmek için gazeteye ihtiyacı olabilirdi

Belki de o gazetelerin oraya öylesine bırakıldığını sanıyordu kadıncağız

Şüpheli sayısı artıyordu ama bugünlük bu kadar araştırma yeterliydi

Evine gitti

Dinlenirken düşünüyordu

Evde bulamadığı o beş dairenin sakinleri acaba evde olup da kapılarını açmamış olabilirler miydi? Tabi ki olabilirlerdi

Kapının deliğinden bakıp kendisini görünce açmamış olanların demek ki korktukları bir şey vardı

Uyandı

Düşünürken uyuyakalmıştı uzandığı yerde

Acıktığını hissetti

Mutfağa gitti

Ayaküstü bir şeyler attı ağzına

Elini cebine attı not defterine bakıp kayıtlarını okudu

O çocuğun gülüşü geldi yine gözlerinin önüne

Hemen inip apartmanın boşluğuna bakmalıydı belki de kayıp gazeteler oradaydı

Saatine baktı akşam olmuştu

Anahtarını alıp çıktı sessiz adımlarla bodruma indi

09-11-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Dedektif Hikayeleri Örneği - Dedektif Hikayeleri Örnekleri - Dedektif Hikayesi Örneği DEDEKTİF 2 Cezmi’nin yüz ifadesi değişti komşusuna teşekkür edip mutfağa döndüğünde düşündü Evet bu ilk çalışmasında başarılı olamamıştı fakat pes etmemesi gerektiBu işler kolay değildi elbetMutfakta işi bittiğinde not defterini hemen eline alıp bir iki cümle daha ekledi “Apartmanın zil tesisatının bozuk olduğu tespit edildiğinden yazılan not amacına ulaşamamıştırŞüpheli sayısı on yediye düştü” Cezmi düşündüBu durumda ne yapılabilirdi? İlk önce bütün dairelerin kapısını çalarak gazeteyi alan kişiyi görüp görmediklerini sormalıydıDerhal ayakkabılarını giyerek dördüncü kata çıkıp yirmi numaralı dairenin kapısını çaldıSonra kendisini baştan sona başkasının gözüyle incelediZayıf bedenine bol gelen kemerle iyice sıktırdığı siyah pantolonunun üzerine giydiği mavi çizgili gömleğinin kollarını birkaç kez katlamış ve kıllı kolunun bir bölümü ortaya çıkmıştıEliyle saçlarını düzelttiUzun ve zayıf suratına endişeli ve heyecanlı bakışlar eklenmiştiKapı açılınca hafif hafif öksürerek karşısına çıkan orta yaşlı kadına kendini tanıttı; “İyi günler hanım ablacığım…Ben Cezmi sekiz numarada oturuyorumYan komşum Doğan Bey’in abone olduğu gazeteler posta kutusundan çalınıyorSizi bunun için rahatsız ettim bir bilginiz var mı acaba?” Kadın şaşkın ve biraz da sinirlenmiş bir halde baktı kendisineSesinden de kızdığı belliydi; “Ne demek istiyorsun sen? Biz mi çaldık yani? Ne bilelim biz el alemin gazetesini! Hasbinallah Bin Velid…” Cezmi de şaşırmıştı bu kadar sinirlenecek ne vardı anlayamadıToparlamaya çalıştı: “Hayır estağfurullah ben sizi suçlamak için sormadım belki alan kişiyi görmüşsünüzdür diye…” Kadın biraz öncekinden daha sert bir sesle Cezmi’nin konuşmasını bölerek cevap verdi; “Ben apartmanın bekçisi miyim nerden göreceğim alanı aşağıya indiğim mi var benim?” Cezmi daha fazla zorlamak istemediTeşekkür ederek ayrıldıNot defterine şüpheli sayısının on altıya düştüğünü yazdıYirmi numaranın da bir suçu olmadığı verdiği tepkiden belliydi zatenHem gazete okuyacak birine de benzemiyordu bu kavgacı kadın On dokuz numaranın kapısını uyuduğu her halinden belli olan yaşlıca bir adam açmıştıEvde kimsenin olmadığını gazeteden de haberlerinin olmadıklarını söyleyerek kapıyı Cezmi’nin yüzüne kapatmıştı On sekiz numarada kimse yoktu açan olmamıştı Cezmi bütün daireleri tek tek dolaştı verilen tepkileri kendi kafasında yorumlayarak yorumlarını defterine kaydediyor açılmayan kapı numaralarını da tekrar gelinecek diye işaretliyordu Bir tek altı numaradaki bir ilkokul çocuğu kendisine imalı bir şekilde gülmüştüBu çocuk Cezmi’nin kafasını karıştırmıştı işte Onu şüpheli diye kara listesine almış takip etmeye karar vermiştiBelki de bu çocuk okula giderken gazeteleri alıyor apartmanın bodrumuna atıp kaçıyorduHatta belki de atmıyor da okula götürüp satıyorduBu imalı gülüşün altında mutlaka bir şey vardı Bir de çocuğun ‘Neden kapıcıya sormuyorsun abi?’ demesine kızmıştıBir dedektife nasıl böyle bir akıl verebilirdi ki küçücük bacağıyla Zaten kapıcı dairesine de gidecekti Cezmi Onun demesiyle bilmiyordu ki Kapıcı da gazetelerden haberi olmadığını söylemiş ardından da Cezmi’ye boş kavanozları çöpe atmamasını kendisine vermesini söylemiştiEşinin kavanozlardan süs eşyası yaparak satmaya başladığını anlattı sevinerekCezmi düşündü belki de gazeteleri alan kapıcının karısıydıEvinde kullanabilir ya da temizliğe gittiği evlerde cam silmek için gazeteye ihtiyacı olabilirdiBelki de o gazetelerin oraya öylesine bırakıldığını sanıyordu kadıncağızŞüpheli sayısı artıyordu ama bugünlük bu kadar araştırma yeterliydiEvine gitti Dinlenirken düşünüyorduEvde bulamadığı o beş dairenin sakinleri acaba evde olup da kapılarını açmamış olabilirler miydi? Tabi ki olabilirlerdiKapının deliğinden bakıp kendisini görünce açmamış olanların demek ki korktukları bir şey vardı UyandıDüşünürken uyuyakalmıştı uzandığı yerdeAcıktığını hissettiMutfağa gittiAyaküstü bir şeyler attı ağzınaElini cebine attı not defterine bakıp kayıtlarını okuduO çocuğun gülüşü geldi yine gözlerinin önüne Hemen inip apartmanın boşluğuna bakmalıydı belki de kayıp gazeteler oradaydı Saatine baktı akşam olmuştuAnahtarını alıp çıktı sessiz adımlarla bodruma indi