|
Prof. Dr. Sinsi
|
Beydeba - Beydeba Kimdir? Beydeba Eserleri - Beydeba Masalları - Beydeba Hikayeleri
İki Güvercin Hikayesi Ya Da Gezmenin Bedeli
Vaktin birinde bir ülkede iki güvercin vardı Yuvalarında güven içinde yaşıyorlardıBirinin adı Bazende, diğerininki Nevazende’ydi
Yuvaları o kadar güvenliydi ki,doğrusu oradan ayrılmayı düşünmek düpedüz aptallık olurduBuna rağmen Bazende ‘nin içine bir gün gezme arzusu düştüNevazende ‘ye bu isteğini açtı:
- Sevgili arkadaşım, daha ne zamana kadar yuvamızda oturup duracağızBen uzak ülkeleri, masmavi denizleri çok merak ediyorumGezip tozmak istiyorumBilgimi, görgümü, artırmak niyetindeyimNe dersin?
Nevazende, onun bu düşüncesini kaygıyla karşıladı:
- Güzel, dedi,gezmek, değişik yerler görmek çok güzelFakat tehlikelerden emin olamazsınBir fırtına , bir rüzgar, yırtıcı bir hayvan… Bütün bunlar olmasa…
Bazende, söze girdi hemen,
- Doğru, haklısın, ben de o tehlikeleri hesaba katmıyor değilimFakat sıkıntı çekmeden rahata kavuşulmazYolda çekeceğim çilelere karşı bilgimi, görgümü artıracağım
Nevazende, arkadaşının kararının kesin olduğunu gördü:
- Yine de gel şu düşünceden vazgeç dostum, dediYanında yakınların olsa ya neyseBöyle yalnız başına tehlikelere nasıl göğüs gerebilirsin?Boşver! Vazgeç bu sevdadanYuvamızda mutluyuzBunu bozmayalım
Nevazende’nin öğütleri Bazende’yi bir türlü etkilemediO, kararlıydıHer türlü tehlikeye rağmen gezme düşüncesinden vazgeçemiyorduKararını kesin vermiştiUçacaktı
Uzak ülkelere gidecekti
Sonunda hazırlığını yaptı, Bazende
Arkdaşıyla vedalaştı
Yuvadan havalandıYüksekler doğru kanat çırptı
Ufukta kayboldu
Nice denizler aştıNice dağlar dolaştı
Günlerce yol aldı
Havada süzülürken ayaklar altında kayan güzelliği zevkle seyrediyordu
Günlerce kanat çırptı
Fakat keyfi o kadar yerindeydi ki, yorgun oluşu aklının ucundan geçmiyordu
Günler günleri kovaladı
Bazende, arada bir dinlenerek sürekli uçtuSürekli yol aldı
Birgün yüce mi yüce bir dağın doruğuna ulaştıCennet gibi bir yerdi burasıZümrüt gibi yemyeşildiAğaçlar, çiçekler, aşağıda akarsular, dereler…Mis gibi bir koku vardıŞırıl şırıl sular akıyordu
Bir süre dinlenmek istediHem bu cennet güzelliği de seyredecekti
Fakat birden büyü bozuldu
Sessizliğin ortasına bir fırtına düştü
Kuvvetli bir rüzgar sanki sessizliği yırtar gibi esiyorduGökyüzünü yağmur bulutları doldurdu bir andaOrtalık kararıverdiŞimşekler çakmaya yıldırımlar düşmeye başladı
Bazende neye uğradığını şaşırmıştı
Fırtına sağnak bir yağmurla sürdü gitti
Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur altında zavallı Bazende sığınacak doğru dürüst yer bulamadı
Hele şimşek ve yıldırım gürültüsü! En çok onu korkutan buydu
Bazende yağmur altında sırılsıklam olmuştuÜşüyorduFırtınaya karşı uçmaya çalıştı, çok yorgun düşmüştüKanatlarını kaldıramaz bir haldeydi
Fırtına biraz biraz yavaşladığında kalın gövdeli bir ağacın kovuğuna sığındıBir an sevgili arkadaşı Nevazende ve yuvası aklına geldiSessizce iç geçirdi”Ah!” diye inledi,”İnsanın kendi yuvası gibi var mı?” Şimdi yuvasında olsaydı! Kendisini güvende hissedecekti
Bazende, gurbete çıkmanın ilk pişmanlığını duyuyordu
Neden sonra fırtına dindi
Sabaha doğru artık hava normale döndüGüneş açtıTekrar zümrüt güzellik ortaya çıktıÇiçekler gülüşmeğe, böcekler ötüşmeğe başladıKelebekler kesik, zarif danslarıyla zümrüt güzelliği süsleilerKuşlar şarkılar söylemeye başladılar
Bazende sığındığı kovuktan çıktı
Kendisini müthiş yorgun hissediyordu
Çaresiz, uçmalıydı
Tekrar havalandı
Öğleye dek uçtu Bazende Yine halsizleşmiştiGüneşte iyice yükselmişti
Bir de ne görsünAman Allah’ım! Koskocaman bir şahin! Büyük bir iştahla üzerine doğru gelmiyor mu?Şahinin heybetinden çok korktu Bazende Neydi bu başına gelenKorkudan gözleri karardıBaşı dönmeğe başladıKulakları uğulduyorduKanatlarında artık güç kalmamıştı
Ölümün yaklaştığını hissettiŞahin hızla üzerine geliyorduBazende’nin gözünün önüne yuvası ve arkadaşı geldiBu tehlikeyi de atlatırsa hemen yuvasına dönecekti
Şaşılacak bir şey oldu bu sıraKocaman bir tavşancıl kuşu ortaya çıktıO da şahin gibi Bazende ‘yi gözüne kestirmiştiÜzerine doğru geliyordu
Şahin’le tavşancıl avı paylaşmaya yanaşmadılar anlaşılan ve birbirlerine düştülerAralarında amansız bir dövüş başladıBazende kavgadan yararlanarak oradan uzaklaştı
Kuytu bir yere sığındıKorkudan tir tir titriyordu zavallı güvercinKalbi duracakmış gibiydi
Sabaha dek orada sessizce bekledi Bazende
Sabahın diri ışıklarıyla çıktı gizlendiği yerdenTabiat cıvıl cıvıldıHerşey tatlı bir güzellik içindeydi
“Oh! Çok şükür” diye mırıldandı,”yaşamak ne güzel şey”
Dünkü kararını unutmuştu
Hiçbir şey olmamış gibi yine havalandıYorgun kanatlarını boşluğa bıraktıSüzülmeğe başladı
Uzak diyarlara doğru yol almağa durdu
Uçtu uçtu; günlerce uçtu
Yoruldu, dinlendi, tekrar havalandı
Bir hayli acıkmıştı, yorulmuştu
Süzüldüğü yerde aşağı doğru baktıYemyeşil bir bahçe gördü
Aşağıda güzel bir çimlik vardıO da ne! Kendisi gibi bir güvercin çimende tatlı tatlı yem yiyordu
Yanına doğru süzüldü onun
Çimliğe konduKonar konmaz taneleri yemeğe başladıSağına soluna bakmadan yemeğe koyulduğu çimenlikte bir tuzak vardıBazende bundan habersizdiSonunda “şak” diye kurulan tızağa düşmesin mi!
“Eyvah! bir tuzak galiba” diye bağırdı
Çaresiz çırpınmaya başladıYerdeki yemin oraya mahsustan konulduğunu anladıO güvercinde av çekmek için duruyordu oradaAnladı ama, iş işten geçmiştiYapılacak bir şey yoktu
Güvercin yanına yaklaştıBazende, sitemli bir biçimde konuştu:
- Güvercin kardeş, sen de benim cinsimdensinBurada bir tuzak olduğunu insan söylemez mi?
Güldü diğer güvercin:
- Yapılacak hiç bir şey yok, dediBizde bu hırs olduktan sonraBırak bizim gibi zavallı kuşları, insanları bile tuzağa düşürür bu duyguİnsanların ilk atası Hazretî Adem ‘in de cennet’ten çıkarılması hep bu hırs yüzünden değil mi?
Bazende, güvercinin sözlerine hak verdiFakat yapılacak bir şey yoktuKendisine ancak o yardım edebilirdi
- Haklısın, dedi Güvercin ‘e Fakat bu tuzaktan kurtulmam gerek, bana yardım edebilir misin?Eğer bunu yaparsan ömrüm boyunca sana minnettar kalırım
Çağırtkan Güvercin de çaresizdi:
- Ayağıma baksana, dedi
Bazende, baktı ayağı bağlıydı
- Görüyorsun, dedi Çağırtkan Güvercin, ben de bağlıyım
Kendi isteğimle burada durmuyorumGücüm olsaydı, önce kendim kurtulurdum
Bir de öykü anlattı Çağırtkan Güvercin
|