Beydeba - Beydeba Kimdir? Beydeba Eserleri - Beydeba Masalları - Beydeba Hikayeleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-11-2012

Şahin Yavrusu

Oldukça dik ve yüksek bir kayanın tepesi…

Günlerden bir gün iki şahin buraya yuva yaptılar

Gel zaman git zaman, sevimli bir palazları oldu

Özellikle anne şahin sevinçten çıldıracak gibiydi

Yuvalarını rengarenk tüylerle süslediler

Yavrularına türlü türlü yiyecekler getirdiler

Mutluluklarını artıran bu olaya çok sevindiler

Yavru şahin büyümeğe başlamıştı

Gün geçtikçe gerçek tüylerine kavuşmuş, gagası, pençeleri gelişmişti

Kanatlarının da iyiden iyiye büyüdüğünü hissediyordu

Yine günlerden bir gün…Anne ve baba şahin yavruya yiyecek bulmak için uçtular

Onu yuvada yalnız bıraktılar

Yavru sıkılmıştı

Kalktı

Yuvanın ucuna çıktı

Kanatlarını gerdi

Esnedi

” Çok güzel bir gün” diye geçirdi içinden

Uzaklarda bulutlar…

Güneş, ışıklarını dört bir yana salmıştı

Berrak mı berraktı gökyüzü

“Ben de annem ve

babam gibi uçamaz mıyım acaba?” diye düşündü

Canı da çok sıkkındı, sürekli oturmaktan…

Kararını vermişti

Uçacaktı

Uçmayı deneyecekti

Kanatlarını iyice gerdi

Gözlerini kapadı

Kendini boşluğa bıraktı

Fakat zavallı şahin yavrusunun uçmaya gücü yetmedi

Kanatlarında kendisini taşıyacak kuvvet yoktu henüz

Bir süre çırpındı havada sonra hızla düşmeye başladı

Panik içinde bağırıyori çırpınıyordu

Yavru şahinin hızla yere doğru düştüğü sırada, yerde bir başka yuvadan bir anne dışarı çıkmıştı

Anne Çaylak, yavrularına başka yuvadan bir anne dışarı çıkmıştı

Anne Çaylak, yavrularına yiyecek bulmak için yuvadan çıkmıştı ki,yukardan gelen bir bağırtı işitti

Hızla bir şey düşüyordu yere…

“Şahinin pençesinden düşen bir fare olmalı” diye düşündü Anne Çaylak

Ve koşarak yavru şahinin düşeceği noktaya gitti

Orada durdu ve bekledi

Şahin yavrusu tam düşeceği sıra Anne Çaylak kanatlarını açtı

Yavruyu kanatları üzerine aldı

Fare diye beklediği şeyin bir yırtıcı kuş yavrusu olduğunu görünce şaşırdı

“Yüce Allah” dedi, “bu yavrunun ölmemesini takdir etmiş, buna da beni araç yaptı

Bu yavru artık benim yavrumdur, onu

diğer çocuklarımla beraber büyüteceğim

”

Anne Çaylak’ın düşüncesi gerçekleşti

Yavru Şahin, çaylak yavruları arasında büyüyordu

Günler günleri aylar ayları kovaladı

Yavrular büyüdü

Şahin yavrusu, çaylaklara bakarak, kendisinin onlardan farklı olduğunu düşünüyordu

Anne Çaylak, yırtıcı bir kuşun annesi olmayı kendisi için önemli bir özellik olarak görüyordu

Bu yüzden gerçeği anlatmıyordu

Fakat gün geçtikçe yavru şahin kendisinin farklı olduğunu anladı

Kalbini derin bir üzüntü kapladı

Yalnızlaştı

Çevresinden iyice koptu

Anne Çaylak, Şahin ‘e üzüntüsünün sebebini sordu

Şahin:

- Kendimi garip bir üzüntünün kollarında hissediyorum

İzin verseniz, değişik yerler gezsem

Farklı kişiler tanısam, kederimi biraz dağıtabilirim

Anne Çaylak, şahinin ayrılmayı düşündüğünü görünce şaşkına döndü

Birden beyninden vurulmuş gibi, gözleri yerlerinden fırladı, ne söyleyeceğini şaşırdı, başladı dil dökmeye:

- Bak yavrum, insan gurbete iki nedenle çıkabilir: Biri, geçimini sağlamak, diğeri,kendi ülkesinde kalmayacak kadar rahatsız olmak

Çok şükür bunların hiçbiri sende yok

Sana yavrularımda daha çok sevgi besliyorum

Onlara yedirdiğimden fazlasını yediriyorum

Elimden başka ne gelir bilmem ki…

Şahin, sessizce öününe bakıyordu

Anne, şahinin içinde kesin bir ayrılma düşüncesi oluğunu hissetti

Ona, gurbete çıkmanın tehlikeli olduğuna dair bir hikaye anlattı

09-11-2012	#25
Prof. Dr. Sinsi	Beydeba - Beydeba Kimdir? Beydeba Eserleri - Beydeba Masalları - Beydeba Hikayeleri Şahin Yavrusu Oldukça dik ve yüksek bir kayanın tepesi… Günlerden bir gün iki şahin buraya yuva yaptılar Gel zaman git zaman, sevimli bir palazları olduÖzellikle anne şahin sevinçten çıldıracak gibiydi Yuvalarını rengarenk tüylerle süslediler Yavrularına türlü türlü yiyecekler getirdiler Mutluluklarını artıran bu olaya çok sevindiler Yavru şahin büyümeğe başlamıştıGün geçtikçe gerçek tüylerine kavuşmuş, gagası, pençeleri gelişmiştiKanatlarının da iyiden iyiye büyüdüğünü hissediyordu Yine günlerden bir gün…Anne ve baba şahin yavruya yiyecek bulmak için uçtularOnu yuvada yalnız bıraktılar Yavru sıkılmıştı KalktıYuvanın ucuna çıktıKanatlarını gerdiEsnedi ” Çok güzel bir gün” diye geçirdi içinden Uzaklarda bulutlar… Güneş, ışıklarını dört bir yana salmıştıBerrak mı berraktı gökyüzü “Ben de annem ve babam gibi uçamaz mıyım acaba?” diye düşündü Canı da çok sıkkındı, sürekli oturmaktan… Kararını vermiştiUçacaktıUçmayı deneyecektiKanatlarını iyice gerdiGözlerini kapadıKendini boşluğa bıraktı Fakat zavallı şahin yavrusunun uçmaya gücü yetmediKanatlarında kendisini taşıyacak kuvvet yoktu henüzBir süre çırpındı havada sonra hızla düşmeye başladıPanik içinde bağırıyori çırpınıyordu Yavru şahinin hızla yere doğru düştüğü sırada, yerde bir başka yuvadan bir anne dışarı çıkmıştıAnne Çaylak, yavrularına başka yuvadan bir anne dışarı çıkmıştıAnne Çaylak, yavrularına yiyecek bulmak için yuvadan çıkmıştı ki,yukardan gelen bir bağırtı işittiHızla bir şey düşüyordu yere… “Şahinin pençesinden düşen bir fare olmalı” diye düşündü Anne Çaylak Ve koşarak yavru şahinin düşeceği noktaya gitti Orada durdu ve bekledi Şahin yavrusu tam düşeceği sıra Anne Çaylak kanatlarını açtıYavruyu kanatları üzerine aldı Fare diye beklediği şeyin bir yırtıcı kuş yavrusu olduğunu görünce şaşırdı “Yüce Allah” dedi, “bu yavrunun ölmemesini takdir etmiş, buna da beni araç yaptı Bu yavru artık benim yavrumdur, onu diğer çocuklarımla beraber büyüteceğim” Anne Çaylak’ın düşüncesi gerçekleşti Yavru Şahin, çaylak yavruları arasında büyüyordu Günler günleri aylar ayları kovaladı Yavrular büyüdü Şahin yavrusu, çaylaklara bakarak, kendisinin onlardan farklı olduğunu düşünüyordu Anne Çaylak, yırtıcı bir kuşun annesi olmayı kendisi için önemli bir özellik olarak görüyorduBu yüzden gerçeği anlatmıyordu Fakat gün geçtikçe yavru şahin kendisinin farklı olduğunu anladı Kalbini derin bir üzüntü kapladı YalnızlaştıÇevresinden iyice koptu Anne Çaylak, Şahin ‘e üzüntüsünün sebebini sordu Şahin: - Kendimi garip bir üzüntünün kollarında hissediyorumİzin verseniz, değişik yerler gezsemFarklı kişiler tanısam, kederimi biraz dağıtabilirim Anne Çaylak, şahinin ayrılmayı düşündüğünü görünce şaşkına döndüBirden beyninden vurulmuş gibi, gözleri yerlerinden fırladı, ne söyleyeceğini şaşırdı, başladı dil dökmeye: - Bak yavrum, insan gurbete iki nedenle çıkabilir: Biri, geçimini sağlamak, diğeri,kendi ülkesinde kalmayacak kadar rahatsız olmakÇok şükür bunların hiçbiri sende yokSana yavrularımda daha çok sevgi besliyorumOnlara yedirdiğimden fazlasını yediriyorumElimden başka ne gelir bilmem ki… Şahin, sessizce öününe bakıyordu Anne, şahinin içinde kesin bir ayrılma düşüncesi oluğunu hissetti Ona, gurbete çıkmanın tehlikeli olduğuna dair bir hikaye anlattı