Ne Gerek Vardı Ki Sana

Öznesiz cümleler kurmaya alışmıştım ben oysa

Yalnızlığıma, ıssızlığıma sahip çıkmıştım onca kalabalığın arasında

Korkularımdan korkmamayı öğreniyordum yavaş yavaş

Hayallere düşlere sığınıp onlarla avunuyor, küçücük mutluluklara, hayata dair geçici heveslere sarılıp gülümseyebiliyordum

Geridebırakmıştım bütün hüzünleri, ertelenmişleri, yaşanmışları, yarımkalmışları Yürüyordum ardıma bakmadan kendi yolumda Geçmişin izleribazen takılıyordu ayaklarıma bir yerlerde, ama ben aldırmadanyürüyordum işte

Sevdaya dair hikayelerin noktasını koymuştu hayat yıllar öncesinde Ben de çaresizce boyun eğmiştim ona

Bence mutluydum ben kendi kendimle

Hiç beklemediğim bir zamanda, ansızın çıktın yollarıma

Yalan mıydın sen?
YalanBunca ısıtabilir miydi ruhumu? Bunca işler miydi sevdanı yüreğime?Geçmişin izlerini silip, doldurabilir miydi yüreğimi böylesine?

Bilseydim dinler miydim seni?
Geçmişimden koparıp, beni alıp gitmene,
İzin verir miydim?

Görseydim, eğer sonunu görseydim,
Başlamadan daha, orada dur derdim

Bilseydim, eğer sonunu bilseydim,
"Sevme bırak" derdim,
"Sevme, uzak dur"


Geldiğin gibi de gittin ansızın bir gün

Sensizliğe alışmak daha zordu yalnızlığa alışmaktan

Şimdi öznesi sensin cümlelerimin, yüklemleri yok

Sensiz günüm zordu zaten,
Bir de sen geldin üstüne
Yokluklarım yetmezmiş gibi,
Sen de eklendin üstüne

Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım
Ne gerek vardı sana, sensiz de yalnız kalırdım
Ben zaten sen olmadan da ağlardım isteseydim eğer,
Ne gerek vardı sana, ne gerek vardı yokluğu
<<Alıntı>>